Tarihte Ünlüler

Müziğe çocukken, ortaokul birinci sınıfta, Mandolin çalarak başladım. Sonra biraz gitara merak sardım. İstanbulda universiteye geldikten sonra muzikle yoğun olarak ugraşmaya başladım. Profesyonel olarak 1992 yılından buyana muzikle ugraşıyorum. İlk muzik grubunu 92de kurduk. "Dinmeyen" isminde Türkçe muzik yapan politik bir gruptu bu. ( 96da "Sisler Bulvarı" adlı bir albüm yaptıktan sonra grubumuz dağıldı.) Dinmeyeni kurduktan hemen sonra 93 yılında "Zuğasi Berepe (Denizin Çocukları)" isimli yeni bir grup kurduk. Yani hem "Dinmeyen" devam ederken hem de bu grup devam etti. "Zuğasi Berepe" ile 95de "Va Mişkunan" (Bilmiyoruz), 98de "İgsaz" (Gidiyor) isimli albumleri yaptık. Sonra 98in sonunda "Zuğasi Berepe" de dağıldı. Ben o tarihten itibaren tek başıma muzik yapmaya devam ettim. "Salkım Söğüt" isimli bir proje vardı. Şuana kadar 4 tane çıktı. "Salkım Söğüt" projelerinin ikincisinde, 3 şarkıyla yer aldım. Ondan sonra 2001 yılında ilk solo albümüm "Viya"yı çıkardım......) -( .... Bu arada; hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Donkişotlar a, ateş hırsızlarına, Ernesto "Ç´e" Guevaraya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya. ...)1972 - Hopada doğdu. İlk, orta ve lise öğrenimini Hopada tamamladı.1989 - İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesine girdi.1990 - Çağdaş Sanat Atölyesinde çalışmaya başladı.1991 - Ali Elver ile birlikte Dinmeyen müzik topluluğunu kurdu. Aynı yıl Çağdaş Oyuncuların sahneye koyduğu Faşizmin korku ve sefaleti adlı oyunun müziklerini yaptı.1993 - Mehmedali Barış Beşli ile Dünyanın ilk ve tek Laz rock toplulugu Zuğaşi Berepeyi kurdu.1995 - Zuğaşi Berepe Va mişk´unan1996 - Dinmeyen Sisler Bulvarı1998 - Zuğaşi Berepe Brüxel Live ve İgzas2000 - Salkım Söğüt 2 adlı ortak çalışma2001 - İlk solo albüm Viya2002 - Gülbeyaz dizi müzikleri2003 - Kemal Sahir Gürel ile birlikte Sultan Makamı dizi müzikleri2004 - İkinci solo albüm Hayde sanatçının popülaritesini daha da arttırdı.Karadeniz müziğinin güçlü temsilcilerinden Fuat Saka,Volkan Konak ve Bayar Şahin ile birlikte düzenledikleri,büyük ilgi gören Hey Gidi Karadeniz KOnserler dizisininde öncülüğünü yaptı.2004 ün sonlarında akciğer kanseri teşhisi konuldu ve tedavi görmeye başladı.25 Haziran 2005de, 33 yaşında, tedavi gördüğü Amerikan Hastanesinde yaşamını yitirdi...Amerikalı kızın Karadeniz türküsü tık rekoru kırdı

Yeşilçam sinemasının en başarılı aktörlerindendir. Güzel Sanatlar Akademisi Resim Bölümü mezunu olan Işık, bir süre Bab-ı Ali'de ressam olarak çalıştı. Daha sonra Yıldız Dergisi'nin açtığı yarışmayı kazanarak sinemaya geçti. Yavuz Sultan Selim ve Yeniçeri Hasan ilk filmidir. Daha sonra yaptığı filmlerle çok beğenilip 'Taçsız Kral' unvanını kazandı.1959 yılında Hollywood'a giderek şansını bir de orada denemek istedi. Sinema konusunda incelemelerde bulundu. Türkiye'ye- dönüşüyle ardı ardına filmler çevirmeye başladı. Bu yıllarda çevirdiği Küçük Hanım seri filmleri halk tarafından oldukça beğenildi. https://unutmayacagiz.com/1970'li yıllarda yeni bir moda rüzgarıyla flm yıldızları peş peşe sahneye çıkmaya, plaklar doldurmaya başlamıştı. Ayhan Işık da bu modaya uydu ve klasik Türk müziği dalında sahneye çıktı ve plak doldurdu. 200 kadar film çevirdi. 1975'den itibaren yapımcı, yönetmen ve senarist olarak Türk sinemasına katkıda bulundu.16 Haziran 1979 tarihinde İstanbul'da güneş çarpmasına bağlı beyin kanaması nedeniyle hayata gözlerini yumdu.https://www.sinematurk.com/kisi_diger/11071929 yılında İzmir'de doğan Ayhan Işık, 1953'te Güzel Sanatlar Akademisi Resim Bölümü'nden mezun oldu. Sinemaya geçmeden önce grafiker olarak çalışan sanatçı, çeşitli dergilere kapak resimleri yaptı. Grafikerlikten sinemaya 1951'de Yıldız Dergisi ve İstanbul Film'in açtığı yarışmayı kazanarak geçiş yaptı. Aynı yıl "Yavuz Sultan Selim ve Yeniçeri Hasan" filmiyle ilk kez beyazperdede gözüktü. İkinci filmi "Kanun Namına" ile oyunculuktaki yeteneğini kanıtlayarak üne kavuştu. 1959 yılında Amerika'ya gitti ve sinema konusunda incelemelerde bulundu. Türkiye’ye döndükten sonra yeni filmler çevirerek ününü sürdürdü. 1972'de film yıldızlarının sahneye çıkma modasına uyarak, Klâsik Türk Müziği dalında solistlik yaptı. https://unutmayacagiz.com/Oyunculuğunun yanı sıra yapımcılık yapmaya da başlayan Işık, bir süre sonra da oyuncu ve yönetmen olarak "Örgüt" filmini çekti ve bu arada TV'de bazı reklam filmlerinde rol aldı. Türk sinemasının belki de en büyük oyuncularından biri olan Ayhan Işık, ikinci filminden sonra fiziği ve yeteneği ile dikkatleri çekerek, ölene kadar çevirdiği bütün filmlerde hep başrol oynadı. "Kral" ünvanını alan Işık, ününü en uzun süre koruyan ilk oyuncu oldu. Işık; 1954'te Türk Film Festivali'nde, 1962'de Ses, 1965'te Artist ve daha bir çok yayın organının düzenlediği yarışmalarda "en başarılı erkek oyuncu" seçildi. Ayhan Işık, 1979'da beyin kanaması sonucu hayata veda etti.https://www.kimkimdir.gen.tr/kimkimdir.php?id=2722

Ölümün adı... KARBEYAZ....KERİM TEKİN'in anısına...Kerim Tekin, 1975 yılında Erzincan'da dünyaya geldi. Küçük yaşlardan itibaren müzikle ilgilenmeye başladı. Ortaöğrenimi sırasında şan dersleri aldı ve gitar çalmayı öğrendi. Lise yıllarında profesyonel müzik hayatına atıldı ve onyedi yaşında gece kulüplerinde çalışmaya başladı.1994 yılında S Müzik'le anlaşarak profesyonel bir ekiple ilk albümünün hazırlıklarına başladı. "Kara Gözlüm" adını taşıyan ilk albümü 1995 yılında müzik marketlerde yerini aldı. Prodüktörlüğünü Halis Bütünley'in yaptığı albümde on şarkı yer aldı. Müzikseverlerin Kerim Tekin'le tanışması ise söz ve müziği Kenan-Ozan Doğulu kardeşlere ait olan "Cici Baba"yla oldu. Albümde pop müzik piyasasının seçkin isimleri biraya geldi. Bir çok şarkı Ozan-Kenan Doğulu, Garo Mafyan ve Zeynep Talu Kurşuncu imzasını taşırken İlhan Şeşen, Yusuf Bütünley, Saro Secikyan ve Fabio Taşel'de söz ve müzikleriyle katıldı albüme. "Kara Gözlüm" gibi romantik şarkılarla dikkatleri çeken Kerim Tekin, hoş görünümü, sempatikliğiyle özellikle gençler tarafından kısa zamanda tanındı ve sevildi. "Kara Gözlüm"le birlikte sahne çalışmaları hızlanan Kerim Tekin, "Haykırsam Dünyaya" adını verdiği ikinci albümünü 1997 yılında çıkardı. Geçen iki yılın ardından kısa saçlı ve çocuksu Kerim Tekin gitmiş, yerini uzun saçlarıyla olgun ve daha yakışıklı yeni Kerim Tekin almıştı.Onbir parçanın yer aldığı albümün prodüktörlüğünü yine Halis Bütünley yaptı. Söz ve müziğini Tayfun ve Beste Duygulu'nun yazdığı "Kar Beyaz" albümden çıkan ilk hit ve video klip çalışması oldu. Şehrazat, Fedon, Yusuf Bütünley, Ozan Doğulu, Zeynep Türkeş, Volga Tamöz, Feyyaz Kuruş, Kenan Doğulu ve İskender Paydaş gibi isimlerin biraraya geldiği albüm, müzikalitesiyle tam puan aldı. Kerim Tekin, 28 Haziran 1998 tarihinde aramızdan ayrıldı. Ölüm, onu bir festivalde verdiği konserin ardından İstanbul'a dönerken Afyon yakınlarında geçirdiği zincirleme trafik kazasında yakaladı. Türk Pop Müziği, henüz yirmiüç yaşında ki pırıl pırıl, genç bir neferini böyle elim bir kazada yitirdi..Beyaz...Garp'ta medeniyetin saflık, temizlik, el değmemişlik, taptaze bir başlangıç sembolü. Şark'ta ise, meselâ Japonya'da, harakiri namzetlerinin tören kıyafetlerinde olduğu gibi, matem rengi. Fakat, usul usul yağıp da çocukluğumuzun unutulmaz sabahlarında uyanır uyanmaz bizi yumuşacık sarıp sarmalayan karbeyaz'ın, o kusursuz ve de klasikleşmiş tarifini, Herman Melville Usta Moby Dick"te yaptı; işi bağladı. Beyaz üzerine çeşitlemelere, göz kamaştıran bir katkı, o gün bugündür yok, olamadı!İlk, ve gönlümün tek kedisi, bembeyaz samur kürklü Ankara'lı "Beyza"nın ilk kocası, benzersiz güzellikteki Van yakışıklısı "Karbeyaz" ve ikisinin huysuz ve de hırsız, âfet-i cihan kızı "Aşkım" HARİÇ... Ama, bu iki güzel, aslında tabiatın şaheserleri idi, biçare insanoğlunun bu konuda bir katkısı yok idi.Tabiat bir yana...KERİM TEKİN, ki o da estetik açıdan bir başka tabiat harikası idi, "Karbeyaz" diye bir şarkı okudu ve ölümün benzersiz tanımını yaptı:KARBEYAZDIR ölüm, ellerinden gülüm.Bırakın öbür milletlerin halk edebiyatlarını, asırlardır, sevdikleri uğruna ölüp ölüp dirilen, ölümlerden ölüm beğenen bizim halk ozanlarımız, o nihaî varış noktası için böylesine dupduru, sevda yüklü bir isim bulamamışlardı. Sevdiği için, ölmek değil yaşamayı yeğleyen benim gibiler dahil, herkesin o an ölesi geldi.İnanmıyorsanız, sizleri şarkı ile başbaşa bırakayım."Hasret...vuruyor gecenin koynunda,Anılar vuruyor gözyaşlarıma.Çılgın bulutlar dönüyor başımdaUykusuz geceler kapımdaYıkılsa dünya, kıyamet kopsaYlne de vazgeçmem, ölürüm derdimden.Karbeyazdır ölüm,ellerinden gülümYine yoksun diye, düşmanım her güneDursun dünya, dönmesin sensizYaşatmasın of,Allah'ım sensiz."(Söz/ Müzik: Tayfun Duygulu-Beste Duygulu)Neydi, bu şarkıyı böyle insanın ruhunu kanırtırcasına mühim kılan? Demek istediğim, ölümün "pîr ü pâk" tarifinden gayrı?Üstelik, yeni sürgün bir fidan kadar taze idi, bu sözleri kalbimize akıtan. Güftenin sahibi -kalemine sağlık- Tayfun ve Beste Duygulu; ancak, yeryüzünde -tanrıya şükür- "yorum" diye bir şey var!. Ve, Kerim Tekin, bacak kadar boyuna rağmen - annesi yaşında bir hatun olarak, bunu rahatlıkla söyleyebilirim- sesi, sevgi titreşimleri dolu, yüreği tertemiz, yetenekleri akıl almaz bir yorumcu idi.Her şarkı söylediğinde tam 12'den vuran bu genç adam, 8 yıl önce, Afyon/ Sandıklı'daki Kültür ve Sanat Festivali'nde hayranlarına konser verdikten sonra, özel otomobili ile, rivayet odur ki bir yakınının düğününe yetişmek üzere giderken; bir süt tankeri, iki kamyon, bir ticarî taksi ve Kerim'in arabasının hacamat olduğu bir garip trafik kazasında, bu Allah'ın cezası dünyaya veda etti!. Sebep? Afyon-Sandıklı karayolundaki asfaltlama çalışmaları nedeniyle yola dökülen mıcır. Ne diyeyim ki, çaresizlikten? "Dünyanın tüm mıcırları tepenize yığılır inşallah"tan gayrı?Mıcırların son verdiği hayat nasıl bir şeydi, biliyor musunuz?Nasıl anlatmalı? Can yoldaşı Zerrin Özer'in "Paşa Gönlüm" klibini hatırlıyor mısunuz? Hani, Nilüfer, Sezen Aksu, Aysel Gürel ve de DJ Bülent, kıvırcık dünya şirini köpeği ve daha pek çok dostunun katıldığı, o pek neşeli, şıngır mıngır, baştan ayağa muhabbet dolu klip. Birkaç sene aradan sonra, bizi Türkiye'nin en güçlü sesi ile buluşturmuştu.İşte, bu klipte, gitar çalan bir delikanlı vardı. "Delikanlı" dediğim, her türlü mahalle raconunun dışında, düzgün, yüzü ışıl ışıl bir genç adam anlamında. Yüzünden etrafa "iyilik" saçılıyordu, yaptığı işten pek mutluydu, o an sanki sadece gitarı ve kendisi vardı. Bunca şefkat dolu heyecanın ardında, çok sevdiği ve sesi ile milyonları fetheden bir hanıma duyduğu sevginin yattığını, daha sonra öğrenmiştim.Bir söz var, ünlü "Braveheart" (Cesur Yürek) filminde, büyüyünce İskoçlar'ın millî kahramanı olacak, "cesur yürek"delikanlının babası William Wallace'ın ifadesi:"Herkes ölür...Ama, çok az insan gerçekten yaşar."İşte bu delikanlı, kısacık ömründe, sahiden yaşamış biriydi.Ve, bu tâbir ona hiç yakışmasa da, "haince" ve çok erken "veda" etti...Tıpkı, kendi şarkısında olduğu gibi...Bu haince veda niye?HAYKIRSAM DÜNYAYA"Bu haince veda niye?Çok sevmiştim ölesiye.Ateşlerinde hicranım, yandım kavruldum.Hüzünün denizinde, kaybolup gittim yar.Tuzaktı aşkın bana,kandım kahroldum,Canımın baharında,yok olup gittim yar.Bu gidişi aklım almadı;Yüreğim yine yarım kaldı.Canımın baharında,Canımdan oldum yar.Haykırsam dünyayaAşkımı bir solukta...Sen de mi çekip gittin,Bunu ben hak etmedim.Hani?...Sensiz bir hiçim demiştim ya?"(Söz: Cenk Bütünley; Müzik: Yusuf Bütünley)Niye "haince"?Şu nedenden... Gençliğimi, kişiliğimi idrak ederken, onlarla birlikte yoğrulduğum çok değerli insanları yitirdim. Barış Manço, Kemal Sunal gibi... Hepsi, birer dünya vatandaşı, evrensel karakterler idi. 57 yaş nedir ki? Çok erken gittiler. Ancak, bu fâni dünyadan gitmeden, kapasitelerinin ne olduğu ve daha neler yapabilecekleri konusunda bizi yeterince, haberdâr etmişlerdi. Yaşasalardı, kat be kat, daha çoğunu da gerçekleştirirler, dünyaya parmak ısırttırırlardı; ömürleri vefa etmedi.Kerim Tekin ise, çok başarılı ama daha her şeyin başında idi; kendi "hayat projesi"ni tamamlamadan gitti. Magazin haberlerinin ucuz manşetlerindeki gibi, herhangibir yakışıklı "pop" şarkıcı değildi. İki nedenle. Bir, herhangi bir, eli yüzü düzgün "yakışıklı" değildi. Günümüzde boylu poslu, kaşı gözü yrinde herkese yakışıklı deniyor. Geçiniz... Tanrı biliyor, Kerim olağanüstü güzeldi. Bir erkeğin gözleri, ancak bu kadar anlamlı yüklenebilir; kaşları ancak böylesine kemân olabilir. Bu da, hiç mühim değil. Çünkü, sahiden güzel erkek, kişiliğinin oturması zaman aldığı için, ancak 40 yaşlarında ortaya çıkar. Yüzüne, gözlerine baktığınızda, size bir şeyler ilham eden, kişiliğinin derinliklerini hissettiren, erkek, sahiden "güzel"dir.Kerim Tekin'in yüzü, inanılmaz ilhamlar veriyordu; dopdoluydu. Yetenek + sevgi taşıyordu. Yapabileceği kucak dolusu iş vardı. Belki çok bencilce gelecek ama, ben ondan hayatımı süslemesini bekliyordum. O malzeme, onun o güzelim kişiliğinde mevcuttu. Öldüğü an, o malzeme yok oldu. Onca yanışım, bu yüzden.Eminim, kendisine yönelik onca hayran oluşu da pek güzel taşıyacak, pek güzel ürünler verecek, tüm hayatı bopyunca, onu takdir eden herkese, "İyi ki böyle biri var..." dedirtecekti.Olmadı...Yok olan, sâdece, çok genç yaşta, çok titiz bir heykeltraşın elinde yontulmuşcasına özenli bedensel estetiği değil, ruhunda gizlediği güzellikler idi.Öyle bir güzellik ki, son klibinde, onulmaz aşkın özlemimi dile getirdiği akşamlar kadarbaş öndürücü idi.AKŞAMLAR...."Akşamlar, akşamlar,gelmeyin üstüme.Güneş doğsun artık,vurgunum ölesiye.Yalan mıydı gönül sözün?Bu kadar kolay mıydı?Karşımda duran deli divane yüzünKarşında duran devasız gönlüm.Beni benden alan,canıma can katan.Bu can sana kurban,dayanamam...Yanıyor yüreğim,sığmıyor bedenim.Beyhude geceler,soluyor güllerim.Beni benden alan,canıma can katanBu can sana kurban,dayanamam.Ömür gelip geçiyor,hasret kapımda...Zamansız sevda değil damarlarımda.Yaram derin,çaresizim,son akşamımda...Bahtsızım, devasızım,sormayın bana."(Söz/ Müzik: Zeynep Türkeş, Volga Tamöz)"Beni benden alan, / canıma can katan, / bu can sana kurban, / dayanamam..."Bilemiyorum, sahiden âşık olup da, bu sözlerdeki çaresizlik içinde gizli gücü, kendini alabildiğine verişi -hayatında, bir an dahi olsa hissetmemiş - biri olabilir mi? İnsan, yüreğinden ancak bu kadar zarif vurulabilir!Ama, Kerim Tekin, zâten, dile getirdiği her şeyi aşk'la söyledi.Onsuz dünya, çok dar....Kerim Tekin - Cici Babaİstedim ama vermedi ki babanDengi dengine vurur dedi banaYıkıldı dünyam kader mi bu cezaŞimdi gelde sen ağlamaEle güne ne derim benim kızımsınBiliyor bunu bütün mahalleKendini bana sakladın oysaDeğmezmiş seni doğuranlaraYıllarca düğünün hayalini hep kurdumAslında boşunaYıllar yılı zor durdumPencereni aç perdeyi aralaGeleceğim rüyalarınaSevişeceğiz sabahlara kadarSırf inat senin cici babanaKarbeyazdır Ölüm AkorSeslendiren: Kerim TekinAm E Hasret vuruyor gecenin koynunda Dm F E Anılar vuruyor göz yaşlarımaAm EÇılgın bulutlar dönüyor başımda Dm F E Uykusuz geceler kapımda........ Dm ...... FYıkılsa dünya kıyamet kopsa..... E-F E Yine de vazgeçmem ölürüm derdimden ...... E Am Karbeyazdır ölüm ellerinden gülüm E AmYine yoksun diye düşmanım her güne... (Dm F E) Dm E Dursun dünya dönmesin sensiz (Dm F E) Dm E-F-E Yaşanmasın Allahım sensiz ...... E Am Karbeyazdır ölüm ellerinden gülüm E AmYine yoksun diye düşmanım her güne...Kara GözlümKara Gözlüm Kerim TekinDm Em7Yar gidiyor soğuk gecede C Bb Asus7Yüreği ihanette yüreğimeDm Em7Ah duvarlar benim sırdaşımC Bb Asus7Aman vermiyor hasret bedenimeDm Am7 Dm Am7 )Dur dinle kara gözlüm gitme ) Dm Am7 ) Yapma bana küsme ) 2 Dm C Bb Asus7 )Özlüyorum deli gibi muhtacım sevgine ) Dm Em7Son bulsun ah derin ayrılık C Bb Asus7Tükensin acıları geldiğindeDm Em7Ah sokaklar benim yoldaşımC Bb Asus7Kahrolsun o mutsuzluk dön gönlümehttps://www.msxlabs.org/forum/muzik-tr/14241-kerim-tekin-kerim-tekin-kimdir-kerim-tekin-hakkinda.html

Erol Durak, (d. 1958, İstanbul - ö. 24 Haziran 2004, Antalya), tiyatro, sinema ve dizi oyuncusu.Doğum tarihi: 1958Doğum yeri: İstanbulEğitimi: KonservetuarÖlüm Tarihi: 24/06/2004Ölüm Yeri: Antalyaİstanbul Devlet Konservatuvarı Tiyatro Bölümü'nden mezun olan Durak, -okulu bitirmesinin ardından çeşitli topluluklarda görev yaptı. 1981 yılında kamera karşısına geçerek sinema ve dizi filmlerde çeşitli rollerde oynadı. Perihan Abla dizisiyle tanındı. Önemli filmlerde yardımcı rollerde yer alan sanatçı, Muğla'ya yerleşmiş ve hipertiroit rahatsızlığı nedeniyle SSK Antalya Bölge Hastanesi'nde tedavi görmekteyken yaşamını yitirdi.Filmografisi  https://unutmayacagiz.com/Canım Kocacığım - 2002Kızım Osman - 1998Zzzzt FM - 1994Kaygısızlar - 1994Issızlığın Ortası - 1991Çingene - 1989Sevgili Bayan - 1988Serçeler Göç Etmez - 1988Gece Yolculuğu - 198772. Koğuş - 1987Afife Jale - 1987   https://unutmayacagiz.com/Yasemin - 1987Kavanozdaki Adam - 1987Değirmen - 1986Aaahhh Belinda -1986Perihan Abla - 1986Adı Vasfiye - 1985Bay Alkolü Takdimimdir - 1981https://tr.wikipedia.org/wiki/Erol_Durak

Zihni Küçümen (d. 16 Şubat 1929, İstanbul - ö. 26 Haziran 1996) Tiyatro sanatçısı, yönetmen, çevirmen ve yazar.1975 yılında Milliyet Sanat Dergisi deneme yarışmasında birinci olan Zihni Küçümen, iyi bir oyuncu olmanın yanı sıra, başarılı bir çevirmen ve yazardı. Devlet Tiyatrosunda ve Dostlar Tiyatrosu gibi topluluklarda rol aldı, bir film senaryosu yazdı ve 13 filmde oynadı. Kendisi gibi sanatçı olan Oya Küçümen'in babasıdır.Kendisiyle uzun yıllar yakın arkadaş olan Hakkı Devrim, Radikal Gazetesindeki köşesi Cihannüma'daki yazılarını, zaman zaman Zihni Küçümen'e hitaben yazmaktadır.-Eserleri [değiştir]Burnumu Keser misiniz? - 1992 (film senaryosu)Sığıntılar, Slawomir Mrozek, (çeviri) Can Yayınları, 1995Si Minör Ortaköy, Zihni Küçümen, Remzi Kitabevi ,1993Rol aldığı bazı oyunlar [değiştir] https://unutmayacagiz.com/Galileo GalileiAbdülcambazAsiye Nasıl KurtulurFilmografisi [değiştir]Kurtuluş - 1996Hastane - 1993Av Zamanı - 1988Asılacak Kadın - 1986Kupa Kızı - 1986Gün Doğmadan - 1986 https://unutmayacagiz.com/Çıplak Vatandaş - 1985Hodja fra Pjort - 1985Namuslu - 1984Yorgun Savaşçı - 1979At Gözlüğü - 1978Naylon Leyla - 1961https://tr.wikipedia.org/wiki/Zihni_Küçümen1994 - Kurtuluş : Sir Rumbold1993 - Hastane : Dr. Ferruh1978 - At Gözlüğü

Tolga Aşkıner (d. 18 Şubat 1942 Divriği, Sivas ö. 12 Haziran 1996, İstanbul) Sinema ve tiyatro sanatçısı, yönetmen. Darüşşafaka Lisesi'ni ve İstanbul Belediye Konservatuvarı Tiyatro Bölümü'nü bitiren sanatçı, Konservatuvar Deneme Sahnesi'nde oyuncu ve yönetmen olarak amatör çalışmalar yaptı. -1960'ta İstanbul Şehir Tiyatrosu'nda çalışmaya başladı. Daha sonra Arena ve Dormen Tiyatrosu, AST gibi topluluklarda çalıştı. Ayfer Feray ve Nisa Serezli Topluluğu'na katıldı. 1968'de, eşi Nisa Serezli'yle, Nisa Serezli - Tolga Aşkıner Tiyatrosu'nu kurdular. Çok sayıda oyunda rol aldı. Bazı oyunların da yönetmenliğini yaptı. 1996 yılında, gırtlak kanseri nedeniyle tedavi görmekte olduğu Şişli Eftal Hastanesi'nde 54 yaşında öldü.FilmografisiAylaklar - 1994Hayri Beyin Son Aşkı - 1993Sessiz Karanlık - 1992Burnumu Keser misiniz? - 1992Caniko - 1976Yaban Gülü - 1970https://www.turkcebilgi.com/tolga_a%C5%9Fk%C4%B1ner/ansiklopedi---------------------1992 - Burnumu Keser Misiniz? Tolga AşkınerDoğum Yeri : SivasDoğum Tarihi : 18 Şubat 1942Eğitimi : Akademi Darüşşafaka Lisesi’ni Ve İstanbul Belediye Konservatuvarı Tiyatro Bölümü’nü Bitiren Sanatçı, Konservatuvar Deneme Sahnesi’nde Oyuncu Ve Yönetmen Olarak Amatör Çalışmalar Yaptı. 1960’Ta İstanbul Şehir Tiyatrosu’nda Çalışmaya Başladı. Daha Sonra Arena Ve Dormen Tiyatrosu, AST Gibi Topluluklarda Çalıştı. Ayfer Feray Ve Nisa Serezli Topluluğu’na Katıldı. 1968’De, Eşi Nisa Serezli'yle, Nisa Serezli - Tolga Aşkıner Tiyatrosu'nu Kurdular. Çok Sayıda Oyunda Rol Aldı. Bazı Oyunların Da Yönetmenliğini Yaptı.1996 Yılında, Gırtlak Kanseri Nedeniyle Tedavi Görmekte Olduğu Şişli Eftal Hastanesi'nde 54 Yaşında Öldü. https://www.yayinakisi.com/kimdir/tolga-askiner.html--------------

Ahmet Piriştina (d. 8 Nisan 1952 Buca, ö. 15 Haziran 2004 İzmir), Türk siyasetçi.Kısa biyografi [değiştir]Ahmet Piriştina 8 Nisan 1952'de İzmir Buca'da doğdu. II. Dünya Savaşı sonrasında Kosova'dan göç etmiş Arnavut kökenli bir ailenin çoçuğuydu. İlköğretimini Buca'da tamamlayan Piriştina, ortaokulu İzmir Saint Joseph'te, lise öğrenimini İzmir Atatürk Lisesi ve Türkay Koleji'nde tamamladı. Piriştina 1976 yılında eşi Mine Piriştina ile evlendi. Bu evlilikten bir oğlu ve bir kızı dünyaya geldi-Siyasi yaşamı [değiştir]Ahmet Piriştina, 1992 yılından itibaren Ege Bölgesi Sanayi Odası Meclis Başkan Vekilliği görevini de yürüttü. Piriştina'nın siyasetle ilk somut ve sıcak teması, 1991 yılında DSP'den milletvekili adaylığı oldu. Ancak milletvekili seçilemedi. Politikaya attığı ilk adım, 1994 yerel seçimlerinde İzmir Büyükşehir Belediyesi Meclis Üyeliği oldu. Piriştina aynı zamanda bu görevini DSP grup sözcüsü olarak sürdürdü. 1995 yılında İzmir milletvekili oldu. KİT yan kuruluna (komisyon) daimi üye seçildi. TBMM genel kurul salonunun yenilenmesi ile ilgili yan kurulda başkanlık, Uğur Mumcu suikastini araştırma yan kurulu üyesi olarak görev yaptı.https://unutmayacagiz.com/İzmir Büyükşehir Belediye Başkanlığı [değiştir]Ahmet Piriştina'nın siyasi macerası 1999 yerel seçimlerinde DSP'den İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı seçilmesiyle yeni bir döneme girdi. Bu dönemde, kendisinden daha önce görev yapan büyükşehir belediye başkanlarınca başlatılan ve İzmir'i daha çağdaş bir konuma taşıyan İzmir Büyük Kanal Projesi, İzmir Kordonboyu Projesi ve İzmir Metrosu gibi projeler, onun döneminde bitirldi yada çalışmalar hızlandırıldı. Piriştina büyükşehir belediyesinin Fen İşleri bölümünün altyapısını kullanarak İzmir'deki birçok ilk ve orta dereceli okulun elden geçirilmesini sağlarken, Büyükşehir Belediyesine bağlı Eşrefpaşa Hastanesinin olanaklarıyla ilköğretim okullarında sağlık taraması yaptırdı. Sosyal güvencesi olmayan yoksul öğrencilerin ameliyat dahil tedavi masraflarını belediye bütçesinden ayrılan kaynakla gerçekleştirdi.Ahmet Piriştina, "Değişim Sürecek" sloganıyla girdiği 28 Mart 2004 yerel seçimlerini CHP'nin adayı olarak ikinci kez ve %45'lik oy oranıyla kazandı. 15 Haziran 2004'de ani bir kalp krizi sonucu öldü. İzmir'lilerin de katıldığı Konak Meydanı'ndaki törenin ardından Aşağı Narlıdere mezarlığında defnedildi. Yerine CHP'ye mensup olan Bornova belediye başkanı Aziz Kocaoğlu, İzmir Büyükşehir Belediye başkanı seçilmiştir.Dış bağlantılar [değiştir]https://unutmayacagiz.com/Resmi ağ sitesiİzmir Büyükşehir Belediyesiİzmir Belediye Başkanları Osmanlı DönemiKuruluş dönemi: (1868-1895) Evliyazade Hacı Mehmet Efendi • Helvacızade Emin Bey • Evliyazade Hacı Mehmet Efendi • Ragıp Paşa • Yahya Hayati PaşaHacı Mehmet Eşref Paşa (1895-1902) • Tevfik Paşa (1908) • Ali Nazmi Bey (1908-1910) • Ethem Taşlıoğlu (1911-1912) • Evliyazade Refik Bey (1913-1918)Yunan işgali dönemi: Hacı Hasan Paşa (1919-1922)Cumhuriyet Dönemihttps://unutmayacagiz.com/Şükrü Kaya (1922-1924) • Muammer Uşaklıgil (1924) • Hüseyin Aziz Akyürek (1924-1925) • Ahmet Hulusi Alataş (1928-1930) • Sezai Göker (1930-1931) • Behçet Uz (1931-1940) • Reşat Leblebicioğlu (1941-1949) • Hulusi Felek (1950) • Rauf Onursal (1950-1954) • Selahattin Akçiçek (1954-1955) • Enver Dündar (1955-1957) • Faruk Tunca (1957-1960) • Sefa Poyraz (1960) • Burhanettin Uluç (1960-1961) • Enver Saatçigil (1962-1963) • Rebii Başol (1963) • Osman Kibar (1963-1973) • İhsan Alyanak (1973-1980) • Cahit Günay (1980-1983) • Ceyhan Demir (1983-1984) • Burhan Özfatura (1984-1989) • Yüksel Çakmur (1989-1994) • Burhan Özfatura (1994-1999) • Ahmet Piriştina (1999-2004) • Aziz Kocaoğlu (2004-)https://tr.wikipedia.org/wiki/Ahmet_Piri%C5%9Ftina

Doğum tarihi: 27.08.1946Doğum yeri: İzmirÖlüm Tarihi: 18.06.2010Genellikle yan rollerden tanıdığımız (Adile Teyze, Selvi Boylum Al Yazmalım, Hatasız Kul Olmaz, Küçük Sevgilim) 1946 doğumlu, İzmirli aktris Hülya Tuğlu, 18 Haziran Cuma günü hayata gözlerini yumdu. Ölüm sebebi açıklanmayan 64 yaşındaki aktris, Feriköy Mezarlığı'na gömüldü.-----------------------Hülya Tuğlu vefat etti"Selvi Boylum Al Yazmalım" filmiyle hafızalarda yer eden Yeşilçam oyuncusu Hülya Tuğlu öldü..Sinema oyuncusu Hülya Tuğlu (64) vefat etti. "Küçük Sevgilim, Sinderella Külkedisi, Ekmekçi Kadın" gibi filmlerde rol alan Tuğlu son yıllarda "Hemşerim, Kaybolan Yıllar, Melekler Adası" gibi TV dizilerinde oynamıştı. Ölüm sebebi açıklanmayan Tuğlu’nun cenazesi önceki gün Şişli Camisi’nde kılınan cenaze namazının ardından Feriköy Mezarlığı’nda toprağa verildi.Hülya Tuğlu’ya Allahtan rahmet, sevenlerine sabır dileriz..---------------------Hülya Tuğlu... SİNEMANIN SESSİZ SARIŞINI VEFAT ETTİ!Sinemamızın değeri bilinmemiş sarışın oyuncularından Hülya Tuğlu, 18 Haziran 2010 Cuma günü hayata veda etti.Hülya Tuğlu’nun cenazesi 18 Haziran 2010'da Şişli Camii’nde kılınan ikindi namazını müteakip Feriköy Mezarlığı’nda toprağa verildi. 27 Ağustos 1946 tarihinde İzmir’de doğan Hülya Tuğlu’nun rol aldığı filmler arasında Düşen Bir Yaprak Gibi, Küçük Sevgilim, Ekmekçi Kadın, Talihsiz Yavrum, Hatasız Kul Olmaz, Selvi Boylum Al Yazmalım gibi filmler bulunuyor

Tarihsel konulara eğilen operalarıyla tanınan Demiriş, üçüncü kuşak bestecilerimizin ilklerindedndir. İyi bir kemancı olarak yetişen besteci, bu yönüyle pek bilinmemesine karşın, çalgı müziği yapıtları da yazmıştır.İstanbul Belediye Konservatuarı’nda Ekrem Zeki Ün’ün keman öğrencisi olarak öğrenim yapan Demiriş, bu okulu bitirdikten sonra (1963), Ankara Devlet Konservatuarı’na geçmiş ve sınıf atlama başarısını göstererek ileri devreden mezun olmuştur.-Okan Demiriş, 1965-67 yılları arasında askerlik görevini yaptığı Doğu Anadolu’da halk müziğiyle yakınlık kurmuş, bu kaynaktan hareketle besteler yazmaya başlamıştır. Askerlik dönüşünde İstanbul’a yerleşmiş, Şehir Orkestrası’nda, Radyo Senfoni Orkestrası’nda ve İstanbul Opera Orkestrası’nda çalışmış, ayrıca konservatuarıda keman ve armoni öğretmenliğini sürdürmüştür. Soprano Leyla Demiriş’le evli olan bestecimiz, 1965’te konsertmaysterlik yaptığı İstanbul Operası’nda uzun yıllar hizmet vererek 1986 yılında İstanbul Devlet Opera ve Başesi’nin sanat yönetmenliği ve müdürlüğüne getirilmiştir.Opera yapıtlarının yanı sıra, bestecimizin halk müziği temalarından yararlanarak yazdığı çok sayıda oda orkestrası yapıtı vardır.https://unutmayacagiz.com/Demiriş’in yapıtlarının hakları kendisine aittir.BAŞLICA YAPITLARIOPERA·Dördüncü Murat, üç perde; libretto: Turan Oflazoğlu, 1979.·Karyağdı Hatun, üç perde; libretto: Nezihe Araz, 1983·Yusuf ile Züleyha, üç perde; libretto: Nezihe Araz. ŞAN VE ORKESTRA İÇİN·Konser Aryaları, 1973.·Halk Türküleri Üzerine Düzenlemeler, 1974.·Dadaşım, sopranı ve orkestra için, 1985. KONÇERTOhttps://unutmayacagiz.com/·Piyano Konçertosu, 1971. ODA ORKESTRASI İÇİN·Handere, 1965.·Pasinler, 1966.·Doğu, 1969.·Hançerli Düzü, 1969.·Pospf-Digor, 1969.·Küçük Süit, 1972.·Girne, 1978. TİYATRO MÜZİĞİ·Hürrem Sultan, 1982.https://www.samanyoluhaber.com/s_425817_devlet-sanatcisi-dr-okan-demiris-vefat-etti.htmlhttps://tr.wikipedia.org/wiki/Okan_Demiri%C5%9Fhttps://www.msxlabs.org/forum/muzik-tr/14994-okan-demiris-okan-demiris-kimdir-okan-demiris-hakkinda.htmlhttps://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalHaberDetay&Date=&ArticleID=1003370&CategoryID=113

İlhan Selçuk, (d. 11 Mart 1925, Aydın – ö. 21 Haziran 2010, İstanbul) Türk gazeteci, yazar. Düzenli gazetecilik kariyerine 1961'de Akşam'da başladı; aynı yıl Tanin'e oradan Vatan'a , ertesi yıl Nadir Nadi'nin çağrısı üzerine Cumhuriyet gazetesinde yazmaya başladı.İlhan Selçuk, 12 Mart darbesinden sonra "Hoş Geldin Tanzimat Kafası" başlıklı bir yazısı nedeniyle tutuklandı ve açılan davada aklandı. 21 Mart 2008 tarihinde saat sabah 04:30 sıralarında Ergenekon operasyonu kapsamında gözaltına alındı ve iki gün sorgulandıktan sonra tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakıldı. 21 Haziran 2010 tarihinde ölen yazar, Hacıbektaş ilçesindeki "Yıldızlar Mezarlığı"na defnedildi.-Biyografi [değiştir]İlhan Selçuk, 1950'de İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni bitirdi. Avukatlık, matbaacılık, dergi ve gazetelerde yazı işleri müdürlüğü yaptı. İlk yazıları 1952 yılında 41 Buçuk isimli mizah dergisinde çıktı. 1963 yılında Cumhuriyet gazetesinde çalışmaya başladı. Karikatürist Turhan Selçuk'un kardeşi ve grafik sanatçısı Mengü Ertel'in eşi olan Ülfet Ertel'in kardeşidir. https://unutmayacagiz.com/İlhan Selçuk 12 Mart Muhtırası'ndan sonra, 9 Mart 1971 darbe teşebbüsüne katılan[1] Milli Demokratik Devrimcilerden olduğu gerekçesiyle gözaltına alındı.[2] 12 Mart 1971 muhtırasına giden süreçte Doğan Avcıoğlu'nun çıkardığı Devrim (gazete)si etrafında toplanan ve içlerinde 27 Mayıs Darbesini yapan Milli Birlik Komitesi'nin gerçek lideri Emekli Korgeneral Cemal Madanoğlu'nun da bulunduğu "Milli Demokratik Devrimciler", o dönemin siyasi partilerinin demokrasi anlayışının bir oyalamaca olduğunu ileri sürerek[3] ulusçu-devrimci yöntem olarak ifade edilen ilkeler doğrultusunda parlamento dışı muhalefeti savunuyorlardı. Türkiye'de orduyu işin içine katarak Baas benzeri "Kemalist" bir askeri darbe yaptırmak için Doğan Avcıoğlu ve İlhan Selçuk'un başını çektiği çok ciddi faaliyetlerin olduğu ileri sürülmüştür. Devrim gazetesinin genel yayın yönetmeni Hasan Cemal çok sonraları anılarını anlattığı Cumhuriyet'i Çok Sevmiştim adlı kitabında o zamanki maksatlarının "ulusalcı" subayları ikna ederek onlarla birlikte Şubat-1917'de Rusya'da yapılmış olan bolşevik devrim öncesi askeri darbe benzeri bir "Milli Demokratik Devrim" yapmak olduğunu yazdı.[4] 1971’de Oktay Kurtböke ile beraber sıkıyönetim mahkemesinde yargılandı. Selçuk, 12 Mart döneminde "Ziverbey Köşkü"nde yaşadığı sorgulama günleri üzerine açıklamalar yapmayı düşünmediğini belirtse de daha sonra burada yaşadıklarından yola çıkarak köşkün adını taşıyan bir kitap yazdı. Kitapla birlikte Ziverbey Köşkü’nün işkence iddiaları ilk defa anlatılmış oldu.[5] Selçuk, Köşk’teki işkence iddiasını ifadesinin içine akrostiş yöntemiyle gizlice yerleştirmişti, yazdığı her cümlenin sondan ikinci kelimesinin baş harfi yukarıdan aşağı sıralandığında "işkence altındayım" cümlesi çıkıyordu [6].Yazar, Ziverbey Köşkündeki "ilişki ağı" konusundaki bir soruyu şöyle yanıtlamıştır: "Erenköy Köşkü Cevdet Sunay-Memduh Tağmaç-Faik Türün cuntasının işkence merkeziydi. 12 Mart yapısı içinde özel bir yeri vardı. Çünkü 1. Ordu'nun bulunduğu İstanbul bölgesinde Faik Türün, kendi yetkilerini kullanarak özel operasyonlar yaptırabiliyordu. Basın da İstanbul'da olduğuna göre, burada yaşandı birçok şey. İnsanlar tutuklanmaya, gözaltına alınmaya, kovuşturulmaya başlandı, davalar birbirini izledi. Bu karmaşa içinde aydınlık olan şudur: 12 Mart döneminde Erenköy'de, Ziverbey'de Zihni Paşa Köşkü diye anılan (ya da Ziverbey Köşkü) yerde Faik Türün ve (1991 yılında bir Dev-Sol militanı tarafından öldürülecek olan) Memduh Ünlütürk buyruğunda bir işkence merkezi kurulmuştur. Bu işkence merkezinde de birçok aydın tezgahtan geçirilmiştir." Selçuk, kitapta yaşadığı işkenceyi şöyle anlatıyordu: “Gözlerim bağlı olduğundan hiçbir şey görmüyordum. Birileri beni yere yatırmışlar, çoraplarımı çıkarmışlardı. Ayak bileklerime bir alet geçirilmişti. Bir manivelanın ya da vidanın sıkıştırıldığını duyumsuyordum. Öyle bir an geldi ki, bacaklarımı kıpırdatamaz oldum. Bir yağ mı sıvı mı sürüyorlardı tabanlarıma sonra sopa inip kalkmaya başladı. Kendimi acıya katlanabilir sanırdım (...) ancak falakanın verdiği acı hiçbir acıyla kıyaslanamaz (...) Taa kemiklerine işleyen bir acı duyuyor insan. Başlangıçta bağırmamak için kendimi tutuyor, dişlerimi sıkıyordum. Ama sonra kendimi bıraktım; çünkü ne kadar çabalarsan çabala sesine gem vuramıyorsun. Önce hırıltı başlıyor, ardından feryada dönüşüyor, hayvanlaşıyorsun. Olayın bir de ruhsal yanı var ki, bedensel acının üstüne biniyor. Kendini aşağılanmış olarak görüyorsun..."[kaynak belirtilmeli] Türkiye İnsan Hakları Kurumu (TİHAK) kurucu üyesidir.https://unutmayacagiz.com/Yazarın 1995 senesinde yapılan heykeli Kadıköy'deki Özgürlük Parkı'nda bulunmaktadır1997 Sertel Demokrasi Ödülü'ne layık görülmüştür.İlhan Selçuk, 21 Mart 2008 günü saat sabah 04:30'da Ergenekon davası operasyonları kapsamında gözaltına alınmış, muhtelif zamanlarda yapılan telefon görüşmeleri delil olarak sunulmuştur.[7]. Selçuk'la birlikte gözaltına alınanlar arasında[8] İşçi Partisi Genel Başkanı Doğu Perinçek, eski İstanbul Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Kemal Alemdaroğlu, Ulusal Kanal Genel Yayın Yönetmeni Ferit İlsever, Aydınlık Dergisi Genel Yayın Yönetmeni Serhat Bolluk ve gazeteci Adnan Akfırat da bulunmaktaydı. İlhan Selçuk, 22 Mart'ı 23 Mart 2008'e bağlayan gece, saat 01:30'da serbest bırakılmıştır.[9]14 Ağustos 2009 günü, rahatsızlanarak Vehbi Koç Amerikan Hastanesi Yoğun Bakım ünitesinde tedavi altına alınmış beyin damar tıkanıklığına bağlı olarak kısmi felç geçirdiği saptanmıştır. 10 gün yoğun bakım ünitesinde tedavi gören Selçuk, 24 Ağustos 2009 günü yoğun bakımdan çıkmıştır[10].21 Haziran 2010 günü çoklu organ yetmezliği nedeniyle 13.35'te hayatını kaybetmiştir.Eserleri [değiştir]https://unutmayacagiz.com/Uzak Komşu Rusya'dan Gezi Notları (1967) - Gezi notlarıMustafa Kemal'in Saati (1969) - Belgesel yazılarYüzbaşı Selahattin'in Romanı (2 cilt, 1973/1975) - RomanGüzel Amerikalı (1976) - Gezi notlarıSovyetler, İran, Amerika İzlenimleri (1976) - Gezi notlarıYeni Kırallar, Yeni Soytarılar (1976) - Belgesel yazılarAtatürkçülüğün AlfabesiAğlamak ve Gülmek (1982) - Belgesel yazılarDüşünüyorum Öyleyse Vurun (1984) - Belgesel yazılarGörülmüştür (1986) - Belgesel yazılarZiverbey Köşkü (1987) - 12 Mart dönemi tutukluluğu anılarıJapon Gülü (1988) - DenemeEnel Hakk'ın Hakkı - Cumhuriyet gazetesinde çıkmış, Alevi-Sünni konularında yazılmış çarpıcı yazıları içermektedir. Bazı Bektaşi Fıkraları ile okuyucu eğlenerek bilgilendiriliyor.İskele Sancak Sol - Sağ - ŞeriatDüşünüyorum Öyleyse VurunKaynakça [değiştir]^ https://www.milliyet.com.tr/Yazar.aspx?aType=YazarDetay&ArticleID=1072874&AuthorID=63&Date=19.03.2009&b=Mustafa%20Balbay%20gunlukleri,%20Hasan%20Cemal%20gunlukleri&a=Hasan%20Cemal&ver=61^ https://taraf.com.tr/makale/9410.htm^ https://www.sabah.com.tr/Yazarlar/ardic/2009/05/09/ilerici_esekler^ https://www.milliyet.com.tr/Default.aspx?aType=YazarDetay&ArticleID=509167&AuthorID=63&Date=25.03.2008&ver=66^ https://www.radikal.com.tr/Default.aspx?aType=RadikalHaberDetay&Date=29.03.2009&ArticleID=928490^ Milliyet 23.03.2008^ Haber3 22.03.2008^ https://www.taraf.com.tr/makale/5032.htm^ https://www.radikal.com.tr/haber.php?haberno=252193^ Cumhuriyet Gazetesi

15 Eylül 1914’te Adana’nın Ceyhan ilçesinde doğdu. 2 Haziran 1970'te yaşamını yitirdi. Toplumsal gerçekçi romanın usta kalemi öykü ve roman yazarı. Asıl ismi Mehmet Raşit Öğütçü. İlk Büyük Millet Meclisi’nde Kastamonu Mebusu olan ve seçildiği Adalet Bakanlığı’ndan 3 gün sonra istifa ettirilip nerdeyse tüm İstiklal Mahkemeleri’nde yargılanan Abdülkadir Kemali Bey’in oğlu. Babasının, 1930’da Ahrar Fırkası'nı kurmak ve gazete çıkarmak yüzünden öldürülme korkusuyla Suriye’ye geçmesi üzerine, ortaokul son sınıfta öğrenimini yarıda bırakmak zorunda kaldı. Bir süre Suriye ve Lübnan’da yaşadı. -1932’de Adana’ya döndü. İşçilik, dokumacılık, ambar memurluğu, katiplik yaptı. 1939'da ilk şiirlerini de yazdığı askerliği esnasında, komünizm propagandası yapmak suçlamasıyla 5 yıl hapse mahkum oldu. Kayseri, Adana ve Bursa cezaevlerinde yattı. Bursa Cezaevi'nde Nâzım Hikmet'le tanışması yaşamının ve yazarlığının dönüm noktası oldu. 1943'te salıverildikten sonra Adana'ya döndü. Amelelik, sebze nakliyeciliği, Adana Verem Savaş Derneği’nde katiplik yaptı. https://unutmayacagiz.com/1950’de İstanbul’a yerleşti, hayatını yazılarıyla kazandı. 1966'da bir lokantadaki konuşmasında komünizm propagandası yaptığı suçlamasıyla yargılandı, beraat etti. Yaşamının son döneminde Bulgaristan ve Romanya Yazarlar Birliği’nin davetlisi olarak, daha çok da tedavi amacıyla Soyfa'ya gitti. 2 Haziran 1970’te Sofya'da tedavi edildiği hastanede beyin kanamasından öldü. İstanbul’da Zincirlikuyu Mezarlığı'nda toprağa verildi. Hece ölçüsüyle Kayseri Cezaevi'nden yazıp gönderdiği ilk şiiri "Duvarlar" 1939'da Yedigün dergisinde "Reşad Kemal" imzasıyla yayınlandı. "Raşid Kemali" takma adıyla yazdığı şiirler Yedigün ve Yeni Mecmua'da çıktı. İlk romanı "Babaevi"nin bir bölümünü oluşturan "Balık" öyküsü, Yeni Edebiyat dergisinde 1940'ta yayınlandı. Bundan sonra çalışmalarını öyküde yoğunlaştırdı. "Orhan Kemal" adını ilk kez 1942'de "Yürüyüş" dergisinde yayınlanan şiir ve öykülerinde kullandı. Öyküleri, Varlık, Seçilmiş Hikayeler, Yeditepe başta olmak üzere dönemin tüm dergilerinde yer aldı. Gazetelere tefrika romanlar ve film senaryoları yazdı. Geçimini sağlamak, para kazanmak amacıyla durmadan yazdı. "72. Koğuş, Murtaza, Eskici ve Oğulları, Kardeş Payı" adlı eserleri tiyatroya uyarlandı. Doğrudan oyun olarak 1964'te yazdığı tek eseri "İspinozlar", "Yalova Kaymakamı" adıyla sahnelendi. Öykü ve romanlarında günlük yaşamın değişik yönlerini işledi. Kahramanlarını çoğunlukla sömürülen, yoksul insanlardan seçti. Bu insanların yaşamlarını, sorunlarını, iç dünyalarını yansıtırken kinsiz, sevecen, umutlu bir yaklaşım benimsedi. "Babaevi"nde çocukluk yıllarını, "Avare Yıllar"da gençliğini anlattı. Eserlerinin hemen hepsinde toplumsal yapıdaki çelişkileri ustaca vurguladı. Güçlü gözlem gücüyle, özgün ve yalın anlatımıyla hâlâ çok okunan ve sevilen eserler yarattı. Eselerinde hızlı bir olay akışı ve devingenliğin yanısıra "diyaloglara" ağırlık verdiği dikkat çeker. Sanatının olgun döneminde daha çok Adana yöresindeki toprak ve fabrika işçilerini konu aldı. Çukurova'nın toplumsal ekonomik yapısındaki değişimin yöre halkı üzerindeki etkilerini inceledi. Ailesi 1971'den itibaren adına "Orhan Kemal Roman Armağanı" vermeye başladı. https://unutmayacagiz.com/ESERLERİ ÖYKÜ: Ekmek Kavgası 1949, Sarhoşlar 1951, Çamaşırcının Kızı 1952, 72. Koğuş 1954, Grev 1954, Arka Sokak 1956, Kardeş Payı 1957, Babil Kulesi 1957, Dünyada Harp Vardı 1963, Mahalle Kavgası 1963, İşsiz 1966, Önce Ekmek 1968, Küçükler ve Büyükler (ölümünden sonra) 1971. Öykülerinden yapılan derlemeler Bilgi Yayınevi’nce dört cilt olarak yayınlandı: 1. Yağmur Yüklü Bulutlar 1974; 2. Kırmızı Küpeler 1974; 3. Oyuncu Kadın 1975; 4. Serseri Milyoner/İki Damla Gözyaşı 1976. Arslan Tomson, (ö.s.) 1976; İnci’nin Maceraları (ö.s.) 1979. ROMAN: https://unutmayacagiz.com/Baba Evi 1949, Avare Yıllar 1950, Murtaza 1952, Cemile 1952, Bereketli Topraklar Üzerinde 1954, Suçlu 1957, Devlet Kuşu 1958, Vukuat Var 1958, Gavurun Kızı 1959, Küçücük 1960, Dünya Evi 1960, El Kızı 1960, Hanımın Çiftliği 1961, Eskici ve Oğulları 1962 ( Eskici Dükkanı adıyla 1970), Gurbet Kuşları 1962, Sokakların Çocuğu 1963, Kanlı Topraklar 1963, Bir Filiz Vardı 1965, Müfettişler Müfettişi 1966, Yalancı Dünya 1966, Evlerden Biri 1966, Arkadaş Islıkları 1968, Sokaklardan Bir Kız 1968, Üç Kağıtçı 1969, Kötü Yol 1969, Kaçak (ö.s.) 1970, Tersine Dünya (ö.s.) 1986. OYUN: İspinozlar 1965, 72. Koğuş 1967 ANI: Nazım Hikmet’le Üç buçuk Yıl 1965 İNCELEME: https://unutmayacagiz.com/Senaryo Tekniği ve Senaryoculuğumuzla İlgili Notlar 1963RÖPORTAJ: İstanbul’dan Çizgiler (ö.s.) 1971 ÖDÜLLERİ: 1958 Sait Faik Hikaye Armağanı Kardeş Payı ile 1967 Ankara Sanatseverler Derneği Yılın En İyi Öykücüsü ödülü 1969 Sait Faik Hikaye Armağanı Önce Ekmek ile 1969 Türk Dil Kurumu Öykü Ödülü Önce Ekmek ile -----------------------------------(1914-1970), Cumhuriyet döneminin önde gelen öykü ve roman yazar larındandır. Yapıtlarının hemen tümünde ge çim savaşı veren, ezik, sömürülen, yoksul insanları anlatmıştır.Adana'nın Ceyhan ilçesinde doğan yazarın asıl adı Mehmet Raşit Öğütçü'dür. Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde 1. Dönem milletve kili olan babası avukat Abdülkadir Kemali Bey Adliye Vekilliği (Adalet Bakanlığı) göre vinde de bulunmuştu. Serbest Fırka tartışma ları sırasında Adana'da Ahali Cumhuriyet Fırkası'nı kuran A. Kemali Bey, partisinin kapatılması üzerine Suriye'ye kaçtı. Bu sırada öğrenci olan Orhan Kemal de öğrenimini ortaokul son sınıfta yarıda kesmek zorunda kaldı. Yaklaşık bir yıl Suriye ve Lübnan'ın çeşitli kentlerinde babasıyla birlikte zor ko şullar içinde yaşadıktan sonra, babasının öl mesi üzerine 1932'de Adana'ya döndü. Geçi mini sağlayabilmek için Adana'nın çırçır fab rikalarında işçi, dokumacı, kâtip, ambar me muru olarak çalıştı.1939'da askerliği sırasında, siyasal propa ganda yaptığı gerekçesiyle yargılanarak beş yıl hüküm giydi. Tutukluluğu süresince çeşitli kentlerin cezaevlerinde yatan Orhan Kemal, 1943'te cezaevinden çıkınca Adana'ya döne rek çalışmaya başladı. Bir süre sonra iş bulamaz duruma gelince ailesiyle birlikte İstanbul'a göçtü. Roman, öykü, röportaj, senaryo ve oyunlar yazarak geçimini yalnızca yazarlıkla sağlamaya çalıştı. 1970'te Bulgaris tan Yazarlar Birliği'nin çağrılısı olarak gittiği Sofya'da tedavisi sırasında öldü.Orhan Kemal 1932'de yurda dönüşünden sonra bir yandan çeşitli işlerde çalışırken, öte yandan doymak bilmez bir istekle eline geçir diği her şeyi okumaya başladı. Bu yeni alışkanlığının doğurduğu yazma tutkusuyla serüven romanları ve oyunlar kaleme alıyor du. Askerlik yıllarında ise şiir yazmaya başla dı. Raşit Kemali imzasıyla Yedigün ve Yeni Mecmua'da çıkan ilk şiirlerini, hapisteykenSes, Yürüyüş, Yeni Ses dergilerinde yayımla nanlar izledi. Bursa Cezaevi'nde tanıştığı Nâzım Hikmet'in etkisiyle düzyazıya geçen Orhan Kemal ilk romanı Babaevfmn bir bölümünü 1940'ta Yeni Edebiyat gazetesinde yayımladı. İlk öykülerini de aynı gazetede yayımlayan yazar ayrıca Orhan Raşit ismini de kullanıyordu. 1945'te Varlık dergisinin okuyucuları arasında açtığı anketli öykü yarış masında birinci oldu. Ardından Babaevi (1949) ve Ekmek Kavgası (1949) adlı yapıtla rının yayımlanmasıyla ünü arttı. 1958'de Kar deş Payı, 1969'da Önce Ekmek adlı yapıtları Sait Faik Hikâye Armağanfnı aldı. Önce Ekmek yapıtı ayrıca 1969 Türk Dil Kurumu Öykü Ödülü'nü de kazandı. Aynı adı taşıyan öyküsünden oyunlaştırdığı 72. Koğuşla 1967'de Ankara Sanat Sevenler Derneği'nce en iyi oyun yazarı seçildi. 72. Koğuş daha sonra filme de alındı. https://unutmayacagiz.com/Gençliğinin ilk yıllarından başlayarak sü rekli geçim sıkıntısı içinde yaşayan Orhan Kemal yapıtlarında, kendi yaşam deneyinden ve yakın çevresinden yararlanarak, ekmek peşinde koşan küçük insanları anlattı. İlk öykülerinde Çukurova'ya inen tarım ve fabri ka işçilerini, bunların kentlerin kenar mahal-lelerindeki yaşayışlarını konu aldı. Öykülerin de kişilerinin ruhsal durumlarını, uzun anla tımlar yerine, konuşmalarla verir. Gerekti ğinde bu konuşmalarda çeşitli yerel ağızları kullanır. Geniş bir çevreyi içeren öykülerinin anlatımı çok yalındır.Edebiyatımızda cezaevlerindeki yaşantının öyküye girmesinde de Orhan Kemal'in önem li bir yeri vardır. Cezaevlerini konu alan öykülerinde buraların durumunu, oraya dü şenlerin yaşam zorluklarını anlatır. Orhan Kemal ayrıca kadınları ve çalışan çocukları da yapıtlarına konu etmiştir. Yapıtlarında, ka dınları erkeklerin yanında, olumlu bir tavırla ele alır. Çocuk kahramanlarını ise çocukluk larını yasayamadan çalışmaya başlamış olan lardan seçer.Orhan Kemal Çukurova'nın toplumsal ve ekonomik yapısını Bereketli Topraklar Üze rinde (1984), Vukuat Var (1958), Hanımın Çiftliği (1961), Eskici ve Oğulları (1962), Kanlı Topraklar (1963) adlı romanlarında ele almıştır. Büyük kent yaşamının tedirginlikle rini, karmaşasını, yoksul insanların ekmek kavgasını ise Murtaza (1952), Suçlu (1957), Devlet Kuşu (1958), Gurbet Kuşları (1962), Bir Filiz Vardı (1965), Müfettişler Müfettişi (1966), Üç Kâğıtçı (1969) romanlarında dile getirir. Filme alınan romanlarının çoğunu kendisi senaryolaştırmıştır.https://www.msxlabs.org/forum/edebiyat-tr/13526-orhan-kemal-orhan-kemal-kimdir-orhan-kemal-hakkinda.htmlhttps://www.orhankemal.org/links/147.htmhttps://www.ogretmenforum.net/orhan_kemalin_hayati-t12967.0.htmlhttps://www.uzmanportal.com/kisaca-orhan-kemalin-hayati-eserleri-kitaplari-romanlari-oykuleri-isimleri-nelerdir.html/

Doğum tarihi: 1934Ölüm Tarihi: 30/06/2008Ölüm Yeri: İstanbulTiyatro Ve Sinema Oyuncusu.Nejat Uygur Ile Birlikte Oynadığı Tiyatro Eserleri Ile Tanınır. Son Yıllarında Televizyon Ve Sinemaya Ağırlık Vermiştir. 30 Haziran 2008'De İstanbul'da Akciğer Kanseri Nedeniyle Yaşamını Yitirdi.-2005 - Aşka Sürgün : Azzam2005 - Kırık Kanatlar https://unutmayacagiz.com/2005 - Beyaz Gelincik 2002 - Unutma Beni - 2002 : Fedai Çağlayan---------------------------Bahri Beyat, (d. 1934 - ö. 30 Haziran 2008, İstanbul) Türk tiyatro ve sinema oyuncusu.Bahri Beyat, Nejat Uygur ile birlikte oynadığı tiyatro eserleri ile tanınır.Oynadğı tiyatro oyunları minti minti,hanedan ve aman özal duymasındaki replikleriyle seyircinin gönlünde taht kurdu.Yaşamının son yıllarında televizyon ve sinemaya ağırlık verdi. 2004 Antalya Altın Portakal Film Festivalinde Uğur Yücel'in yönettiği Yazı Tura filmindeki rolüyle En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Ödülünü kazandı. 30 Haziran 2008'de akciğer kanseri nedeniyle 74 yaşında yaşamını yitirdi.https://unutmayacagiz.com/Filmleri Affedilmeyen - 2007Unutulmayanlar - 2006 (Rolü: Tatyos)Beynelmilel - 2006 (Rolü: Mahmut Yayladalı)Hokkabaz - 2006Beyaz gelincik - 2005 (Rolü: Sulhi Karakucak)Aşka Sürgün - 2005 (Rolü: Azzam Şahvar)Kırık kanatlar - 2005Vizontele Tuuba - 2003 (Rolü: Türkçe öğretmeni)Yazı Tura - 2003 (Rolü: Baba Cemil)https://unutmayacagiz.com/Unutma beni - 2002 (Rolü:Fedai Çağlayan)Anneler ve kızları - 1971 (Rolü: Acenta Cemal)Aşka susayanlar - 1964 (Suna'nın Dostu)https://www.msxlabs.org/forum/tiyatro-tr/319305-bahri-beyat-bahri-beyat-kimdir-bahri-beyat-hakkinda.htmlhttps://tr.wikipedia.org/wiki/Bahri_Beyathttps://arsiv.ntvmsnbc.com/news/451490.asp

Doğum tarihi: 30.12.1926Doğum yeri: Alaşehir/ManisaEğitimi: -Ölüm Tarihi: 25/06/2002Ölüm Yeri: İstanbulTurgut Özatay (d. 1927, İzmir – ö. 26 Haziran 2002).Türk sinema oyuncusu.1950'li ve 1960'li yıllardaki jön rollerinin ardından gerek Cüneyt Arkın gerekse Kemal Sunal filmlerinin önde gelen kötü adamlarından biri olmuştur.-"Sezercik Küçük Mücahit" filminde Eokacılar'ın başı, "Kurban" filminde Abbas, "Umudumuz Şaban" filminde arsa sahibi müteahhit, Ferdi Tayfurun Yuvasız Kuşlar filminde giyim dükkanı sahibi ve ona eziyet eden hilmi abiyi, "Korkusuz Korkak" filminde limona deli olan Ayı Abbas, "Üç Kağıtçı" filminde minibüsçü Hasan, "Atla Gel Şaban" filminde sıkı sıkı baba kasedini arayan Davut, "Keriz" filminde Zülfü'nün şehirde kabzımallık yapan köylüsü, "Talih Kuşu" filminde kumar masasında oyun oynayan adamlardan biri, "Zehir Hafiye" filminde "Manyak Mahmut" rollerini oynamıştır.26 Haziran 2002 de akciğer kanseri nedeniyle hayatını kaybetmiştir.Türk sinemasında en çok film çeviren 3. kişi olarak bilinir (497 filmde rol almıştırhttps://unutmayacagiz.com/------------------------İzmir Alaşehir’de 1927 yılında doğan Özatay, "Kahraman Denizciler" filmiyle sinemaya girdi. Önceleri başrollerde oynayan Turgut Özatay, daha sonra "kötü adam" tiplemesiyle beyaz perdede ünlendi. "Preveze Öncesi" adlı televizyon filmi de bulunan Özatay, çok sayıda filmde rol aldı.

Tahir Kutsi MAKAL(Gazeteci Yazar 10. ölüm yıldönümü)1937'de rençperlik yapan Hacı Mehmet Hocanın 13. çocuğundan üçüncüsü olarak, Denizli Acıpayam'ın Oğuz Köyü'nde dünyaya geldi. Orta öğrenimini Acıpayam Ortaokulu'nda, lise öğrenimini ise Denizli lisesinde tamamladı. İstanbul Özel Gazetecilik Enstitüsü'nden 1959'da mezun olduktan sonra, Denizli, Tan, Yeni Gazete, Dünya, Vatan, Ekspres, Tasvir, Son Havadis, Hergün, Ortadoğu, Güneş, Sabah gazetelerinde; muhabir, haber müdürü, yazar, sekreter, yazı işleri müdürü ve genel yayın müdürü olarak çalıştı. Petek, Yelken, Maya, İnanç, Tarla dergilerini yönetti. Denizcilik Bankası ile Printemps firmasında basın müşavirliği yaptı.Halk edebiyatı ile de ilgilenen Makal bu konuda konferanslar verdi, bilimsel folklor kongrelerinde bildiriler sundu. Aşık Veysel, Zaralı Aşık Adem, Karacaoğlan, Dadaloğlu, Türk Halk Şiiri, Aşıklar Şöleni, Sahte Ozanlar, Köroğlu, Aşık Hasan Dede, Halkbilim ve Edebiyat, Geçmişten Geleceğe eserlerinde araştırma-derleme çalışmaları yayınlandı. 1962-63'te "İçgöç" dizi röportajıyla "Yılın Gazetecisi" seçildi ve Ödül olarak Avrupa'ya gönderildi. Röportaj, öykü, şiir, araştırma dallarında birçok eser verdi. "Kamyon" romanıyla Peyami Safa Roman Ödülü'nü, "Karadon" kitabıyla Kültür ve Turizm Bakanlığı öykü ödülünü kazandı. 1989'da halk edebiyatına katkılarından dolayı, İnönü Üniversitesi Senatosunca kendisine "Fahri Doktor" unvanı verildi. Hasandede Belediyesince Kırıkkale'nin hemşerisi ilan edildi. Şiirleri Şölen Kasetçilik tarafından "Ülkemin Güzellerin" adıyla kaset yapıldı. 1999 yılında vefat etti.Mina URGAN ( 1915-2000)İngiliz Edebiyatı Profesörü olan yazar ve çevirmen Mîna Urgan, 1 Mayıs 1915’de İstanbul’da dünyaya geldi. Tam adı Fatma Mîna Urgan olan yazar, Şefika Hanım ile şair ve oyun yazarı Tahsin Nahit Bey’in kızıdır. Şair ve ressam Mustafa Irgat oğlu, tiyatro oyuncusu Zeynep Irgat Urgan’ın kızıdır. Arnavutköy Amerikan Kız Koleji'ndeki öğreniminden sonra, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Fransız Filolojisi'ni bitirdi ve aynı fakültenin İngiliz Filolojisi Bölümü'nde doktora yaptı. “Elizabeth Devri Tiyatrosunda Soytarılar” adlı çalışmasıyla Doçent ve 1960'ta Profesör oldu. Aynı yıl, Türkiye İşçi Partisi'ne girdi ve İngiliz edebiyatı profesörü olarak sürdürdüğü öğretim üyeliğinden 1977 yılında emekli oldu. Özgürlük ve Dayanışma Partisi'nin kurucu üyeliğini yaptı. Mîna Urgan, gerek İngiliz Edebiyatı üzerine incelemeleri ve aynı edebiyattan yaptığı çeviriler, gerekse İngiliz edebiyatı profesörü olarak sürdürdüğü eğitimciliğiyle "duayen" kimliğini kazandı. İngiliz Edebiyatı Tarihi adlı çalışması başta olmak üzere, Thomas Moore, Shakespeare, D. H. Lawrence ve Virgina Woolf üstüne yaptığı incelemeler, Türk edebiyatına kazandırılmış çok önemli başvuru kitaplarıdır. Özellikle Edebiyatta Ütopya Kavramı ve Thomas Moore adlı çalışması, edebiyatı olduğu kadar hayatı da özgürlük ve barış tasarımı çerçevesinde imgeleyip öneren bir çalışma olarak büyük yankı bulmuştur. Ancak Mîna Urgan'ın asıl tanınması, görece "ihtisas" gerektiren bu alanlardaki çalışmalarından çok yaşamının son yıllarında kaleme aldığı anılarının yayımlanmasıyla gerçekleşmiştir. Seksen üç yıllık bir ömrün anı ve tanıklıklarını bir araya getiren Bir Dinozorun Anıları (1998) altmış, gezi yazılarından oluşan Bir Dinozorun Gezileri adlı kitabı ise altmış altı baskı yaparak Mîna Urgan'ı, "çoksatar" yazarlar arasına kattı. Mîna Urgan'ın, "Benim gibi bir koca karının hayatını kim merak eder ki" çekincesiyle kaleme aldığı “Bir Dinozorun Anıları” başta kendisi olmak üzere herkesi şaşırtarak yüzbinlerce okura ulaştı. Alabildiğine alçakgönüllü, ufak tefek, sürekli sigara içen, sözünü sakınmadan komünist ve ateist olduğunu söyleyebilen bir İngiliz edebiyatı profesörünün özellikle kendiyle alay etmeyi ihmal etmeden ve hemen hemen her satıra sindirilmiş yaşama sevinciyle kaleme aldığı anı ve tanıklıklarının içtenliği her kesimden okurun çok büyük ilgisiyle karşılandı. Bir Dinozorun Anıları, anıların eksenine Mîna Urgan'ı oturmakla birlikte Atatürk'ten Halide Edip'e, Necip Fazıl, Abidin Dino, Neyzen Tevfik, Sait Faik ve Yahya Kemal'den Ahmet Haşim'e sayısız tanıklık ve bu tanıklık aracılığıyla çizdiği panoramayla da çok önemli bir "doküman" niteliği kazanmıştır. Bir Dinozorun Gezileri'nde ise, başta Mavi Yolculuk ve Bodrum olmak üzere, Anadolu, Paris, İngiltere, İtalya, Sovyet Rusya ve Amerika'ya "dinozorca" (az parayla) yaptığı yolculukları, eksilmeyen yaşama sevinci ve gülümseten izlenimlerle aktardı. "Evet ben bir dinozorum, çünkü eskiden ne düşünüyorsam şimdi de aynısını düşünüyorum" diyen Mîna Urgan, tedavi gördüğü İstanbul Nöroloji Servisi'nde, 15 Haziran 2000 günü, 85 yaşında hayata gözlerini yumdu.Aldığı Ödüller: 1993 Altın Kitap Ödülü, Virginia Woolf ile 1995 Sedat Simavi Vakfı Onur Ödülü, 1996 Edebiyatçılar Derneği Onur Ödülü.Recep BİLGİNER ( 1922-2005)1922 yılında Adana'da dünyaya gelen Recep Bilginer, Konya Lisesi'ni bitirdi. İstanbul Gazetecilik Enstitüsü'nde okuyan Bilginer, gazetecilik mesleğine 1944 yılında Vatan Gazetesi'nde başladı. Edebiyata şiirle başlayan Bilginer, bir süre İstanbul Şehir Meclisi'nde görev aldı. Ardından Akın ve Tasvir gazeteleri ile Düşünce ve Yeni Çağ adlı dergileri çıkardı. Daha sonra tarihsel konulu oyunlar yazmaya başlayan Bilginer'in pek çok oyunu İstanbul Şehir Tiyatrosu ile Devlet Tiyatroları tarafından sahneye konuldu. Sanatçı, Yunus Emre İlme Hizmet Vakfı Ödülü ile Türk Dil Kurumu Oyun Ödülü sahibiydi. Recep Bilginer'in tanınmış eserleri arasında "İsyancılar", "Sarı Naciye", "Yunus Emre", "Mevlana", "Politikada Bir Sarıçizmeli", "Hapisliğim", "İnsan Bir Düşüncedir", "Hapiste Bir Gazeteci", "Zenginler Hükümeti", "Soruların Gündeminde", "Unutulmasınlar Diye" yer alıyor. Recep BİLGİNER, 17 Haziran 2005 tarihinde vefat etti.AYHAN IŞIK (Aktör-30. ölüm yıldönümü) 1929 yılında İzmir'de doğup, 16 Haziran 1979'da İstanbul’da yaşama gözlerini yuman Ayhan Işık, 1953'te Güzel Sanatlar Akademisi Resim Bölümü'nden mezun olmuştur. Sinemaya geçmeden önce grafiker olarak çalışmış, çeşitli dergilere kapak resimleri yapmıştır. Sinemaya 1951'de Yıldız Dergisi ve İstanbul Film'in açtığı yarışmayı kazanarak girmiş ve aynı yıl "Yavuz Sultan Selim ve Yeniçeri Hasan" filmiyle ilk kez beyazperdede gözükmüştür. İkinci filmi "Kanun Namına" ile oyunculuktaki yeteneğini kanıtlayarak, üne kavuşmuştur. 1959'da Amerika'ya giderek, sinema konusunda incelemelerde bulunmuştur. Yurda döndükten sonra, 1972'de film yıldızlarının sahneye çıkma modasına uyarak, Klasik Türk Müziği dalında solistlik yapmıştır. Daha sonra oyunculuğunun yanı sıra, yapımcılık yapmaya da başlamıştır. Bir süre sonra da oyuncu ve yönetmen olarak "Örgüt" filmini çekip, TV'de bazı reklam filmlerinde gözükmüştür. Türk sinemasının belki de en büyük oyuncularından biri olan Ayhan Işık ikinci filminden sonra fiziği ve yeteneği ile dikkatleri çekerek, ölene kadar çevirdiği bütün filmlerde hep başrol oynamıştır. "Kral" unvanını alan, Işık, ününü en uzun süre koruyan ilk oyuncu olmuştur. 1954'te Türk Film Festivali'nde, 1962'de Ses, 1965'te Artist ve daha bir çok yayın organının düzenlediği yarışmalarda "en başarılı erkek oyuncu" seçilmiştir. Rol aldığı başlıca filmler şunlardır: “Acı Hayat”, “Otobüs Yolcuları”, “Namusum İçin”, “Kana Kan”,”Ölümün Nefesi”, “Kader Yolcuları”,”Büyük Bela”, “Çalınmış Hayat”, “Şampiyon”, “Küçük Hanımın Şöförü”, “Cingöz Recai”, “Sabah Olmasın”, “Krallar Ölmez”, “Demir Bilek”, “Kanun Benim”, “Şöförler Kralı”, “Şahane Züğürtler”, “Küçük Hanımın Kısmeti” dir.Zahir GÜVEMLİ (6 Mart 1913- 5 Haziran 2004- 5. ölüm yıldönümü)Yazar. Edirne'de doğdu. İstanbul Erkek Lisesini (1932) ve İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü bitirdi (1936). Galatasaray Lisesinde ve Tatbiki Güzel Sanatlar Akademisinde edebiyat öğretmenliği yaptı. Son görevinden emekliye ayrıldı. Akbank sanat danışmanlığını yürüttü. İstanbul'da öldü. Zincirlikuyu Mezarlığında toprağa verildi.Üniversite sıralarında yazmaya başladı. Büyük Doğu'da hikâyeleri çıktı (1943-1944). Edebiyat ve sanat üzerine tenkitler ve incelemeler yazdı, antolojiler hazırladı.İncelemeleri: Yahya Kemal: Hayatı ve Eserleri (1948; 2. baskı, 1958), Karacaoğlan (1943), Baki (1944), Ahmet Haşim ve Şiirleri (1948), İbsen: Hayatı, Sanatı, Eserleri (1954), Voltaire: Hayatı, Sanatı, Eserleri (1954), Mehmet Akif: Hayatı, Sanatı, Şiirleri (1955), Başlangıcından Bugüne Türk ve Dünya Sanat Tarihi (1960), Sinema Tarihi (1960), Büyük Ressam ve Heykeltraşlar (1964), Edebiyat (Ders notları, 1969), Güzel ve Sanat (1970), Acı Aşklar (Ünlü tabloların hikâyeleri, 1972), Türk ve İslâm Eserleri Müzesi-Teşhir Edilen Eserlerin İncelenmesi ve Renkli Röprodiksiyşonları (1974), Resim Sanatı ve Türk Resmi (Fotoğraflar: Sami Güner, 1987). Hatıraları: 90'a Bir Kala (2002). Derlemeleri: Kahramanlık Şiirleri Antolojisi (1943), Türk Mizah Edebiyatı Antolojisi (1949), Türk Romanları-Resimli güldeste (1954), Düşen Yıldızlar (K. Kamu, Ö. B. Uşaklı, O. V. Kanık, ve C. S. Tarancı'nın şiirlerinden seçmeler, 1965), Beş Mevsim (B. K. Çağlar, A. M. Dıranas, N. F. Kısakürek, A. H. Tanpınar ve A. K. Tecer'in şiirlerinden seçmeler, 1957), Büyük Romanlar (1961). Albümleri: Baş'lar ve Anket: Karikatür Albümü (1938), Zakir Güvemli'nin Karikatürleri (1940).Halide Nusret ZORLUTUNA (d.1901,İstanbul - 10 Haziran 1984 İstanbul- 25.ölüm yıldönümü)Türk şair, yazar, öğretmen. "Kadın yazarların annesi" olarak anılır. Hece ölçüsünde hamasi şiirleri ve konuşulan Türkçe ile yazılmış romanları vardır. Romancı Emine Işınsu'nun annesi, Pınar Kür'ün teyzesidir.Hayatı Ailesi ve Öğrenimi 1901 yılında İstanbul'da doğdu. Babası Erzurumlu Zorluoğullarından gazeteci Mehmet Selim, daha sonraki adı ile Avnullah Kâzımî Beydir. Ünlü gazeteci Süleyman Tevfik Özzorluoğlu ise amcasıdır. Halide Nusret'in babası Avnullah Kazimi Bey, 1908 yılında "Fedekeran-i Millet Cemiyeti" adlı bir siyasi parti kurup muhalefete başladığı için İttihat ve Terakki Partisi yönetimi tarafından yıllarca sürgün ve zindan hayatı yaşamak zorunda bırakılmıştı; bu nedenle Halide Nusret çocukluğunda babasını çok az görebildi. Avnullah Bey bir süre siyasetten çekilmeyi kabul edip Kerkük'te mutasarrıf olarak görevlendirildiğinde ailecek Kerkük'e gittiler. Halide Nusret, bu dönemde özel hocalardan ders alarak Arap ve İran dillerindeki bilgisini geliştirdi. Kerkük'teki çocukluk yıllarını Bir Devrin Romanı adlı anı kitabında aktardı.Aile, I. Dünya Savaşı'nın başladığı sırada İstanbul'a dönünce Halide Hanım Erenköy Kız Lisesi'ne devam etti. Bu okulda orta tahsilini yapmakta iken babasını kaybetti. Babasının ölümü üzerine yazdığı "Ağlayan Kahkahalar" adlı yazısı 1917 yılında Talebe Defteri adlı derginin yarışmasında birinci olup yayımlanınca edebiyat dünyasına adım atmış oldu.Lise öğrenimini tamamladıktan sonra bir süre İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümünde eğitim gördü. Ekonomik koşullar nedeniyle çalışmak zorunluluğu doğunca Darülmuallimat sınavlarına girdi ve öğretmen olma hakkını elde etti. Öğretmenlik mesleğini çok sevdi ve kendisinin öğretmen olmak için yaratıldığı inancını her zaman ifade etti. İstanbul'da öğretmenlik yaparken bir yandan İstanbul Darülfünun'da Tarih Bölümü'ne devam etti, özel olarak İngilizce öğrendi.Edebi Yaşamı Halide Nusret, Küller adlı ilk romanını 19 yaşında iken kaleme almıştı. Türk Kadını, Kadınlar Dünyası, Aydabir, Salon Mecmuası, Çınaraltı, Çağrı, Hilâl, Defne, Hisar, Milli Mecmua dergilerinde ve Vakit, Zafer, Kudret, Haber, Yeni İstanbul, Sabah, Hürriyet gazetelerinde yazılar yayımladı. 1923'te yayımladığı Hanım Mektupları edebiyat dünyasında ilgi uyandırdı.Şiir yazmaya mütareke yıllarında başladı. Kurtuluş Savaşı'nın etkisi ve heyacanıyla millî edebiyat akımına katıldı. Millî duygularla kaleme aldığı “Git Bahar" adlı şiiri tanınmasını sağladı. Millî edebiyat akımı içinde değerlendirilen şiirlerinde hececi anlayışa bağlı kaldı. Ünlü şair Yahya Kemal'in şiirlerini ezberlediği ender şairlerden birisi olarak bilinir.Öğretmenlikle ilgili anılarını "Benim Küçük Dostlarım" adlı kitabında topladı.Halide Nusret'in sahnelenmemiş ancak basılmamış piyesleri de vardır. Bazılarının adları şunlardır: Hatırsaymaz Kaymakam, Peçe ve Kafes, Rüzgârdaki Yaprak, Suçlu Kim?, Asıl Aşk, Ali Usta’nın Torunları, Gecekondu Gülleri.Sosyal Yaşamı Halide Nusret, genç yaşlarından itibaren sosyal kuruluşlarda ve hayır cemiyetlerinde çalıştı. Türk Kadınlar Birliği, Türk Ocakları, Halkevleri, Muallimler Birliği, Yardım Sevenler Derneği, , Söroptomistler, Çocuk Haklarını Müdafaa Cemiyeti ve Çocuk Esirgeme Kurumu(Himaye-i Etfal Cemiyeti) yönetim kurullarında uzun yıllar hizmet verdi. 1959'da Türk Anneler Derneği'ni kuruluşuna öncülük etti. Türk Dil Kurumu'nun da kurucu üyelerindendi.1975 yılı Birleşmiş Milletler tarafından “kadın yılı” olarak ilan edildiğinde “Kadının Sosyal Hayatını İnceleme ve Araştırma Derneği” tarafından düzenlenen sergi ve toplantıda Halide Nusret’e “Ümmü'l-Muharrirat” (kadın yazarların annesi) unvanı verildi. 1983 yılında ise Basın Yayın Genel Müdürlüğü ile Türk Basın Birliği tarafından “Basın Mesleği’nde 50 Yıl Şerefli Hizmet” belgesiyle plaket verildi. Halide Nusret Zorlutuna, 10 Haziran 1984 günü İstanbul'da hayatını kaybetti.Başlıca Eserleri Şiir • Geceden Taşan Dertler (1930)• Yayla Türküsü (1943)• Yurdumun Dört Bucağı (1950)• Ellerim Bomboş (1967)Roman• Küller (1921)• Sisli Geceler (1922)• Gül'ün Babası Kim (1933)• Aşk ve Zafer (1966)• Aydınlık Kapı (1974)• Büyükanne (1971)Hikâye • Beyaz Selvi (1945)Hatıra • Benim Küçük Dostlarım (1976)• Bir Devrin Romanı(1978)Mektuplar • Hanım Mektupları (1923)Şemsettin SAMİ (Fraşeri) (1 Haziran 1850 Frashër (Arnavutluk) - 5 Haziran 1904 İstanbul-105. ölüm yıldönümü)Arnavut asıllı Türk yazar, ansiklopedist ve sözlükçü. Türk harfleriyle yazılan ilk Türkçe roman olan Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat'ın (1872), ilk Türkçe ansiklopedi olan Kamus-ül Alam'ın (1889-1898) ve modern anlamdaki ilk geniş kapsamlı Türkçe sözlük olan Kamus-ı Türkî'nin (1901) yazarıdır. Ayrıca Kamus-ı Fransevî adlı Fransızca ve Kamus-ı Arabî adlı Arapça sözlükleri kaleme almıştır.Ağabeyi Abdül Fraşeri ile birlikte, Latin ve Yunan harflerini kullanan ilk Arnavut alfabesini geliştirmiş (1879) ve Arnavutça bir gramer kitabı yazmıştır (1886). Kardeşi Naim Fraşeri, Arnavut milli şiirinin kurucusu olarak kabul edilir. Galatasaray Spor Kulubü'nün kurucusu Ali Sami Yen'in babasıdır. Yaşamı 1850'de Güney Arnavutluk'ta Berat'a yakın Fraşer kasabasında doğdu. Tımar sahibi Fraşerî ailesinden Halit Bey’in beş oğlundan ikincisidir. Diğer iki oğul, Naim ve Abdül, Arnavutluk tarihinde önemli roller oynamışlardır.Galatasaray Spor Kulübü yöneticisi Ali Sami Yen'in babasıdır.Ortaöğrenimini bugünkü Yunanistan sınırları içinde kalan Yanya'da ünlü Zosimea Lisesi'nde tamamladı. Eski ve yeni Yunanca, Fransızca ve İtalyanca'nın yanısıra Türkçe, Arapça ve Farsça öğrendi. Aile geleneği doğrultusunda Bektaşi tekkesine devam etti.Bir süre Yanya Mektubi Kalemi'nde çalıştı. 1871'da İstanbul'a geldi. Matbuat Kalemi'nde memur olarak göreve başladı. Memurluk yaparken bir yandan da ilk telif eseri olan Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat adlı romanını 1872-1873 yıllarında forma forma yayınladı. Ebüzziya Tevfik'in çıkardığı Sirac ve Hadika gazetelerinde çalıştı. Vatan Yahut Silistre krizi esnasında bu gazete Yeni Osmanlılar lehine neşriyatta bulunduğu için kapatıldı. 1874'te Fransızca'dan çevirdiği İhtiyar Onbaşı adlı trajedisinin sahnede kazandığı başarı üzerine, Arnavut sorunlarını ele alan Besa adlı oyunu da Gedikpaşa Tiyatrosu'nda sahnelendi.1874'te vilayet gazetesini yönetmek üzere Trablusgarp'a gitti. Dokuz ay orada kaldı. Bu görevinden önce bir İtalya seyahati yaptı. İstanbul'a döndükten sonra, 1876'da Mihran Efendi Nakkaşyan'la ile birlikte Sabah gazetesini yayımlamaya başladı. Bu gazete kısa zamanda büyük bir popülerlik kazanarak Türk basınında o zamana kadar görülmemiş bir tiraja kavuştu.1877'de bir süre Rodos Valisi Sava Paşa'nın mühürdarlığı görevinde bulundu. Dönüşünde, daha önce Sabah'ta yazdığı "Şundan Bundan" başlıklı köşesini Tercüman-ı Şark gazetesinde sürdürdü. Bu sırada yoğun olarak Arnavut konularıyla ilgilendi. Bir yandan ağabeyi Abdül Fraşeri'nin önderliğindeki Arnavut İttihadı hareketini desteklerken, Arnavutluğun Osmanlı Devleti'nden ayrılmasını savunan görüşlere karşı çıktı.1880'te Abdülhamit'in isteği üzerine saraya alınarak mabeynde kurulan Teftiş-i Askeri Komisyonu'nun kâtipliğine getirildi. Ölümüne kadar koruduğu bu görev, onun ekonomik rahatlığa kavuşarak kitapları üzerinde çalışmasına imkân sağladı. Bu yıllarda Daniel Defoe'dan Robenson Kruzo ve Victor Hugo'dan Sefiller romanlarını Türkçe'ye çevirdi. 1882-83 yıllarında, büyük eserlerinin ilki olan Fransızca-Türkçe Kamus-ı Fransevi'yi, 1885'te de bu eserin Türkçe-Fransızca kısmını yayınladı. Bu eserden dolayı II. Abdülhamit tarafından İftihar Madalyası tevcih olundu. 1889'dan itibaren tek başına yazdığı ve dokuz yılda altı cilt olarak yayımladığı Kamus-ül A'lâm adlı ansiklopediyle, Türkiye'nin en popüler yazarlarından biri haline geldi.Kamus-ül Alam yayını daha tamamlanmadan, 1896-1897 arasında bir yıllık bir çalışmayla, bugüne dek hazırlanmış en kapsamlı Arapça-Türkçe lugat olan Kamus-ı Arabi adlı büyük sözlüğü fasıl fasıl çıkarmaya başladı. Ancak Firuzabadi Kamus'unun birbuçuk katı olacağı haber verilen bu eserin, ancak cim harfinin sonuna kadar olan 504 sayfalık kısmı yayımlandı.1898'de gazetelerde Şemseddin Sami'nin Türkçe'nin ıslahı üzerine bir dizi makalesi çıktı. 1899'da modern ilkelere göre hazırlanmış ilk Türkçe-Türkçe sözlük olan Kamus-ı Türki'yi yazmaya başladı. 1901'de bu büyük eseri yayımladıktan sonra kendini tamamen Türk dili araştırmalarına verdi. 1902'de Kutadgu Bilik ve 1903'te Orhun Abideleri'nin izahlı çevirilerini hazırladı. Ortaçağ Kıpçakçası hakkındaki eserini bitiremeden 18 Haziran 1904'te Erenköy'deki evinde yaşamını yitirdi.Görüşleri Şemseddin Sami, modern Türk milliyetçiliğinin ilk ve bazı yönleriyle en ilginç biçimi olan Osmanlıcılığın en önemli temsilcilerinden biridir. Aslen Arnavut olduğu ve Arnavut sorunlarıyla yakından ilgilendiği halde, Osmanlı devletinin modernleşerek güçlenmesini savunmuş, bunun için imparatorluğun ortak dili olan Türkçe'nin önemini vurgulamıştır. Türkçe'yi incelemek, modernize etmek, geliştirmek ve öğretmek alanlarında, yalnız kendi çağında değil, tüm dönemlerde, Şemseddin Sami kadar emek vermiş kimse azdır.Kamus-ı Türki, Osmanlı Türkçesini üç dilden oluşan bir karma sayan eski zihniyetten, bağımsız ve bütünlüklü bir dil olarak gören yeni anlayışa geçişte kilit bir merhaleyi temsil eder. Arapça ve Farsça kelimeler eski sözlüklerdeki gibi gelişigüzel aktarılmamış, güncel yazı dilinde kullanılma ve yaşayan bir unsur olma özelliklerine dikkat edilmiştir. Arapça ve Farsça sözcüklerin özgün anlamları değil, (geleneksel bakışta "bozuk" sayılsa da) güncel Türkçe kullanımdaki anlamları verilmiştir. Batı dillerinden alınan yeni kelimelere yer vermeye özen gösterilmiştir. En önemlisi, dilin bel kemiğini oluşturan "Türkçe" unsurunun yapısı ve etimolojisi üzerinde dikkatle durulmuştur. Şemseddin Sami, dilin sadeleşmesini ve Türkçeleşmesini savunmuş, bunun için gerekirse Türkçenin en eski kaynaklarına ve Doğu Türkçesine (Çağatayca) başvurulmasını önermiştir.İlk Türkçe Roman Meselesi Şemseddin Sami'nin Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat adlı romanı 1872 Kasım'ından itibaren Hadika gazetesinde tefrika edildi; 1873 yazında tamamlandı. (Yeni harflerle basımı Sedid Yüksel, Ankara 1964.) Talat ile Fitnat'ın aşkını anlatan roman, Türk edebiyat tarihine ilişkin birçok eserde "İlk Türkçe Roman" olarak değerlendirilir. Ancak bu doğru değildir. Bugüne dek ortaya çıkarılmış olan ilk Türkçe roman, Vartan Paşa (Hovsep Vartanyan) tarafından Türkçe olarak yazılıp Ermeni harfleriyle basılan Akabi Hikayesi'dir. 1851'de yayımlanan bu romanı 1991'de Andreas Tietze modern transkripsiyonla yayımlamıştır. (Eren Kitabevi, İstanbul.) 1851-1872 arasında da çok sayıda Ermenice harfli Türkçe roman yayımlandığı anlaşılmaktadır.Şemseddin Sami'nin eserinin Türkçe yazıyla ilk Türkçe telif roman olup olmadığı yeterince aydınlatılmış bir konu değildir. Ancak popülerlik kazanan ilk Türkçe roman olduğu muhakkaktır.Eserleri Roman • Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat (1873)Oyun • Besa yahut Ahde Vefa (1874)• Seydi Yahya (1875)• Gâve (1876)• Mezalim-i Endülüs (basılmadı)• Vicdan (basılmadı)Çeviri • Florian, Galatée 1773• Dumanoir & d'Ennery, İhtiyar Onbaşı (1874)• Daniel Defoe, Robinson Crusoe• Victor Hugo, Sefiller (1880, son cildi eksik)• Ali bin Ebi Talib Efendimizin Eş'ar-ı Müntehabeleri (1900, Ali bin Ebu Talib'e atfedilen Divan'dan çeviriler)Sözlük ve Ansiklopediler • Kamus-ı Fransevî (1882-1905, Fransızca-Türkçe sözlük)• Kamus-ı Fransevî (1885, Türkçe-Fransızca sözlük)• Küçük Kamus-ı Fransevî (1886, Fransızca-Türkçe sözlük)• Kamus-ül Âlam (6 cilt, 1889-1898, genel ansiklopedi)• Kamus-ı Arabî (1898, Arapça-Türkçe sözlük, tamamlanmadı)• Kamus-ı Türkî (2 cilt, 1899-1900, tıpkıbasımları 1978, 1998)Dilbilgisi Kitapları • Usul-i Tenkit ve Tertib (1886)• Nev'usul Sarf-ı Türkî ((1891, modern Türkçe gramer)• Yeni Usul Elifba-yı Türkî (1898)• Usul-i Cedid-i Kavaid-i Arabîye (1910, yeni usul Arapça ders kitabı)• Tatbikat-ı Arabîye (1911)Ayrıca "Cep Kütüphanesi" dizisinde astronomi, jeoloji, antropoloji, İslam medeniyeti tarihi, kadınlar, mitoloji, dilbilim üzerine kitapçıklar yazdı. Letaif adlı iki ciltlik fıkra derlemesi, Emsal adlı dört ciltlik özlü sözler derlemesi, okullar için alfabe ve okuma kitapları yayınladı.Ayrıca Arnavutça bazı eserleri ve Abetarja e Shkronjëtoreja adlı gramer kitabı vardır.Hasan İzzettin DİNAMO (1909-20 Haziran1989- 20.ölüm yıldönümü)1909’da Trabzon Akçaabat’ın Ahanda Köyü'nde doğdu. 20 Haziran 1989 da İstanbulda yaşamını yitirdi. Babasının 1. Dünya Savaşı'nda şehit düşmesi üzerine Darüleytam'a yerleştirildi. 17 yaşına kadar orada kaldı. Sivas Öğretmen Okulu'nu bitirdi. Malatya ve Adıyamanda iki yıl öğretmenlik yaptı. Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Resim-İş Bölümüne girdi. Ama son sınıfta yasadışı siyasi eylemlere katılmakla suçlanıp tutuklandı ve 4 yıla hüküm giydi. Üniversite eğitimini tamamlayamadı. Cezaevinden çıktıktan sonra askerlik hizmetini yaparken bu kez "Yeni Edebiyat" dergisinde yayınlanan şiirleri nedeniyle suçlandı. Sıkıyönetim mahkemesince 1 yıl hapse mahkum edildi. 1950den sonra fotoğrafçılık yaptı. Takma isimlerle görgü ve çocuk kitapları yazdı. 6-7 Eylül olaylarının ardından bir kez daha tutuklandı. 6 ay cezaevinde kaldı ve "suçsuz" bulunup salıverildi. Çeviriler yapıp özel dersler vererek hayatını kazandı. İlk şiiri 1925 yılında Giresunda çıkan "İzler" dergisinde yayımlandı. Ardından Servet-i Fünun ve Sivas'ta yayınlanan "Adım" dergisi şiirlerini yayınladı. İlk şiir ve düzyazılarından bir kısmını, iki arkadaşıyla birlikte Adsız Kitap isimli kitapta derledi. Başlangıçta hece ölçüsüyle şiirler yazdı. Daha sonra serbest vezne yöneldi. İlk şiirlerinde Faruk Nafiz Çamlıbel, sonrakilerde Nâzım Hikmet etkisi görülür. Şiirlerinde zengin bir çağrışım düzeniyle doğayı ve yaşamın çeşitli kesitlerini vermeyi, bir yandan da toplumsal gerçeği kavramak ister. Şiirlerini uzun bir süre kitaplaştırmadı. İlk şiir kitabı "Deniz Feneri" 1937'de basıldı. Hasan İzzettin Dinamo Eserleri: ŞİİR: Deniz Feneri (1937) Karacaahmet Senfonisi (1960) Özgürlük Türküsü (1971) Mapushanemden Şiirler (1974) Sürgün Şiirleri (1975) Gecekondumdan Şiirler (1976) Çoban Şiirleri (1982) Nazımdan Meltemler (1989) Tuyuğlar (1990) ROMAN: Kutsal İsyan (sekiz cilt, 1966-1968) Ateş Yılları (1968) Savaş ve Açlar (1968) Kutsal Barış (yedi cilt, 1972-1976) Öksüz Musa (1973) Musanın Mapushanesi (1974) Koyun Baba (1976) Musanın Gecekondusu (1976) Açlık (1982) Türk Kelebeği (1981) Adalet Sıtması (1983) Anadoluda Bir Yunan Askeri (1988) ÖYKÜ: Savaşta Çocuklar (1981) ANI: 6-7 Eylül Kasırgası (1971) 2. Dünya Savaşından Edebiyat Anıları (1984) TKP ve Aydınlar (1989) ÖDÜLLERİ 1977 Orhan Kemal Roman Armağanı, Kutsal Barış ile Tahsin SARAÇ (d. 1 Ocak 1930, Muş - ö. 29 Haziran 1989, İzmit- 20.ölüm yıldönümü). Şair. 1952’de Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Fransızca Bölümünü bitirdikten sonra, Hakkari'de bir süre Fransızca öğretmenliği yaptı. iki kez Paris’e giderek Sorbonne’da Fransız Dili ve Edebiyatı ile Sesbilim üzerine eğitim gördü. Dönüşünde Gazi Eğitim Enstitüsü'nde öğretim görevlisi olarak görev yaptı. 1957'den 11971 yılına kadar Fransız Dili ve Edebiyatı dersleri veren Saraç; Milli Eğitim Bakanlığı Talim Terbiye Kurulu ile Tercüme Bürosu’nda üye olarak görev yaptı.Öğretmenler Federasyonu ikinci başkanlığı görevini yürüten şair; Türkiye Öğretmenler Sendikası (TÖS)'nın da kurucularındandır. Gazi Eğitim Enstitüsünden emekli olan Tahsin Saraç'ın ilk şiirleri Varlık Dergisi'nde yayımlandı. bir yandan Tercüme, Türk Dili ve Çeviri dergilerinin yazı kurullarında çalışırken, diğer yandan Dost, Papirüs, Sanat Rehberi, Türk Dili gibi dergilerde şiirleri yayımlandı. Kadınlar da Savaşı Yitirdi gibi oyun çevirileri yaptı.Özde, biçimsellik ve dilde kendine özgün şiirleriyle toplumcu - gerçekçi çizgide ilerleyen şair, sanatçıyı, insanı ve toplumu değiştirmekle yükümlü gören bir bakış açısına sahipti.Ödüllleri • 1970, Türkiye Radyo Televizyon Kurumu, Şiir Kitabı Büyük Ödülü• 1986, Asya - Afrika Yazarlar Birliği, Lotus Edebiyat Ödülü Yapıtları • Bir Ölümsüz Yalnızlık - 1964• Güneş Kavgası - 1968• Direnmeler - 1973• Güvercin Kasapları - 1978• Bir Sevgiyi Görüntüleme - 1980• Toplu Şiirler - 1989• Çıplak Kayada Çimlenmek - 1989Hacı Ârif BEY; (d.1831 ö.1885 İstanbul-125.ölüm yıldönümü) Asıl adı Mehmed Ârif’ dir. Zekâî Dede’den şarkı ve ilâhîler öğreniyordu. Zekâî Dede onu kendi hocası, yine bir başka Eyüp’lü, Mehmed Bey’e götürdü. Eyyûbî Mehmed Bey tarafından devrin en büyük mûsikî üstâdı, Hammâmîzâde İsmâil Dede’ ye götürülmüş, onun da iltifâtlarına mazhâr olmuştu. Henüz 13 yaşında iken onu ‘’ Bâb-ı Seraskerî ’’ , yani devrin Savunma Bakanlığı’nın bir dâiresinde kâtipliğe aldırmış; çok geçmeden sesinin güzelliğini haber alan Sultan Abdülmecîd, onu huzûra dâvet etmiştir. Sultan, onun hemen ‘’ mâbeynci ‘’ olarak saraya alınmasını emretti. Bu göreve getirildiği zaman 19 yaşındaydı. Harem-i Hümâyûn’daki câriyelere mûsikî dersleri verdi. RESSAM Turgut ZAİM ( İstanbul 1906 – Ankara 13 Haziran 1974-35.ölüm yıldönümü)Çocukluğu, kendi deyimiyle “Osmanlı idaresinde bir bakıma muhafazakar, bir bakıma kozmopolit dalgalanmalar arasında ve Birinci Dünya Savaşı’nın bunalımlı yıllarında” geçti. Ailesinde, güzel sanatlara ilgi duyan kişiler vardı. İlk ve ortaöğretimini Kadıköy’de St. Joseph’te tamamladıktan sonra, Güzel Sanatlar Akademisine girdi. Burada İbrahim Çallı’nın atölyesinde çalıştı. Ancak okulun eğitim kurallarıyla bağdaşmadığı için, ilgisini akademik kariyerine yardımcı olacak başka alanlara, geleneksel Türk Sanatlarına, Uzakdoğu Çin ve Japon sanatına yöneltti. Bir ara F. Duran’ın atölyesine geçti. Öğrencilik yılları bitmeden, kısa bir süre Konya’da gezici resim öğretmenliği yaptı. Anadolu sanatı ve kültürü üzerinde araştırma yapan bilim adamlarının, bu arada A.Gabriel’in fikirlerinden etkilendi. Fransa’ya uzmanlık öğrenimi için gittiği halde, orada fazla kalmayarak yurda döndü. Sivas Öğretmen Okulu’na resim öğretmeni olarak atandı. Burada, çinko levhalar üzerine, Anadolu yaşamından esinlendiği konuları içeren ilk gravür çalışmalarını gerçekleştirdi. Halk Kültürüne gönül veren uzmanlarla (Ahmet Kutsi Tecer, Muzaffer Sarısözen) yakın dostluklar kurdu. Değişik işlerde çalıştı. Orta Anadolu’nun bozkır yaşamı, resimlerine büyük ölçüde girmeye başladı. 1930’lu yılların ortalarında Ankara’ya yerleşti. Bu yöreyi, yaşam zenginliğiyle resimlerinin değişmez teması haline getirdi. 1933’te Cumhuriyetin 10. yılı nedeniyle “Doğu ve Batı halkının Atatürk’e Arz-ı Şükranı” isimli üç parçadan oluşan büyük kompozisyonunu yaptı. Ülkü dergisine kapak kompozisyonlarını çizdi. 1939’dan başlayarak, Ankara’da kurulan Tatbikat Sahnesi’nde, daha sonraki yıllarda Devlet Tiyatro ve Operası’nda dekoratörlük yaptı. 1939’da yurt gezisi programında Kayseri’ye gitti, oradan getirdiği “Erciyes” isimli tablosuyla aynı yıl Devlet Resim ve Heykel Sergisi’nde ikincilik ödülünü kazandı. 1957’deki 18. sergide ikincilik, 1958’deki 19. sergide ise birincilik ödülü aldı. 1967’de, Ankara’da Doğuş Galerisi’nde ayrıntılı bir sergisi düzenlendi. Prof. Dr. Hilmi Ziya ÜLKEN (1901-5 Haziran 1974-35.ölüm yıldönümü)Hilmi Ziya Ülken 1901'de İstanbul'da doğmuştur. Tefeyyüz İdadisi'nde ve İstanbul Sultanisi'nde okuduktan sonra 1918'de Mülkiye Mektebi'ne girerek bu okuldan 1921' yılında mezun olmuştur. 1933 yılına kadar İstanbul ve Ankara’da öğretmenlik yapan Üken, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe doçentliğine tayin edilmiştir. 1941 yılında profesör olmuştur. 1944 yılında Felsefe Bölümü'nde kurulan Sosyoloji Kürsüsü başına getirilmiş daha sonra 1949 yılında Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi kurucular kurulunda yer almıştır. 1956 yılında İlahiyat Fakültesinde ek görev çerçevesi içinde Felsefe Profesörlüğüne tayin edilmiştir. 1957 yılında Ordinaryüs Profesörlük unvanını almıştır. 1961 yılından itibaren Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi'nde profesör olarak görev almıştır. 1962 yılında İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi'nden istifa ederek Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi kadrosuna geçmiştir ve 1973 yılında emekli olara İlahiyat Fakültesi görevinden de ayrılmıştır. H. Ziya Ülken 5 Haziran 1974 ‘de İstanbul'da vefat etmiştir. Akademik hayatının dışında farklı alanlara da ilgi duyan Ülken, çok yönlü bir kişiliğe sahipti. Resim ve yayın işleri onun başlıca uğraşları arasında yer almaktaydı. Hilmi Ziya Ülken'in başlıca yapıtları şunlardır: Aşk Ahlâkı, Uyanış Devirlerinde Tercümenin Rolü, Yirminci Asır Filozofları, İlliyet Meselesi ve Diyalektik, İçtimaî Doktrinler Tarihi, Sosyoloji, Sosyolojiye Giriş, Resim ve Cemiyet, İslâm Sanatı, Veraset ve Cemiyet, İbn-i Haldun, Mantık Tarihi, İslâm Düşüncesi, Millet ve Tarih Şuuru, Felsefeye Giriş, Bilgi ve Değer, Eğitim Felsefesi, Varlık ve Oluş, Türkiye'de Çağdaş Düşünce Tarihi, İslam Felsefesi. https://www.kultur.gov.tr/TR/belge/1-79619/haziran.html

Mersin'in Tarsus ilçesinde TEM otoyolunda dün meydana gelen trafik kazasında hayatını kaybeden kişinin, ''Köprü'' dizisi oyuncularından Abdül Keskin olduğu belirlendi.Alınan bilgiye göre, dün, Mersin'de TEM Otoyolu'nun Tarsus kesiminde, Mahmut Altıntaş yönetimindeki 33 FC 651 plakalı kamyonetle, Yalçın Küçükkoyuncu'nun kullandığı 10 ACN 85 plakalı kamyonun çarpışması sonucu, kamyonetteki bir kişi hayatını kaybetmişti.-Üzerinden kimlik çıkmayan bu kişinin, geçen yayın döneminde bir televizyon kanalında gösterilen ''Köprü'' dizisinde ''Astsubay'' rolünü canlandıran Abdül Keskin olduğu bildirildi.Keskin'in cenazesi, memleketi Niğde'nin Bor ilçesindeki Fatih Camisi'nde kılınan cenaze namazının ardından Bor Şehir Mezarlığında toprağa verildi.Cenaze törenine, Keskin'in ailesi, okul ve iş arkadaşları, bağlı bulunduğu ajansın yetkilileri ile oyuncu arkadaşları katıldı.Keskin'in ailesi, gazetecilerin cenaze töreninden fotoğraf ve görüntü almasına izin vermedi.

Edip Cansever (8 Ağustos 1928–28 Mayıs 1986), Türk şair.8 Ağustos 1928’de İstanbul’da doğdu. İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirdi. Kapalıçarşı’da turistik eşya ve halı ticareti yapmaya başladı. 1976’dan sonra yalnızca şiirle uğraştı. Bodrum'da tatildeyken beyin kanaması geçirdi, tedavi için getirildiği İstanbul'da 28 Mayıs 1986’da yaşamını yitirdi.Yaşamı [değiştir]İlk şiiri 1944'te İstanbul dergisinde yayınlandı. Yücel, Fikirler, Edebiyat Dünyası, Kaynak dergilerinde çıkan ilk gençlik şiirlerini "İkindi Üstü" kitabında topladı. Bu şiirlerde varlıklı, her şeye yaşama sevinciyle bakan bir gencin avarelikleri, duyguları ön plandaydı. 1951'de "Nokta" dergisini çıkardı. Bu dergi genç şairlerle ve yazarlarla tanışmasını sağladı. İlk kitabından 7 yıl sonra yayınladığı "Dirlik Düzenlik" bu dönemin ürünüdür. Bu kitaptaki şiirlerde düşünceyi dil içinde eritmeye yönelen, özlü bir söyleyiş ve çarpıcı biçim arayan, toplumsal eleştiri için mizah aracını kullanan bir tutum görüldü. 1957'de yayınlanan "Yerçekimli Karanfil" ile kendisine özgü bir şiir evreni kurdu. İkinci Yeni akımının özgün örneklerini verdi. Yenilik, Pazar Postası, Yeni Dergi gibi dönemin sanat yayınlarında şiirsel canlılığı besleyen şairlerden biri oldu. Şiirinde zamanla sevinç yerini bunalıma, toplumsal dengesizlikleri eleştirme kaygısı yerini yıkıcı bir umutsuzluğa bıraktı. "Dize işlevini yitirdi" gerekçesiyle yeni arayışlara yöneldi. Şiirde tiyatrodan esinlenen diyaloglar kullandı. "Nerde Antigone", "Tragedyalar", "Çağrılmayan Yakup" bu dönemin ürünleri. Yine de İkinci Yeni içindeki bazı şairler gibi anlamsızlığı savunmadı. Kapalı, anlaşılması güç, yine de anlamdan ayrılmayan bir şiire yöneldi. Çok farklı imgeler kullanırken bile düşünce öğesini gözardı etmedi. Yapıtlarına tutarlı bir bütünlük kazandırdı. Şiirinde düzyazı olanaklarını kullanmaktan da çekinmedi. Yalnız şiirleriyle değil tepkileri ve yaşama biçimiyle de kendisinden söz ettirdi. Sürekli yazan, yayınlayan bir şair olarak ilgileri hep üstünde tuttu. Aslen Çankırı Atkaracalarlıdır.Eserleri [değiştir]Şiir [değiştir]İkindi Üstü (1947)Dirlik Düzenlik (1954)Yerçekimli Karanfil (1957)Umutsuzlar Parkı (1958)Petrol (1959)Nerde Antigone (1961)Tragedyalar (1964)Çağrılmayan Yakup (1966)Kirli Ağustos (1970)Sonrası Kalır (1974)Ben Ruhi Bey Nasılım (1976)Sevda ile Sevgi (1977)Şairin Seyir Defteri (1980)Yeniden (1981)Bezik Oynayan Kadınlar (1982)İlkyaz Şikayetçileri (1984)Oteller Keti (1985)Düzyazı [değiştir]Gül Dönüyor Avucumda (Ölümünden sonra, 1987)Şiiri Şiirle Ölçmek: Şiir Üzerine Yazılar, Söyleşiler, Soruşturmalar. Hazırlayan: Devrim Dirlikyapan. Yapı Kredi Yayınları, 2009.Ödüller [değiştir]1958 Yeditepe Şiir Armağanı: "Yerçekimli Karanfil"1977 Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü: "Ben Ruhi Bey Nasılım"1982 Sedat Simavi Edebiyat Ödülü: "Yeniden

Ercan Arıklı (d.20 Şubat 1940, Ankara, Türkiye) - (ö. 3 Haziran 2003, İstanbul, Türkiye), Türk gazeteci, yazar.Rusya'dan göç edip Ardahan'a yerleşmiş ve 6 dönem Kars milletvekilliği yapmış Kahraman Arıklı'nın oğludur. Lozan Üniversitesi Siyasal Bilgiler Falkültesi’nde okudu. Gazetecilik mesleğine, 1966 yılında ABC gazetesini çıkararak başlamıştır. Daha sonra Ekonomi Politika gazetesini yayınlamıştır. Asıl ününü Gelişim Yayınları’nı kurup, dergi ve ansiklopedi yayıncılığına getirdiği ayrı üslup ile sağlamıştır. Ancak bu başarıyı gazete yayıncılığında sağlayamamıştır. Söz gazetesini yayınlamış, fakat kapatmak zorunda kalmıştır. FİPP ve İPİ üyesi, Sarı Basın Kartı sahibidir.2003 yılında İstanbul'da kurucularından olduğu Vatan Gazetesi yönetim merkezi önünde geçirdiği bir trafik kazasında hayatını kaybetmiştir. Mezarı Zincirlikuyudadır.https://www.habervitrini.com/haber/engin-ardic-alkollu-kafayla-ercan-ariklinin-arkasindan-agir-bir-yazi-yazdi-87113/

Şadan Kâmil (d. 1917, İstanbul - ö. 4 Haziran 2009, İstanbul), Türk film yönetmeni, senarist, görüntü yönetmeni.İlk filmini 1943'te çeken sinemacı, Türkiye'de sinemanın kuruluş ve gelişme sürecinde etkin rol almış bir isimdir[1]. |4 Haziran 2009 tarihindeki ölümüne kadar Türkiye'nin yaşayan en eski film yönetmeni idi.Yaşamı [değiştir]Almanya'da Baerische Lebranstahl für Lichtbildwesen'de fotoğrafçılık ve ses kayıt mühendisliği üzerine eğitim alan Kâmil, meslek yaşamına 1943 yılında Onüç Kahraman adlı filmi yönetmekle başladı[2]. Kısa süre sonra senaryo yazmaya başlayan sanatçı, 1949 yılından itibaren görüntü yönetmenliği de yapmaya başladı. 1958 yılında kadar 15 film yönetti. Son filmini 1958'de çektikten sorna sinemayı bıraktı ve bir süre üniversite çalışmaları yaptı. 4 Haziran 2009 Cuma günü İstanbul'da yaşamını yitirdi.Filmografisi [değiştir]Yönetmenlik yaptığı filmler [değiştir]Dağları Delen Ferhat - 1959Duvaklı Göl - 1958Bir Aşk Hikayesi - 1955Tuş / Bir Aşk Hikayesi - 1955Kaçak - 1954Edi İle Büdü - 1952Edi İle Büdü Tiyatrocu - 1952İki Süngü Arasında - 1952Dudaktan Kalbe - 1951Dinmeyen Sızı / Sonsuz Izdırap - 1949Uçuruma Doğru - 1949Dümbüllü Macera Peşinde - 1948Efe Aşkı - 1948Gençlik Günahı - 1947Seven Ne Yapmaz - 1947Toros Çocuğu - 1946Onüç Kahraman - 1943Yönettiği belgeseller [değiştir]Dağları Delen Ferhat - 1959Karlovy Vary Film Şenliği, finalist film, gösterim. 1959Senarist filmografisi [değiştir]Dudaktan Kalbe - 1951Uçuruma Doğru - 1949Seven Ne Yapmaz - 1947Görüntü yönetmenliği yaptığı filmler [değiştir]Kahpe - 1963Yumurcak Faka Basmaz - 1962Fosforlu Oyuna Gelmez - 1962Hodri Meydan - 1962Ver Elini İstanbul - 1962Yumurcak - 1961Ölüm Film Çekiyor - 1961Özleyiş - 1961Ya Ben Ya O - 1961Civanmert - 1960Kıtipiyoz'a Tuzak / Fosforlu'nun Oyunu - 1959Duvaklı Göl - 1958Hayat Cehennemi - 1958Tuş / Bir Aşk Hikayesi - 1955Bir Aşk Hikayesi - 1955İki Süngü Arasında - 1952Dudaktan Kalbe - 1951Baba Katili - 1949https://www.google.nl/search?sugexp=chrome,mod%3D17&ix=h9&q=%C5%9Eadan+K%C3%A2mil&um=1&ie=UTF-8&hl=en&tbm=isch&source=og&sa=N&tab=wi&ei=HaLMT8yGJIP28gPu4NTHDw&biw=1920&bih=912&sei=H6LMT9nqC8368QOl2qjgDw

Ahmet Haşim, (d. 1884, Bağdat - ö. 4 Haziran 1933, Kadıköy, İstanbul) Sembolizmin öncülerinden Türk şair.Bağdat'ta doğmuştur. Babası mülkiye kaymakamlarından ve Bağdat'ın eski ve bilinen ailelerinden birine mensup Ahmet Hikmet Bey; annesi ise yine Bağdat'ın ileri gelenlerinden Kahyazadeler'in kızı Sara Hanım'dır. Babasının Arabistan vilâyetlerindeki memuriyetleri sebebiyle düzensiz bir ilkokul tahsili gördü. Aynı sebepten dil olarak da sadece Arapçayı öğrendi. Annesinin ölümü üzerine 12 yaşında babasıyla birlikte İstanbul'a geldi. 1897'de Galatasaray Sultanîsi'ne yatılı olarak verildi. 1907'de mezun olunca Reji İdaresine memur olarak girdi. Bir taraftan da Mekteb-i Hukuk'a devam etti. I. Dünya Savaşı'ndaki askerliği (1914 - 1918) sırasında Anadolu'nun çeşitli yerlerini görme fırsatı buldu. 1924'te Paris'e, 1932'de de hastalığı sebebiyle Frankfurt'a gitti. Çeşitli yerlerde memur olarak çalışan Ahmet Hâşim, daha çok öğretmenlik yaptı. Sanâyi-i Nefise Mektebi'nde (Güzel Sanatlar Akademisi) mitoloji dersleri hocalığı ve Mülkiye Mektebi'ndeki Fransızca öğretmenliği görevlerine ölünceye kadar devam etti.Hâşim'in sanat ve edebiyata ilgisi Galatasaray Sultanîsi'nde başlar. Bilinen ilk manzumesi "Leyâl-i Aşkım" 1901'de "Mecmua-i Edebiyye"de yayınlandı. Bu dönemde Muallim Naci, Abdülhak Hâmid, Tevfik Fikret ve Cenab Şahabeddin'in tesiri altında kaldı. Son sınıfta iken Fransız şiirini ve sembolistleri tanıdı. Bundan sonra kendi şahsiyetini gösterdi ve ilk şiirlerini kitaplarına almadı. 1905 - 1908 yılları arasında yazdığı ve Piyâle kitabına aldığı "Şi'r-i Kamer" serisindeki şiirleri hayal zenginliği, iç ahenkteki kuvvet ve büyük telkin kabiliyeti ile dikkat çekti ve beğenildi. 1909'da kurulan Fecr-i Âtî'ye girdi. "Edebiyatı ideolojinin değil, estetiğin emrine vermek" prensibinden hareket eden Fecr-i Âtî grubunun yayın organı Servet-i Fünûn dergisinde şiirler yayınladı ve Servet-i Fünûn - Edebiyat-ı Cedide - topluluğuna yapılan hücumlara makaleleriyle katıldı. 1911'de yayınlanan Göl Saatleri adlı şiirleriyle haklı bir şöhret kazandı. Fecr-i Atî dağıldıktan sonra siyasî ve edebî akımların dışında kendisine has bir şiir ve nesir anlayışının tek temsilcisi olarak kaldı.Dış dünya gözlemlerini kendi prizmasından geçirerek anlatır; sonbahar, akşam kızıllığı ve karamsarlık önemli temalardır. Ahmet Haşim fıkraları, denemeleri ve gezi yazılarıyla da önemli bir yazardır. Düz yazılarında dili sade ve oldukça başarılıdırhttps://tr.wikipedia.org/wiki/Ahmet_Ha%C5%9Fim

Prof.Dr. Hilmi Ziya Ülken, (d. 3 Ekim 1901, İstanbul – ö. 5 Haziran 1974, İstanbul). Türk düşünce yaşamında ve Türkiye'de bir felsefe geleneğinin oluşmasında büyük etkisi olmuş felsefeci ve sosyolog.İstanbul Sultanisi’ni (İstanbul Lisesi) (1918) ve Mekteb-i Mülkiye’yi (A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi) bitirdi (1921). Aynı yıl Darülfünun-ı Osmani (bugün İstanbul Üniversitesi) Edebiyat Fakültesi Beşeri Coğrafya Kürsüsü’ne asistan oldu. Aynı fakültede felsefe tarihi ve sosyoloji öğrenimi gördü. 1933’e değin sosyoloji, felsefe, tarih ve coğrafya öğretmenliği yaptı. Umumi İçtimaiyat (1931), Türk Tefekkürü Tarihi (1932-33, 2 cilt) adlı kitapları yayımlandıktan sonra uzmanlık eğitimi için Almanya'ya gitti (1934). Türkiye’ye döndükten sonra İ. Ü. Edebiyat Fakültesi’nde Türk Tefekkür Tarihi Kürsüsü’ne doçent olarak atandı (1935). 1944 yılında profesör, 1957 yılında ordinaryüs profesör oldu. 1973’te A. Ü. İlahiyat Fakültesi’nden emekli oldu. Hilmi Ziya Ülken, 1938-1943 yılları arasında İnsan dergisini yayımladı ve Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Dergisi’ni yönetti. Türk düşünce tarihi üzerine yaptığı çalışmalarla sosyal bilimlere önemli katkılar sağlamış olan Ülken 5 Haziran 1974’te İstanbul’da öldü.Başlıca yapıtları [değiştir]Sosyoloji ve felsefe alanındaki çalışmaları [değiştir]Umumi İçtimaiyat (1931)Aşk Ahlakı (1931)Türk Tefekkürü Tarihi (1933-1934)İnsanî Vatanperverlik (1933)Türk Filozofları Antolojisi (1935)Türk Mistisizmini Tedkike Giriş (1935)İçtimai Doktrinler Tarihi (1940)Ziya Gökalp (1942)Dini Sosyoloji (1943)Şeytanla Konuşmalar (1943)İslam Düşüncesi (1946)Ahlak (1946)Millet ve Tarih Şuuru (1948)Sosyolojinin Problemleri (1953)Veraset ve Cemiyet (1957)Tarihî Maddeciliğe Reddiye (1958)Türkiye’de Çağdaş Düşünce Tarihi (1966)Eğitim Felsefesi (1968)İslam Felsefesi (1969)Varlık ve Oluş (1969)Bilgi ve Değer.Ruh ve Beden Meselesi .Romanları [değiştir]Posta Yolu (1941)Yarım Adam (1942)

Fikret Adil Kamertan ya da bilinen adıyla Fikret Adil (d. 7 Ocak 1901 - ö. 4 Haziran 1973) Türk yazar, gazeteci ve çevirmen.Yaşamı [değiştir]7 Ocak 1901'de İstanbul'un Çengelköy semtinde dünyaya geldi. Askeri doktor olan babası Operatör Mahmut Adil Bey Tevfik Fikret'e olan sevgisi sebebiyle oğluna Fikret ismini verdi. Fikret Adil, Mektebi Sultani'ye devam etti (1917). Son sınıftayken Milli Mücadele'ye katılmak üzere okuldan ayrıldı.İstanbul'a 1923 yılında geri döndü. İlk olarak Tanin gazetesinde çalışmaya başladı. Vakit, Akşam (Fransızca), Milliyet, Cumhuriyet, Son Posta, Politika, İkdam, Son Telgraf, Ulus, Zafer, Yeni İstanbul, Son Havadis gibi birçok gazetede yazdı. Yazarlık yaparken bir yandan da 1930 ile 1936 yılları arasında Anadolu Ajansı'nda, 1937 ile 1966 yılları arasında ise Türkiye İş Bankası'nda memur olarak çalıştı. 1966'da İş Bankası'ndan emekli oldu.Fikret Adil'in dergiler için yazdığı ilk yazısı Şebab'da yayınlandı. Hareket, Yeni Adam, Ağaç, Aydede, Yeditepe, Akis ve Meydan gibi dergilerde de sanat yazıları çıktı. Yazar ayrıca 1931 yılında Artist isimli haftalık bir sanat dergisi ve 1939 senesinde S.E.S isimli sanat, edebiyat ve sosyoloji dergisi çıkardı.Ankara Devlet Tiyatrosu ve Ankara Şehir Tiyatrolarınca sahneye konulan onu aşkın oyunu çevirdi.1973 yılında rahatsızlanan Adil, tedavi için Zürih'e gitti. Bu şehirde öldü, Eyüp'e gömüldü.Eserleri [değiştir]1933: Asmalımescit 74 (Hikâye - anı)1955: İntermezzo (Hikâye - anı)1959: Beyaz Yollar Mavi Deniz (Gezi notları)1990: Gardenbar Geceleri - Avare Gençlik1993: Deli Saraylı (oyun, Jean Giraudoux'dan uyarlama)Kaynak [değiştir]* Kurdakul, Şükran (Mart 1973), Şairler ve Yazarlar Sözlüğü, Bilgi Yayınevihttps://www.yasamoykusu.com/biyografi-902-Fikret_Adilhttps://www.turkishauthors.com/kitapdetay.asp?kid=265

Cahit Irgat (d. 1915, Lüleburgaz, Kırklareli - ö. 5 Haziran 1971, İstanbul), Türk, tiyatro ve sinema sanatçısı, şair.Son sınıftayken Edirne Öğretmen Okulu'ndan ayrılan Irgat, birçok tiyatroda oyunculuk yaptı. 1932 yılında girdiği Ankara Devlet Konservatuvarı'nı, 1936 yılında bıraktı. İstanbul Şehir Tiyatroları, Küçük Sahne, Devlet Tiyatrosu, Adana Şehir Tiyatrosu, Dormen Tiyatrosu, Oda Tiyatrosu ve Cahide Sonku ile kurduklari Cahitler Tiyatrosu’nda çalıştı, birçok sinema filminde de rol aldı.Sanatçı şiirleriyle de tanınmaktadır. Sanatçı, bir film yönetmiş ve şiirlerinin dışında bir de roman yazmıştır. Mina Urgan'la bir dönem evli kalmış olan sanatçı, bu evlilikten dünyaya gelen şair Mustafa Irgat ve oyuncu Zeynep Irgat'ın babasıdır. 5 Haziran 1971 yılında İstanbul'da vefat etti.Şiir [değiştir]Bu Şehrin Çocukları 1945Rüzgarlarım Konuşuyor 1947Ortalık 1952Irgatın Türküsü 1969uykudünyamızRoman [değiştir]Geri Dönemezsin (1947)Filmografisi [değiştir]Casus Kıran / Yedi Canlı Adam 1970İntikam Yemini 1969Ana Mezarı 1969Anadolu Soygunu 1969Boğaziçi Soygunu 1969Seninle Ölmek İstiyorum 1969Fakir Kızı Leyla 1969Lekeli Melek 1969Casus Kıran 1968Dağları Bekleyen Kız 1968Beşikteki Miras 1968Sevemez Kimse Seni 1968Leylaklar Altında 1968Eşkiya Kanı (Hakimo) 1968Ana Hakkı Ödenmez 1968İftira 1968Erikler Çiçek Açtı 1968Şeyh Ahmet 1968Baharda Solan Çiçek 1968Son Vurgun 1968Urfa İstanbul 1968Sabahsız Geceler 1968Kader 1968Kara Duvaklı Gelin 1967Killing Canilere Karşı 1967Soy Ve Öldür 1967Kelepçeli Melek 1967Çelik Bilek 1967Kurbanlık Katil 1967Krallar Ölmez 1967Düşman Aşıklar 1967Killing İstanbul'da 1967Killing Uçan Adam'a Karşı 1967Caniler Kralı Killing 1967Ölüm Saati 1967Acı Günler 1967Son Gece 1967Kozanoğlu 1967Çalıkuşu 1966Yedi Dağın Aslanı 1966Kanlı Mezar 1966İhtiras Kurbanları 1966Bar Kızı 1966Aslanların Dönüşü 1966İntikam Ateşi 1966Fatih'in Fedaisi 1966Kıran Kırana 1966Meydan Köpeği 1966Para Kadın Ve Silah 1966Sana Layık Değilim 1966Aşk Mücadelesi 1966Altın Küpeler 1966Kasımpaşalı 1965Siyah Gözler 1965Hırsız 1965Dünkü Çocuk 1965Çapkınlar Kralı 1965Dört Deli Bir Aptal 1965Severek Ölenler / Kartalların Öcü 1965Tehlikeli Adam 1965Ekmekçi Kadın 1965Şeytanın Uşakları 1964Mor Defter 1964Dullar Tercih Edilir 1964Yasak Aşk 1961Sığıntı 1960Kıtipiyoz'a Tuzak / Fosforlu'nun Oyunu 1959Karasu 1958Büyük Sır 1956Kara Çalı 1956Günah Bizimdir 1956Sevdiğim Sendin 1955Safiye Sultan 1955Sahildeki Kadın 1954Drakula İstanbul'da 1953Altı Ölü Var / İpsala Cinayeti 1953Aşk Izdırabtır 1953Cinci Hoca 1953Kezban 1953Mahallenin Namusu 1953Kızıltuğ 1952Can Yoldaşı 1952Deli 1952Göçmen Çocuğu 1952İmralı'dan Doğan Güneş 1952Kan Kardeşler 1952Kubilay 1952Sabahsız Geceler 1952Yavuz Sultan Selim Ağlıyor 1952Yıldırım Beyazıt Ve Timurlenk 1952Dudaktan Kalbe 1951Vatan ve Namık Kemal 1951Vatan İçin 1951İstanbul'un Fethi 1951Barbaros Hayrettin Paşa 1951Lale Devri 1951Hayat Acıları / Gülnaz 1951Bırakılan Çocuk 1950Estergon Kalesi 1950Kapanan Gözler 1950Onu Affettim 1950Parmaksız Salih 1950Soysuz 1950Üçüncü Selim'ın Gözdesi 1950Fato / Ya İstiklal Ya Ölüm 1949İstiklal Madalyası 1948Gençlik Günahı 1947Seven Ne Yapmaz 1947Büyük İtiraf 1947Toros Çocuğu 1946Senede Bir Gün 1946Onüç Kahraman 1943Kahveci Güzeli 1941Yılmaz Ali 1940Şehvet Kurbanı 1940Dış bağlantılar [değiştir]IMDb'de Cahit IrgatSinema Türk'te Cahit Irgat

Hikmet Feridun Es, (d. 1909, İstanbul - ö. 1992, İstanbul), gazeteci, yazar.Lise yıllarında gazeteciliğe ilgi duymaya başlayan Hikmet Feridun Es, İtalyan Okulu'ndan sonra girdiği İstanbul Üniversitesi, Orman Fakültesi'nde öğrenim görürken, okulunu yarım bırakıp, 1926 yılında Akşam gazetesinde çalışmaya başladı. Daha sonra Yedi Gün dergisinin ABD muhabirliği görevini üstlenen Es, Hürriyet gazetesinde de çalışarak gezi röportajları yaptı. 1950 yılında Kore'de görevli Türk tugayında savaş muhabirliği yaptı. İlk kadın savaş muhabiri Semiha Es'le evlendi. Az tanınan değişik ülkelere geziler yaparak buralarda çektiği fotoğraflar ve röportajlarıyla ilgi çekti. Vietnam Savaşı ve Kongo iç savaşında foto muhabirliği yaptı.1983 yılında Burhan Felek Hizmet Ödülü kazandı. Ayrıca Çarşaf ve Akbaba gibi dergilerde gülmece yazıları yazdı.

Hamit Görele (d. 1903, Görele - ö. 6 Haziran 1980, İstanbul) Türk ressam.Devlet Güzel Sanatlar Akademisi'nde ve Mühendis Mektebi'nde (1923) öğrenim gören Hamit Görele, Paris'e giderek André Lhote atölyesinde resim çalışmaları (1929), yurda dönüşünde çeşitli il ve ilçelerde resim öğretmenliği yaptı. Türkiye'de ve dış ülkelerde resim sergileri açtı. İkinci Devlet Resim ve Heykel Sergisi'nde üçüncülük ödülü alıp, Çağdaş Türk Ressamları Cemiyeti tarafından yılın ressamı (1968) seçildi. 1975'te devlet "onur belgesi", 1980'de Devlet Resim ve Heykel Sergisi'nde başarı ödülü aldı.Başlangıçta André Lhote'un etkisinde kübizme yakın resimler yapan Hamit Görele, sonraları izlenimciliğe kaymış non-figüratifi geometrik olanaklarla birleştirerek, konstrüktivist yapıtlar da ortaya koymuştur.https://www.google.nl/search?sugexp=chrome,mod%3D17&ix=h9&q=Hamit+G%C3%B6rele&um=1&ie=UTF-8&hl=en&tbm=isch&source=og&sa=N&tab=wi&ei=dT3PT7qWHcPR0QW_xf3JCw&biw=1920&bih=912&sei=eD3PT5DHA6Xb0QW5sdjJCw

Kazım Fikri Özalp (d. 1882 - ö.6 Haziran 1968), Kurtuluş Savaşı’nın önde gelen adlarından asker ve siyaset adamı.1882’de bugün Makedonya Cumhuriyeti sınırları içinde yer alan Köprülü (Veles)'te doğan Kazım Fikri Özalp 1902’de Harp Okulu’nu, 1905’te Harp Akademisi’ni bitirdi.İlk görev yeri olan Selanik’te 36. Alay’da görev yaparken İttihat ve Terakki Cemiyeti’ne girdi. 1909’da 31 Mart Ayaklanması’nın bastırılması hareketine, 1912’de Balkan Savaşı’na katıldı. I. Dünya Savaşı’nda Doğu Cephesi’nde Ruslarla savaştı ve rütbesi 1914’te binbaşılığa, başarılarından dolayı da 1915’te yarbaylığa, 1917’de albaylığa yükseltildi. 1919’da Kurtuluş Savaşı başlayınca Heyet-i Temsiliye kararıyla Kuzey Cephesi komutanlığına atandı; 1920’de Anzavur Ayaklanması’nı bastırdı. I. Dönem TBMM’ye Karesi milletvekili olarak girdi; 1921’de olağanüstü yetkilerle Kocaeli bölge komutanı olarak görevlendirildi ve İzmit ile Adapazarı’nı düşmandan geri aldı. Emrine verilen kolorduyla Sakarya Savaşı’na katıldı, gösterdiği başarı nedeniyle Eylül 1921’de rütbesi tümgeneralliğe yükseltildi.1921 sonunda kolordu komutanlığını bırakan Kazım Özalp, ocak 1922’de Milli Savunma Bakanlığı görevini üstlendi ve aynı yıl korgeneral, 1926’da orgeneral oldu; 1927’de emekliye ayrıldı. TBMM’deki yerini 1920’den, siyasal yaşamdan çekildiği 1954’e kadar aralıksız koruyan Kazım Özalp, 1924-1935 arasında TBMM başkanı, 1935-1939 arasında da ikinci kez Milli Savunma Bakanı olarak görev yaptı. Özetle I.ve II. Dönem Karesi, III., IV., V., VI., VII., VIII. Dönem Balıkesir, IX. Dönem Van Milletvekiliği yapmıştır.1971-1972’de yayımlanan Milli Mücadele adlı bir de kitap yazdı. Kazım Fikri Özalp, 6 Haziran 1968’de İstanbul’da Suadiye'deki evinde öldü. Ankara'ya nakledilen cenazesi Cebeci Askeri Şehitliği'ne defnedildi. Sonraki senelerde, Türkiye Cumhuriyeti cumhurbaşkanları ve Atatürk'ün silah arkadaşları için Atatürk Orman Çiftliği arazisinde oluşturulan Devlet Mezarlığı'na kemikleri nakledildi.

Abdurrahman Cahit Zarifoğlu (d. 01 Temmuz 1940, Ankara - ö. 07 Haziran 1987, İstanbul), Türk şair, yazar.Hayatı [değiştir]Aslen Kahramanmaraşlı'dır. 1940 yılında Türkiye'nin başkenti Ankara'da doğmuş olan şairin çocukluğu Kahramanmaraş'ta geçmiştir. Edebiyata, Kahramanmaraş Lisesi'nde iken şiir ve kompozisyon yazarak başlamış, lise sonrasında İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Alman Dili ve Edebiyatı bölümünde okumuş ve buradan mezun olmuştur. Öğrenciliği sırasında çalışmak zorunda kalınca, sayfa sekreteri olarak çalışmış yine bu dönemde Diriliş Dergisinde çeşitli şiirleri yayımlanmıştır. 1976'dan sonra, kurucularından olduğu, Mavera Dergisinde şiirleri, birkaç hikâyesi, senaryo çalışmaları, günlükleri ve "Okuyucularla" ismini verdiği sohbetleri yayımlanmıştır.Değişik zamanlarda ilkokul öğretmen vekilliği ve Almanca öğretmenliği yapmasının yanı sıra, Mavera Dergisi'ni çıkartmaya başladığı süreçte TRT Genel Müdürlüğü'nde mütercim sekreter olarak da görev almıştır. 1987 yılında vefat etmiştir. Mezarı Beylerbeyi'ndeki Küplüce mezarlığındadır.Eserleri [değiştir]Şiir [değiştir]İşaret Çocukları (1967)Yedi Güzel Adam (1973)Menziller (1977)Korku ve Yakarış (1986)Gülücük (1989)Ağaç Okul (1990)Günlük [değiştir]Yaşamak (1980)Masal ve Romanlar [değiştir]İns (1974)Serçekuş (1983)Ağaçkakanlar (1983)Katıraslan (1983)Yürek Dede ile Padişah (1984)Savaş Ritmleri (1985)Motorlu Kuş (1987)Tiyatro [değiştir]Sütçü İmam (1987)Denemeler [değiştir]Bir Değirmendir Bu Dünya (1987)Zengin Hayaller Peşinde (2006)Diğer [değiştir]Okuyucularla (2009)Mektuplar (2010)Ödülleri [değiştir]Türkiye Yazarlar Birliği Çocuk Edebiyatı Ödülü; Yürek Dede ile Padişah isimli eseri sebebiyle.

Ayşe Afet İnan (Uzmay)[1] (d. 30 Ekim 1908, Selanik - ö. 7 Haziran 1985, Ankara), Türk öğretmen, tarihçi ve sosyoloji profesörü. Atatürk’ün manevi kızıdır.Cumhuriyetin ilk tarih profesörlerinden birisi olan Afet İnan, yıllar boyu kurucuları arasında yer aldığı Türk Tarih Kurumu'nun astbaşkanlığını yapmıştır. Türk Tarih Tezi’ni ortaya koyan tarihçiler arasında yer alır.Ailesi ve öğrenimi [değiştir]30 Ekim 1908 günü Selanik’in Doyran ( Doirani) kasabasında doğdu[2]. Babası orman memuru İsmail Hakkı Bey (Uzmay), annesi Doyran Müderrisi Emrullah Efendi’nin torunu olan Şehdane Hanım’dır. Ailesi Balkan Savaşları’ndan sonra Anadolu'ya geçti.Afet İnan, ilköğrenimine Eskişehir'in Mihalıççık ilçesinde başladı. Annesini 1915 yılında veremden yitirdi. Öğrenimini Ankara ve Biga'da sürdürdü, 1920'de altı yıllık ilkokul diplomasını aldı. Aile 1921'de Alanya'ya taşındı. Afet Hanım, 1922'de Elmalı'da öğretmenlik ehliyeti aldı ve Elmalı Kızokulu'na başöğretmen olarak atandı. Babasının görevi nedeniyle sürekli yer değiştirdi; 1925 yılında Bursa Kız Muallim Mektebi’ni bitirerek İzmir'de Redd-i İlhak İlkokulu'nda göreve başladı. Atatürk ile tanışması sonucu ileriki yıllarda öğrenimine devam etme fırsatı buldu.Atatürk ile tanışması ve öğretmenlik yılları [değiştir]Afet Hanım, 1925 yılında Redd-i İlhak İlkokulu'nda yeni göreve başladığı sırada bir çay ziyaretinde cumhurbaşkanı Atatürk ile tanışma fırsatı buldu. Annesinin ailesinin Selanik'in Doyran kasabasından olması nedeniyle cumhurbaşkanının ilgisini çekti ve Atatürk ertesi gün ailesiyle tanıştı. Gazi Paşa'ya öğrenimini sürdürmek ve yabancı dil öğrenmek istediğini açıklamış olan Afet Hanım, kısa bir süre sonra Ankara'ya atandı. Bakanlığın izniyle İsviçre'nin Lozan şehrine Fransızca öğrenmek için gönderildi.[3]1927'de yurda döndüğünde bir süre Fransız Kız Lisesi’nde öğrenim gördü. Bu arada ortaöğrenim tarih öğretmenliği sınavına girerek öğretmenlik belgesini aldı ve Ankara Musiki Muallim Mektebi’ne Tarih ve Yurt Bilgisi öğretmeni olarak atandı (1929-1930). Göreve başladığı zaman, yurt bilgisi için okutacağı kitabı Atatürk yetersiz bulmuştu. Bunun üzerine Fransız Kız Lisesi'nde okuduğu Instruction Civique adlı kitaptan çeviriler yaptı. Afet Hanım'ın çevirileri, Tevfik Bıyıklıoğlu'nun Almanca eserlerden yaptığı çeviriler ve bizzat Atatürk'ün bazı konularda yazıları birleştirilerek Vatandaş İçin Medenî Bilgiler kitabı oluşturuldu.[3] Kitap, ortaokullarda ders kitabı olarak okutuldu ve 1935 yılına kadar çeşitli defalar basıldı. 1933'ten sonra öğretmenliğe Ankara Kız Lisesi'nde devam etti.Kadınlara Siyasi Hakların Tanınması [değiştir]Kadın hakları üzerinde çalışmaya ilgi duyan Afet Hanım, Atatürk'ün isteği üzerine 3 Nisan 1930'da Türk Ocağı'nda Türk kadınlarının seçim haklarına ilişkin bir konferans verdi. Bu konferans, Afet İnan'ın verdiği ilk konferanstı.[4] Bu konferans için zamanın en ünlü hatibi Hamdullah Suphi Bey'den dersler alan Afet Hanım'ın giyeceği elbiseyi bizzat Atatürk çizmiş ve gömleği için kendi pırlanta kol düğmelerini hediye etmişti[5].Türk Tarih Kurumu Kuruculuğu [değiştir]Atatürk, kendisinden Türk Ocakları Yasası’nın 2. ve 3. maddelerinin açıklanması konusunda çalışma yapmasını isteyince Afet Hanım 27 - 28 Nisan 1930 tarihlerinde gerçekleşen Türk Ocakları Kongresi'nde Aksaray delegesi olarak söz aldı; Türk Ocaklarının amacını, işlevini açıklayan bir nutuk okudu ve sonradan Türk Tarih Tezi olarak nitelenecek bir tezi dile getirdi ve Türk tarih ve medeniyetini bilimsel olarak incelemek üzere bir heyet kurulması için önerge verdi. Bu önerge üzerine kongreden sonra oluşturulan Türk Tarih Heyeti'nin 16 kişilik kurucu üyeleri arasında yer aldı.Türk Ocakları Atatürk’ün emriyle 10 Nisan 1931'de kapatıldıktan sonra heyet, aynı kurucularla dernek olma kararı alarak ve Türk Tarihi Tetkik Cemiyeti adını almış; 3 Ekim 1935'te ise adı Türk Tarih Kurumu olmuştur. Afet Hanım, 1935-1952 ve 1957-1958 yılları boyunca kurumun astbaşkanlığını yaptı.Tarih Alanında Çeşitli Çalışmaları [değiştir]Türk Tarihinin Ana Hatları [değiştir]Afet Hanım, heyetin kurulmasından sonra Türk Tarih Heyeti'nin bilimsel çalışmalarına katıldı. Heyet, Türk Tarih Tezi'nin temelini oluşturacak Türk Tarihinin Ana Hatları adlı kitabı kaleme aldı. 1931-1941 yılları arasında liselerde okutulan kitabın yazımında Afet Hanım da yer aldı.Piri Reis Haritası [değiştir]1929'da Topkapı Sarayı'nı müzeye dönüştürme çalışmaları sırasında bulunan Pir-i Reis haritasını inceleyen Türk Tarih Cemiyeti heyetinin içinde yer aldı ve haritanın dünyada tanıtılmasına çalıştı.Mimar Sinan’ın Kafatası [değiştir]1930’lu yılların başlarında “Türk ırkının kafatasını tespit etme” çalışmaları yürüttü.[6] Bu çalışmalar doğrultusunda Türkiye’nin pek çok yerinde mezarlar açıldı ve kafatasları ölçüldü[6]. Tarihçiler arasında Mimar Sinan’ın Türk mü yoksa Ermeni veya Rum asıllı mı olduğu konusunda tartışma çıkınca Afet Hanım, Türk olduğunu iddia etti ve mezarının açılarak kafatasının ölçülmesini, sonucun Atatürk’e sunulmasını önerdi.[7] Tartışmaları izleyen Atatürk ise bir kâğıt üstüne Sinan’ın bir heykelinin yaptırılmasını istediği notunu düşerek Mimar Sinan’a sahip çıkmıştı (2 Temmuz 1935) (Bakınız: Mimar Sinan Anıtı).1 Ağustos 1935 günü bu ölçüm yapıldı ve sonuç Mimar Sinan'ın brakisefal kafatasına sahip olduğunu gösterdi.[7]DTCF'de İlk Ders [değiştir]9 Ocak 1936 günü Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nin açılışında Türk Tarih Kurumu asbaşkanı sıfatıyla ilk dersi verdi. Kültür Bakanlığı kendisine fakültede öğretim üyeliği önerdi ancak o, bunu ancak yüksek öğrenim gördükten ve yüksek lisans yaptıktan sonra kabul edebileceğini bildirdi.[3]Akademik Yaşamı [değiştir]Afet Hanım, Avrupa'daki pek çok şehirde üniversite öğretim üyeleriyle görüşmeler yaptıktan sonra yüksek öğrenimini Cenevre'de yapmaya karar verdi. Cenevre Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Bilimler Fakültesi’nin Yakın Çağ ve Modern Tarih Bölümü’nde İsviçreli antropolog Eugene Pittard’ın öğrencisi oldu; "Türk Osmanlı devrinin ekonomik tarihi" adlı tezini sunarak Temmuz 1938'de lisans diplomasını aldı, Temmuz 1939'da ise doktorasını tamamladı ve sosyoloji doktoru ünvanını aldı. Tezinin ismi “Türk Halkının ve Türk Tarihinin Antropolojik Karakteri Üzerine” idi. Bu çalışma için Anadolu’da 64bin iskelet kalıntısı üzerinde inceleme yaptı[8]. Öğrenim yılları boyunca Cenevre ve Bükreş'te konferanslar verdi; Türk Tarih Kurumu kongrelerine bildiriler sunarak katıldı[9].Yurda döndükten sonra Ankara Kız Lisesi'nde derslerine devam etmesinin yanın sıra Ankara Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’ne doçent vekili olarak atandı. 1940 yılında kadın hastalıkları ve doğum uzmanı olan Rıfat İnan ile evlenen Afet Hanım, 1942'de doçent, 1950'de profesör oldu.Afet İnan, 1950'den sonra Türkiye Cumhuriyeti ve Türk Devrimi konularında Ankara Fen Fakültesi'nde, Hacettepe Üniversitesi'nde, Ege Üniversitesi Eczacılık Fakültesi'nde, Ankara Harp Okulu'nda dersler verdi.1961-1962 yıllarında İngiltere'de incelemeler yaptı. 1955-1979 arasında da UNESCO Türkiye Milli Komisyonu’nda Türk Tarih Kurumu’nu temsil etti. Ankara Üniversitesi Türkiye Cumhuriyeti ve Türk Devrim Tarihi kürsüsü başkanlığını yaptı, 1977 yılında bu görevde iken kendi isteğiyle emekli oldu.Vefatı [değiştir]Afet İnan 7 Haziran 1985 tarihinde 77 yaşında Ankara`da yaşamını kaybetti.[2]Eserleri [değiştir]Türk Tarihinin Ana Hatları (1930), Medeni Bilgiler ve M.Kemal Atatürk'ün El Yazıları (1968), Türkiye Halkının Antropolojik Karakterleri ve Türkiye Tarihi (1947) gibi tarih ve sosyoloji çalışmaları yanında Atatürk’e ilişkin araştırmalar da yapan İnan, bunları Atatürk Hakkında Hatıralar ve Belgeler (1950) gibi yapıtlarla yayımladı.Kurucusu ve Üyesi Olduğu Dernekler [değiştir]Türkiye’deki Dernekler [değiştir]Türk Tarih Kurumu (kurucu ve yönetici)Çocuk Haklarını Koruma Derneği (kurucu)Türk Kadının Sosyal Hayatı Tetkik KurumuMilli Kütüphane’ye Yardım Derneği[10]Kaynakça [değiştir]^ Cemal Kutay Kitapları/Tarih Dizisi, Atatürk Bugün Olsaydı, Aksoy Yayıncılık, ISBN 975-312-125-3, Kasım 1999, (Cildin arka kapağı)^ a b Prof. Dr. Afet İnan, Yayına Hazırlayan Arı İnan, Remzi Kitabevi, İstanbul 2005, Prof. Dr. Afet İnan adlı kitabı özetleyen Özge Yücel^ a b c Prof. Dr. Afet İnan, Yayına Hazırlayan Arı İnan, Remzi Kitabevi, İstanbul 2005, Prof. Dr. Afet İnan adlı kitabı özetleyen Özge Yücel, https://www.turkhukuksitesi.com/showthread.php?t=35051^ Prof. Dr. Afet İnan, Yayına Hazırlayan Arı İnan, Remzi Kitabevi, İstanbul 2005, s. 106.^ Afet İnan’ın Bilinmeyen Günlüğü, 22.02.2003 tarihli Hürriyet Pazar Gazetesi^ a b Haşim Söylemez, 64bin kafatası toplandı, Aksiyon Dergisi, Sayı 341, '216.06.2001^ a b Hakan Aydın, Sinanın Başına Gelenler, Aksiyon Dergisi, Sayı 209, 05.12.1998^ Mimar Sinan’ın Kafatası, Arkitera.com^ Türk Tarih Kurumu web sitesi, Afet İnan tanıtım sayfası^ 1967 Yılının Kütüphane Dostları

Asaf Çiyiltepe (d. 1934, İstanbul - ö. 7 Haziran 1967) AST'ın kurucusu, tiyatro sanatçısı, şair. Galatasaray Lisesi mezunudur.[1]Şairliği [değiştir]Şiirleriyle, İkinci Yeni akımı içinde yer aldı. Şiir ve yazıları, Yenilik, Mavi, Yeditepe gibi dönemin önemli dergilerinde yayımlandı.[2] 1957'de Yunus Nadi Ödüllerinde En İyi Şiir ödülünü aldı.[3]Tiyatroculuğu [değiştir]Daha çok tiyatro çalışmalarıyla tanındı, ilerici tiyatro hareketinin öncülerinden biri oldu. Yurt içinde Cep Tiyatrosu, yurt dışında Fransız Milli Halk Tiyatrosunda çalıştıktan sonra, 1960’da İstanbul Şehir Tiyatrosunda çalışmaya başladı. 1962'de Arena Tiyatrosunun kurucuları arasında yer aldı.[2] Dormen Tiyatrosu gibi topluluklarda çalıştı.1963 yılında ise, Arena Tiyatrosu’nun devamı niteliğinde olan Ankara Sanat Tiyatrosu'nu kurdu. Burada, Godot'yu Beklerken, Ölü Canlar, Sultan Gelin, Arturo Ui'nin Önlenebilir Tırmanışı gibi oyunlar sahneye koydu, kimi oyunlarda da rol aldı. 1967'de ise, yine Ankara Sanat Tiyatrosunda Orhan Kemal'in 72. Koğuş adlı oyununu sahneledi.[4] Oyun, Sanatsevenler Derneğince yılın en iyi oyunu seçildi. Çiğiltepe'nin oyundaki rejisi de, çeşitli övgüler aldı.[5] Ancak Çiğiltepe, oyunun üç sezon boyunca sahnelenerek 140 bin kişi civarındaki seyirciyle buluştuğunu göremeden, 7 Haziran 1967'de, bir turne seyahati sırasında geçirdiği trafik kazasında öldü.[6]Kaynaklar [değiştir]^ https://www.cankirac.com/m1.asp?id=96^ a b https://www.evrensel.net/02/06/06/kose.html^ https://www.netlarus.com/YenidenEdebiyat/27306/+%D6D%DCLLER+Ali+%DEAH%DDN.html^ https://www.ankarasanattiyatrosu.com.tr/oynanmisoyunlar.php^ https://www.halksahnesi.org/yazilar/orhan_kemal_oyun_yazarligi/orhan_kemal_oyun_yazarligi.htm^ https://www.orhankemal.org/links/220.htm

Ufuk Güldemir (d. 10 Eylül 1956, Elazığ - ö. 10 Haziran 2007, İstanbul), Türk gazeteci.Türk Eğitim Derneği (TED) Kayseri Koleji mezunu olan Ufuk Güldemir, 1974 yılında Başkent ve Son Havadis gazetelerinde foto muhabiri, Dünya gazetesi'nde parlamento muhabiri olarak görev yaptı, Türk Haberler Ajansı ve ardından Cumhuriyet gazetesinde çalıştı ve 1987 yılında Cumhuriyet Gazetesi Washington temsilciliğine atandı. 1992 yılında Türkiye'ye dönüşünde Star TV (1992-1993 & 1996-2000) ve Show TV (1993-1996) televizyon kanallarında haber müdürlüğü ve genel yayın yönetmenliği, 1995'te Milliyet genel yayın müdürlüğü görevini üstlenen Güldemir, Sabah Gazetesi Genel Yayın Müdürlüğü görevinden; hazırlamış olduğu ana sayfa başlığının dönemin hükümetini rahatsız etmesi sonucu alınmıştı. 1999 yılında Habertürk televizyon kanalını kurdu. Türkiye'nin ilk İnternet haber portalının kurucusu olan Güldemir, son olarak Türkiye'nin ilk avcılık ve balıkçılık kanalı olan Yaban TV'yi yayın hayatına başlattı.Bülent Dikmener Gazetecilik Ödülü başta olmak üzere çok sayıda ulusal ve uluslararası ödülün sahibi olan Ufuk Güldemir'in, Kanat Operasyonu, Teksas Malatya ve Çevik Kuvvetin Gölgesinde isimli kitapları da yayınlandı.Pankreas kanseri tedavisi gören Güldemir, 10 Haziran 2007 tarihinde İstanbul'da hayatını kaybetti. Ufuk Güldemir, basın şeref kartı sahibiydi.

Hamdullah Suphi Tanrıöver, (d. 1885 İstanbul, Osmanlı Devleti - ö. 10 Haziran 1966 İstanbul, Türkiye), Türk edebiyatçı, yazar, öğretmen, milletvekili, siyasetçi.Kurtuluş Savaşı ve Cumhuriyet'in ilk yıllarında Meclis'te yaptığı coşkulu konuşmaları nedeniyle “milli hatip” ve “cumhuriyet hatibi” olarak tanınan bir siyaset adamı ve yazardır. Önce Fecr-i Âti Hareketi içinde, daha sonra Milli Edebiyat toplulukları içinde yer aldı. Zamanla siyasi kimliği, şair ve yazar kimliğinin önüne geçti. Son Osmanlı Meclis-i Mebusanı'nda ve I., II., III., VII., VIII., IX. dönem TBMM'de milletvekilli olarak bulundu. İki defa Milli Eğitim Bakanlığı yaptı. Siyasi yaşamının yanısıra Türk Ocakları'nın başkanlığını yürüttü. Türk Ocakları'nın kapatılmasından sonra 13 yıl Bükreş'te büyükelçilik görevinde bulundu. Yurda geri döndüğünde Türk Ocakları'nı tekrar kurdu; ismi, aralıklarla toplam 34 yıl başkanlık ettiği bu kurum ile özdeşleşmiştir.Yaşamı [değiştir]1885’te İstanbul’un Aksaray semtindeki Abdülatif Suphi Paşa Konağı’nda dünyaya geldi[1]. Babası, Tanzimat Dönemi bilim ve siyaset adamlarından Abdüllatif Suphi Paşa, annesi bir Çerkez kızı olan Ülfet Hanım’dır. Dedesi ilk Osmanlı maarif nazırı Abdurrahman Sami Paşa'dır[2]; babası ise devletin 6. Maarif Nazırı olarak görev yapmıştır. Yazar Samipaşazade Sezai, yazarın amcasıdır.Çocukluğu yoğun bir kültür ortamında geçti[2]. Yetiştiği konak, divan edebiyatının son şairlerinin sık sık bir araya geldikleri bir toplantı yeri gibiydi[3]. İlk şiirlerini amcası Sezai Bey'in Paris'te çıkardığı Şura-yı Ummet gazetesinde yayımladı[2].II. Abdülhamid’in iradesiyle parasız yatılı olarak Mekteb-i Sultani'de (Galatasaray Lisesi) öğrenim gördü. Okuldan 1904’te mezun oldu ve meslek olarak öğretmenliği seçti. Ayasofya Rüşdiyesi'nde hitabet ve Fransızca, Darülmuallimin'de edebiyat, Darülfünun'da Türk-İslam sanatı dersleri verdi. 1909'da Fecr-i Ati topluluğuna katıldı. 1911'de bu topluluktan ayrılarak Ziya Gökalp önderliğindeki Genç Kalemler çevresinde gelişen Milli Edebiyat akımına bağlandı.1912'de milliyetçilik akımının İstanbul'daki merkezi olan Türk Ocağı'na girdi ve başkan oldu. Aralıklarla toplam 34 yıl bu kurumda başkanlık yaptı (1912-1931, 1949-1959, 1961-1966).İstanbul'daki işgalci güçlere karşı düzenlenen açık hava toplantılarında hitabetin etkili örnekleri olarak gösterilen konuşmalar yaptı ve güçlü bir hatip olarak tanındı. Son Osmanlı Meclis-i Mebusanı (1920) Antalya üyesi olarak seçildi; mecliste Misak-ı Milli lehine konuşmalar yaptı[3].Meclis-i Mebusan’ın işgal güçleri tarafından kapatılmasından sonra milli mücadeleye katılmak için Ankara’ya gitti. TBMM ilk döneminde meclise milletvekili olarak katıldı. İlk kabinede milli eğitim bakanı olarak görevlendirildi, bu görevde bir yıl kaldı. Bakanlığı sırasında ulusal marş için güfte yarışması açıldı. Mehmet Akif’in yarışmaya katılması için çaba harcayan ve İstiklâl Marşı’nı etkili sesi ile meclis kürsüsünde okuyan Hamdullah Suphi'dir.I. ve II. TBMM’de İstanbul milletvekili olarak TBMM'de yer aldı. 1925 yıllında ikinci kez Milli Eğitim Bakanı oldu. 4 Mart-19 Aralık 1925 tarihleri arasında Milli Eğitim Bakanlığı’nı yürüttü.Bir yandan da Türk Ocakları Başkanlığını sürdüren Hamdullah Suphi Bey, derneğin merkezini İstanbul’dan Ankara’ya taşıdı. Yeni devletin kültürel yönden teşkilatlanmasında ve Türkiye kültürünün yayılmasında Türk Ocakları’nın büyük rolü oldu. 1931 yılında şube sayısı 278, üye sayısı 32bine ulaştı.[4]. Siyasal bir güç niteliği kazanmaya başlayan kurum, Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal’in 25 Mart 1931 tarihli gazetelerde yayımlanan talimatı üzerine 10 Nisan’da kendisini feshetti[5]. Türk Ocakları’nın kapanmasının ardından 1931'de Bükreş Büyükelçiliği'ne atandı. 13 yıl sürdürdüğü Bükreş büyükelçiliği sırasında Bükreş’te büyük bir Türk mezarlığı yapılmasını ve Gagauz kasaba ve köylerinde Türkçe eğitim yapan okullar açılmasını sağladı.[3] 1944’te büyükelçilikten emekliye ayrıldı ve siyasete geri döndü.1945’te İçel ve 1946'da İstanbul milletvekili olarak yeniden Meclis'e girdi. 10 Mayıs 1949’da İstanbul’da yeniden açılan Türk Ocakları’nın başkanı oldu.1950 seçimlerinde Demokrat Parti (DP) listesinden bağımsız Manisa milletvekili, 1954'te yine DP'den İstanbul milletvekili seçildi. 1957'de Hürriyet Partisi adayı olarak katıldığı seçimleri kaybetti.Kültür ve siyaset hayatının renkli simalarından ve coşkulu hatiplerinden biri olan Hamdullah Suphi Tanrıöver'in konuşmalarından seçmelerde Enes Yalçınkaya'nın büyük insan olduğunu da söylemiştir ve 'Dağ Yolu' (1928-1931), yazıları da 'Günebakan' (1929) isimli kitaplarda toplanmıştır.Türk Ocakları Merkez Heyeti'nin başkanlığını yürütmeye devam etmekte olan Hamdullah Suphi Bey, 10 Haziran 1966’da yaşamını yitirdi. Edirnekapı Merkezefendi Mezarlığı’na defnedildi.

Şener Koltuk Türk deneme pilotu, 1951 yılında İstanbul’da doğdu ve lise eğitimini burada tamamladı. 1970 yılında teğmen rütbesi ile Hava Kuvvetleri’ne katılan Koltuk, uçuş okulu eğitimini takiben Hava Kuvvetlerinin muharip ve uçuş eğitim birliklerinde pilot ve öğretmen pilot olarak görev yaptı. Kıbrıs gazisi de olan Koltuk, 1987’de binbaşı rütbesindeyken, Hava Kuvvetleri Komutanlığı ile yapılan protokol doğrultusunda "Öncel Projesi" kapsamında Akıncı/Ankara’da bulunan TAI tarafından üretilen F-16 uçaklarının test pilotluğunu yapmak üzere ordudan ayrıldı.Yerli Üretim İlk F-16 uçuşu [değiştir]Koltuk, 14 Ekim 1987’de 86-0068 kuyruk numaralı ilk F16’yı başarıyla uçurdu. TAI’de görev yaptığı 18 yıl boyunca test pilotu ve uçuş işlemleri müdürü olarak, üretilen tüm F-16 uçaklarının test uçuşlarını tamamlayarak Hava Kuvvetlerine teslimatında büyük rol oynadı.F-16,F-100,F-104 ve F-4 modellerinde toplam 561 uçağın test uçuşlarını 1361 saat uçuş ve sıfır kaza başarısı ile tamamlayarak bu alanda dünya rekoru kıran Şener Koltuk,12 Haziran 2008 'de geçirdiği kalp krizi sonucu Ankara'da hayatını kaybetti.Şener Koltuk,Tv oyuncusu ve sunucu Zeynep Koltuk 'un babasıdır.https://www.yenidenergenekon.com/32-goklerin-kahramani-sener-koltuk/

Ülker Grubu’nun kurucusu işadamı Sabri Ülker 92 yaşında hayatını kaybetti.1920 yılında Kırım’da doğdu. 1929 Ağustos’unda ailesiyle birlikte Türkiye’ye göç etti. Sabri Ülker Kadırga İlkokulu’nu bitirdikten sonra sırasıyla İstanbul Erkek Lisesi, Bilecik Lisesi ve Kütahya Lisesi’nde okudu. Mühendis olmayı istedi ancak koşullar buna elvermedi. İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi’ni bitirdi. Yaz tatillerinde Besler Bisküvi Fabrikası’nda çalıştı.Bu hayatının en belirleyici olayı oldu. Okul bitince, işçilikten tanıdığı bir usta ile bisküvi yapmaya başladı. İkinci Dünya Savaşı yıllarında bisküvi, çörek, börek gibi unlu maddelerin yasaklanan üretimi o yıllarda serbest bırakılıyordu. Eski bir fabrikayı satın aldı. Tamamen borç para ile işe başladı. Gece gündüz çalışarak gerçek bir hurdayı çalışır hale getirdi. Daha sonra bisküvilerini yurdun dört bir yanına dağıtma projesini gerçekleştirdi. Sabri Ülker böylece bisküvi lezzetini Türk insanı ile tanıştırmış oldu. Ülker grubunun temelini atan Sabri Ülker 80 yaşında ve 60 yıldır çalışıyor.HAKKINDA YAZILANLARÇocukların Bisküvici DedesiÜlker’in kurucusu ve bugünlere gelmesinde en büyük paya sahip olan Sabri Ülker, 1920 yılında Kırım’da doğdu. Aile, Balkan Harbi öncesi Çorlu’nun Karamehmet Köyü’nde yaşıyordu. Ancak Balkan Harbi’nin zor koşullarında, çocukları kucaklarında büyük göçmen seli ile İstanbul’a geldiler. Bir yıl İstanbul’da kaldıktan sonra baba memleketi olan Kırım’a döndüler. 1890′larda 16 yaşında İstanbul’a tahsile gelen Sabri Ülker’in babası, Fatih Medreseleri’nde öğretmen ve imam hatip olarak eğitim görmüş, komşu köyü Büyükyoncalı öğretmeninin kızı ile evlenmişti. Bu evlilikten 1920 yılı sonbaharında da Sabri Ülker doğdu. Ülker, 1929 yılı Ağustos’unda Türkiye’ye geldiğinde 9 yaşındaydı ve ilkokulun ikinci sınıfına gidiyordu. O yıllar zor yıllardı. Dünya büyük bir siyasi değişimden geçiyordu. Mahrumiyet ve sıkıntı yıllarında Ülker ailesinin hemen hepsi çalıştı. Sabri Ülker derslerden sonra satıcılık yapıyor, yaz tatillerinde Besler Bisküvi Fabrikası’nda çalışıyordu. İlkokulu Kadırga 3. İlkokulu’nda bitirdi. İstanbul Erkek Lisesi’ne kaydoldu. Orta ikinci sınıfta iken parasız yatılı sınavını kazanarak Bilecik Lisesi’ne gitti. Ortaokulu Bilecik’te, liseyi Kütahya’da okudu. Mühendis olmayı istedi, ancak koşullar buna elvermedi.Bu idealinden vazgeçmesini şöyle anlatıyor Sabri Ülker : “Mühendis olmaktan başka bir şey düşünmüyordum. Liseyi bitirdiğim yıl ağabeyim yedek askerliğe alındı, onun işlerine bakmak için bir yıl kaybettim. Ağabeyim ikinci yıl kayıtlar kapandıktan sonra döndü ancak. Bir yıl kaybetmemek için Sultanahmet İktisadi ve Ticari İlimler Mekteb-i Âli’sine kaydoldum.” 1943-1944 yıllarında mezun olduktan sonra, iş bulma konusunda hiçbir yakını hatta danışacak kimsesi bile olmayan Sabri Ülker için ekonomik hayat neredeyse okulla eşdeğer gibiydi. Çivi çakılmayan, taş üstüne taş konulmayan bir dönemdi ve rakamlar inanılmaz derecede küçüktü. Yaz tatillerinde Besler Bisküvi Fabrikası’nda çalışması hayatının en belirleyici olayı olmuştu. Ülker grubunun temelini atan, çocukların ona taktığı isimle “Bisküvici Dede” Sabri Ülker, bugün 80 yaşında ve 60 yıldır çalışıyor. Gençliğinde 16-17 saat çalışan Sabri Ülker, iki yıldan beri çalışmasını 8 saate indirmiş bulunuyor. Sabri Ülker hayatta en kuvvetli sermayenin çalışmak olduğuna inanıyor. En önemli özelliklerinden biri ‘iş takibi’ olan Sabri Ülker, kalite ve araştırmayı en mütevazı koşullarda bile hep ön planda tuttu. Bu ilke onun dünyaya açılmasını sağladı. Ülker bugün 78 ülkeye 150 milyon dolar ihracatı ve 1 milyar doları aşan cirosuyla Türkiye’nin bisküvi ve çikolata pazarında bir numara olmayı sürdürüyor.GÜNDEM GÜNDEM GÜNDEMFaisal, Family Finans olduMilliyet 12 Mayıs 2001Sabri Ülker ve bir ABD’li grubun aldığı Faisal Finans’ın adı değiştirildiFaizsiz bankacılık alanında faaliyet gösteren Faisal Finans Kurumu’nun hem sahibi hem de adı değişti. Dün yapılan Olağanüstü Genel Kurulu’nda şirketin yeni sahiplerinin Ülker Grubu’nun sahibi Sabri Ülker ile adı belirtilmeyen bir ABD’li bir firma olduğu açıklandı. Kombassan Grubu’ndan satın alınan şirketin adı da “Family (aile) Finans” olarak değiştirildi.Yurtiçinde biri merkez, toplam 12 şubesi bulunan şirketin sermayesi de 2 trilyondan 20 trilyon liraya çıkarılacak. Faisal Finans Kurumu’ndan yapılan açıklamaya göre, şirketin dünkü genel kurulunda yeni ortaklık yapısı belli olurken, Sabri Ülker’in de tamamen kendi tasarruflarıyla ortak olduğu belirtildi. Ülker, genel kurulda yaptığı konuşmada, yapılacak sermaye artırımına önemli miktarda katılacağını ifade ederek, “Mudilerinin anlayış, güven ve desteklerini bir süre daha sabırla sürdürmeleri halinde, kurum sektörde önemli bir yere gelecek” dedi.Yurtdışında 33 ülkede, 72 uluslararası banka ile muhabirlik anlaşması olan şirketin diğer ortağı ABD’li firmanın yetkilileri de alım izni için BDDK’ya başvuru hazırlıklarını bitirdiklerini kaydetti.https://www.bilgicik.com/yazi/sabri-ulker-biyografi-hayati-kim-kimdir/https://www.biyografi.net/kisiayrinti.asp?kisiid=1892https://www.odatv.com/n.php?n=sabri-ulkeri-bir-de-benden-dinleyin-1001111200

Avni Anıl (23 Nisan 1928, İstanbul - 14 Haziran 2008, İzmir), Türk sanat müziği bestecisi.Selimiye’deki Ondokuzuncu İlkokulu bitirdi, Paşakapısı Ortaokulu ve Haydarpaşa Lisesi’nde okudu. Askerlik sonrası Polis Enstitüsü’ne girdi. 1955 yılında polislikten ayrıldı ve gazeteciliğe başladı. Üç yıl Akşam gazetesinin sanat sayfasını yönetti. 1955-1967 yılları arsında İstanbul Radyosu’nun haber servisinde çalıştı. 1967 yılında “Anıl Yayın Ajansı”nı kurdu, Dünya gazetesinin sanat sayfasını yönetti. “Musıkî ve Nota” dergisini çıkardı. “Musıkî Sözlüğü” adı altında dört ciltlik eserinde müzik tarihi için önemli hatıralar yayımladı.1998 yılında Kültür Bakanlığınca verilen Devlet Sanatçısı unvanını aldı.14 Haziran 2008 günü İzmir'deki evinde, seksen yaşında vefat etti.Bestelerinden bazıları [değiştir]Rüya gibi uçan yıllar, az biraz durun durun birazDilşâd olacak diye kaç yıl avuttu felekSevmiyorum seni artık gözlerimi geri verBiraz kül biraz duman, o benim işteKader kime şikâyet edeyim seni bilememUnutamıyorum, unutamıyorum gecem yok artık gündüzüm yokGözlerin bir aşk bilmecesi sorar gibiUnutulmuş ne varsa sevgiden geri kalanAşk bu değil yapma güzelNe yeşili ne siyahı gözümde hep gözleri varMihrâbım diyerek sana yüz vurdumİçimde nice uzun yılların özlemi var (Ağla Gitar)Kaderimde hep güzeli aradımÖyle dudak büküp hor gözle bakmaBir peri masalı kulaklarınaBir göz aşinâlığı var aramızda, sanki seninle kırk yıllık dost gibiyiz ikimizGün be gün yaşanan o hatırayı unutup bir yana atmak olmaz kiŞarkılar söyle o sahillerdeAyrılık ümitlerin ötesinde bir şehirBu akşam bütün meyhanelerini dolaştım İstanbul'unAkşamın olduğu yerde bekle diyorsun gelmiyorsunŞu yalan dünyayı aşksız geçirmeSen ne kadar saklasan gönlündekiniBen yağmur, ben güneş, ben sevgi seliyimAşk nedir nasıldır, bilen var mı?Firâkınla yansa ten yine vuslat dilememAğlaya ağlaya giderim diyor(Gelin alayı)Safalar getirdiniz safa geldiniz dostlarSen körfeze geldiğin zaman yıldızlar gülerBir geceye bir ömür verilir Kanlıca'daGözlerin kömür senin, bakışın ömür seninBir kerre bakanlar unutur derdi günahıAman Adanalı Canım Adanalıhttps://www.ajans01.com/haber/5083-bestekar-gazeteci-ve-polis.html

Ayşe Sıdıka Avar (d. 1901, İstanbul – ö. 16 Haziran 1979, İstanbul), fedakâr Türk öğretmen.Elazığ, Tunceli, Bingöl yöresinde öğretmenlik yaparken köylerden öğrenci toplamak ve tatillerde onları evlerine bırakmak için yaya olarak, kamyonlarla veya at sırtında yaptığı gezilerle tanınmıştır.Sıdıka Avar, 1901 yılında İstanbul, Cihangir'de doğdu. Babası belediye memurlarından Mehmet Bey, annesi Emsal Hanım'dır. Ailenin üç kızından en büyüğüydü. Annesi genellikle rahatsız olduğu için Sıdıka'da ilk sorumluluk duygusu, diğer kardeşlerine ablalık yaptığı çocukluk yıllarında gelişti. İlkokula mahalle mektebinde başladı, daha sonra Şefik Muhtar Mahalle Mektebi'ne verildi. 12 yaşındayken babasını, daha sonra annesini kaybetti. Iki kız kardeşi ile birlikte teyzelerinin yanında kalmaya başladı. Aynı yıllarda Çapa Kız Öğretmen Okulu'na girdi.1922'de Çapa'dan mezun olan Avar, Beşiktaş'ta Çerkez Mektebi 'nde öğretmenliğe başladı. Aynı yıl evlendi ve 1924'te tek çocuğu olan kızı doğdu. Eşiyle birlikte İzmir'e taşınan Avar, bir süre Musevi Mektebi'nde çalıştı.1925'te İzmir Amerikan Kız Koleji'nde Türkçe öğretmeni olarak görev aldı. Bir yandan da beden eğitimi öğretmeni olan eşi Mehmet Bahattin Avar'la, yürüyüş, dağcılık ve diğer sportif çalıf çalışmalarda gençlere kılavuzluk yaptı. İzmir Kadınlar Hapishanesi'nde kadınlara okuma yazma öğretimini üstlendi, Salepçioğlu Camii'nde işçi çocukları için açılan el sanatları kursunda görev aldı. İzmir'deki hareketli hayatı bazı çevrelerin tepkisine sebep oldu, hakkında misyonerlik söylentileri çıkarıldı. Avar bunları dava etti.1924 –1929 yıllarında İzmir'de kalan Avar ve eşi 1929'da bir grup Amerikalı ile birlikte Ankara'ya çağrıldı. Bu grup, Çocuk Esirgeme Kurumu'na bağlı bir çocuk oyun ve spor sahası kurdu. Sıdıka Avar sırasıyla Keçiören ve Necatibey Ilkokullarında Amerikalı uzmanların, dönüşünden sonra, eşinin yönetimindeki Çocuk Esirgeme Kurumu çocuk bahçesinde beden eğitimi ve spor çalışmalarında görev aldı. 1937'de eşinden ayrıldı.Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü'ne girdi. Buradan mezun olunca kısa bir süre Bolu Kız Enstitüsü'nde görev yaptıktan sonra 1939 da Elazığ Kız Enstitüsü'ne öğretmen olarak atandı. Kısa bir süre sonra müdür yardımcılığı görevine getirildi. 1942'de, yeni kurulan Tokat Kız Enstitüsü Müdürlüğü’ne getirildi. 16 Haziran 1943'te Elazığ Kız Enstitüsü'ne müdür olarak döndü. Gerek Enstitü'de uyguladığı eğitim yöntemleri, yönetim anlayışı ve çalışmaları, gerek okulun öğrenci aldığı Elazığ, Tunceli ve Bingöl'ün ilçe, bucak ve köylerinden öğrenci toplamak; tatillerde onları evlerine dağıtmak için hayvan sırtında, kamyonlarla, yaya olarak yaptığı geziler geniş bir ilgi topladı ve birçok yerli, yabancı ziyaretlere, röportajlara konu oldu. Avar, Eylül 1950'de davetli olarak ABD'ye gitti ve incelemelerde bulundu.Elazığ Öğretmen Okulu'nun kuruluşunda da müdür vekilliği yaparak görev almış olan Avar, Elazığ valisi ile anlaşamadı. Bu nedenle 1954 yılı sonunda Ankara'ya çağrılarak Kız Teknik Öğretim Genel Müdürlüğü'nde şube müdürlüğüne getirildi. Valinin değişmesi sonucu 28 Ekim 1955'te Elazığ'a geri döndü. Ancak Elazığ'da bazı amirlerle anlaşmazlıkları devam ediyordu. Elazığ'a ilk kez atanışından tam 20 yıl sonra, 1959'da kendi isteği üzerine İstanbul Sultan Selim Kız Enstitüsü'ne edebiyat öğretmeni olarak nakledildi.27 Mayıs 1960 devriminden sonra Kız Teknik Öğretim Genel Müdürlüğü'ne getirildi, 2 yıl kadar bu görevde kaldı. Isteği üzerine, buradan, İstanbul Nişantaşı Kız Enstitüsü edebiyat öğretmenliği'ne nakledildi. Emekli olduğu 1 Ocak 1967 tarihine kadar bu görevde kaldı. 12 yıllık bir emeklilik hayatından sonra 16 Haziran 1979'da öldü.Öğretmenlik yıllarının anılarını Dağ Çiçeklerim adlı kitapta toplamıştır.(Sıdıka Avar'ın anılarından, kızı Bahu Görk'ün Satı Erişen'e yazdığı 19 Ekim 1981 tarihli mektuba ek özgeçmişten, Satı Erişen'in Milli Eğitim dergisi özel sayısında yayımlanan (24 Kasım 1981) "Bir Eğitim Akıncısı Sıdıka Avar" ve Fethi Ülkü'nün Öğretmen Dünyası'nın Haziran 1985 tarihli 66. sayısında yer alan "Sıdıka Avar" adlı yazılardan yararlanılarak hazırlanmıştır.)NOT: Hikmet Feridun Es'in KIZIMI DA GÖTÜR diye bir anı yazısı vardır, Sıdıka Avar'ı anlatır, bu öyküye ulaşmak için bkz:(1) Serif Aktaş-Osman Gündüz, Yazılı ve Sözlü Anlatım, Akçağ Yayınevi, 2004, Ankara.(2) Seyit Kemal Karaalioğlu, Ortaokullar İçin Yazmak ve Konuşmak Sanatı, Inkılap Kitabevi, YIL BELİRTİLMEMİŞ, İstanbul.(3) Seyit Kemal Karaalioğlu, Sözlü Yazılı Kompozisyon Konuşmak ve Yazmak Sanatı, Inkılap Kitabevi, İstanbul.

Şakir Zümre (d. 1885, Varna - ö. 16 Haziran 1966) Cumhuriyet döneminin ilk sanayicisi, İstiklal Savaşı'nın ilk Türk özel "uçak bombası" fabrikasının kurucusu, hukukçu.İlköğrenimini Varna’da tamamladıktan sonra Cenevre’ye gitti. Lise eğitiminden sonra 1908 yılında Cenevre’de hukuk fakültesinden mezun oldu.I. Dünya Savaşı sırasında, Varna Türk milletvekili olarak Bulgar Parlamentosu'na 17 Türk temsilciden biri olarak girdi. Mareşal Fevzi Çakmak'ın yakın akrabası olan Şakir Zümre, aynı yıllarda Sofya’da Yarbay rütbesiyle Türk Askeri Ataşeliği görevinde bulunan Mustafa Kemal’le tanıştı ve yakın arkadaşlık kurdu. İstiklal Savaşı’na destek vermek üzere yurt dışından Anadolu’ya silah ve cephane gönderdiği gibi savaş sanayisinde değerlendirilmek üzere Türkiye'ye usta ve teknisyen bulunmasında da yardımcı oldu. Bu üstün hizmetleri nedeniyle İstiklal Madalyası aldı.İstiklal Savaşı'ndan sonra Türkiye’ye dönen Şakir Zümre, Atatürk’ün onayıyla Türkiye’nin savunma sanayisinin ilk özel sektör fabrikasını kurdu. İlk üretimler Bulgaristan’dan getirilen yabancı teknik kadro ile yapılırken zamanla yetiştirilen Türk işçiler 1930’lu yıllarda Bulgar teknisyenlerin yerini aldı.Türk Hava Kuvvetleri'nin ve Türk Kara Kuvvetleri'nin ihtiyacı olan ilk silah ve cephaneler, ilk Türk denzaltı su bombaları, Şakir Zümre Fabrikası tarafından üretildi.Şakir Zümre Fabrikası, yalnızca yurt içi ihtiyacı olan üretimle yetinmeyerek, 1937 yılında yurt dışına, hatta Yunanistan’a silah ve cephane ihraç etmiştir.II. Dünya Savaşı'nın sonunda, ABD'nin yaptığı silah yardımı sebebiyle Şakir Zümre Fabrikaları, silah ve cephane üretimini terk ederek, Türkiye’de büyük isim yapacak olan "Şakir Zümre" marka sobalarını üretmeye başlamıştır. Sanayicilere tanınan hakların geliştirilmesi amacıyla yapılan ve Türkiye'nin 2. büyük iktisat kongresi olan "1948 Türkiye İktisat Kongresi"ne katılanlar arasındadır[1].Şakir Zümre’nin 1966’da ölümünden sonra faaliyetini ancak 4 yıl daha sürdürebilen fabrika, 1970 yılında kapatılmış, büyük bir sınai potansiyel kaybedilmiştir.----------------------------------https://www.turkmilitary.com/resim16612.search.htmhttps://www.wardom.org/savunma-sanayiimizin-cilgin-turku-sakir-zumre-t518047.html?s=cdce544f99b296bf8f082bbf9040730a&p=3951641----------------------------Hukukçu, Bulgar Parlamentosu'nda milletvekiliCumhuriyet döneminin ilk sanayicilerinden biriİstiklal Savaşı'nın ilk Türk özel ‘uçak bombası’ fabrikasının kurucusuUçak Bombaları Yaptık, Yabancılara Sattık...Savunma sanayi alanında üretim yapan, Türkiye'nin ilk ve en büyük özel sektör fabrikasının temelleri 1925 yılında İstanbul, Haliç'te atıldı. Fabrika, Türk girişimci Şakir Zümre tarafından ve tamamı yerli sermaye ile kuruldu.Fabrikanın kurucusu Şakir Zümre, 1885 Varna doğumludur. Bulgaristan' daki Türkler içinde Avrupa''a eğitim görebilme olanağı bulan ilk Türk gençlerden biridir. Varna''a ilk ve ortaokulu bitirdikten sonra lise ve yüksek eğitimini Cenevre''e tamamladı. 1908'e Cenevre''e hukuk fakültesinden mezun oldu. Birinci Dünya Savaşı''da, Varna Türk milletvekili olarak Bulgar Parlamentosu' da bulundu. Ve o yıllarda Sofya''a görevli bulunan, Türk Askeri Ataşe, Yarbay Mustafa Kemal Bey (Atatürk) ile yakın arkadaşlık kurdu.Şakir Zümre ile Atatürk arasında Sofya'da başlayan yakın arkadaşlık ve dostluk, Türkiye'nin Ulusal Bağımsızlık Savaşı yıllarında da artarak devam etti. Mareşal Fevzi Çakmak'ı' yakın akrabası olan Şakir Zümre, Anadolu'da bağımsızlık savaşı veren ulusal güçlere, yurt dışından silah ve cephane göndererek, imalat-ı Harbiye" konusunda uzman, usta ve teknisyen bularak hizmet etti. Bu hizmetlerinin karşılığında TBMM tarafından İstiklâl Madalyası ile ödüllendirildi.Büyük zaferin kazanılmasından ve cumhuriyetin ilanından sonra Bulgaristan' dan ayrılarak Türkiye'ye geldi. Atatürk'ün uygun görmesiyle Türkiye'nin savunma sanayinde ilk özel sektör fabrikasını kurdu.Şakir Zümre uzun yıllar Türk ordusunun gereksinimi olan silah ve cephanelerin üretimini yaptı. Şakir Zümre Bulgaristan' dan getirilen yabancı usta ve teknisyenler ile ilk yapıma başlamış ve kısa bir süre sonra fabrikada yerli işçi ve usta yetiştirmeyi başarabilmişti. Ve 30'lu yıllarda artık fabrikanın tüm personeli Türkler'den oluşmaktaydı. Fabrikanın çalışmaları ise artık çok daha geniş bir alana yayılmıştı.Türk ordusunun Hava Kuvvetleri'nin ilk cephane gereksinimleri Şakir Zümre Fabrikası tarafından üretilmiştir. Bu bombalara ait kullanma biçimleri Şakir Zümre Fabrikası'nın teknik ekibi tarafından projelendirilerek "tarifnameleri" hazırlanmış ve 1939 yılında kitap olarak Şakir Zümre tarafından yayımlanmıştır. Türk ordusuna ait İmalat-ı Harbiye Fabrikaları, Şakir Zümre Fabrikası ile müşterek silah üretimi ve revizyonlar yapmıştır.Türk Hava Kuvvetleri'ne ait ilk bombardıman uçaklarının kullandığı ilk bombalar Türk malıdır ve büyük bir bölümü Şakir Zümre Fabrikası'nda üretilmiştir. 100 kg, 300 kg, 500 kg, ve 1000 kg .'lık uçak bombaları ve çeşitli yangın bombaları bu fabrikada seri olarak üretilmiştir.Türk Deniz Kuvvetleri'nin gereksinimi olan çeşitli boylardaki su bombaları ve cephaneler de fabrikanın seri üretimleri arasındadır. İlk Türk denizaltı su bombaları da bu fabrikada üretilmiştir.Türk Kara Kuvvetleri'nin gereksinimi olan silah ve cephaneler, eğitim bombaları, işaret ve aydınlatma fişekleri ve bu fişekleri ateşlemeye yarayan silahlar Şakir Zümre Fabrikası'nın en çok ürettiği ürünlerden olup el bombasından top kamasına ve çeşitli çaplarda kara mayınlarına değin, Türk ordusunun gereksinimi olan çeşitli cephaneler, bu fabrikada Türk teknisyen ve ustalar tarafından yapılmıştır.Şakir Zümre Fabrikası çeşitli ülkelerden siparişler almış ve yurt dışına da üretimler yapmıştır. İhracat yaptığı ülkelerden kimileri Yunanistan, Bulgaristan, Polonya ve Mısır'dır. Yunan ordusunun "bomba" gereksinimini karşılamak üzere 1937 yılının Şubat ayında Yunanistan'la yapılan 1,5 milyon liralık "iş sözleşmesi", Türkiye'de büyük bir ekonomik zafer olarak değerlendirilmiş ve gazetelerimizin birinci sayfalarında önemli haberler arasında yer almıştır:Harp Sanayimizin Büyük Bir Zaferi... Yunanistan bizden 1,5 milyon liralık bomba satın alıyor" başlığıyla bildirilen haberde, dönemin Yunanistan Başbakanı General Metaksas'ın şu sözlerine de ver verilmektedir:"Bombaların iyiliğine olduğu kadar, ne bizim tarafımızdan Türkiye'ye ne de Türkiye tarafından bize karşı kullanılmayacağı na da itimadımız vardır."Şakir Zümre Fabrikası'nda üretilen uçak bombaları Alman saldırısı karşısında, hava kuvvetlerini güçlendirmek amacıyla Polonya tarafından da satın alınmıştır.Türk Savunma Sanayi Tarihi'nde önemli ve şerefli bir yere sahip olan bu fabrika, ülkemize çok büyük ve unutulmaz hizmetlerde bulundu.Özellikle İkinci Dünya Savaşı'nın yokluklarla dolu yıllarında, ordumuzun silah ve cephane gereksinimini karşılayabilmek için yoğun bir biçimde çalıştı. İkinci Dünya Savaşı yıllarında fabrikada çalışan işçi sayısının 2 bine çıktığı zamanlar olmuştu. Bu yıllarda fabrikanın en büyük sorunlarından biri, uluslararası ulaşım yollarının kapalı ve abluka altında olması dolayısıyla fabrikanın hammadde, teknik alet ve makine gereksinimlerinin karşılanamamasıydı.İkinci Dünya Savaşı'nın bitmesi ve Türkiye'ye yapılan Amerikan silah yardımlarından sonra Şakir Zümre Fabrikası savunma sanayi üretimlerine son vermek zorunda kalmıştı. Bu tarihten sonra tarım aletleri, pik malzemeden yapılmış sıhhi tesisat malzemeleri, elektrik kofraları gibi ürünlerle üretimine devam etmiştir. İş Bankası kumbaraları, Şakir Zümre'nin uzun yıllar ürettiği ürünlerden biriydi. Türk özel sektöründe üretilen, mazotla çalışan, 5 beygir gücünde ilk motor da Şakir Zümre Fabrikası'nda üretilmiştir."Şakir Zümre" adını bir marka biçimine getiren ve Türk halkının belleğinde iz bıraktıran, üretmiş olduğu ünlü Şakir Zümre sobalarıdır. Bu sobalar, Türk halkının sosyal sınıflarının zevk ve gereksinimine göre üretilmişti. Zonguldak, Zümre, Ağaçlı, Alman, Çiftlik ve Köylü modeli bir Şakir Zümre soba klasiğidir. Halk arasında "kuzine" denilen fırın olarak da kullanılabilen soba en çok ilgi gören modellerden biriydi.Fabrika, 1946 Haziranı'nda anonim şirkete dönüştürülmüş, kurucusu Şakir Zümre'nin 16 Haziran 1966'da yaşamını yitirmesinden sonra 1970 yılında kapatılmıştır.[gallery link="file"]

Recep Bilginer, (d. 1922, Adana – ö. 17 Haziran 2005, Ankara), Gazeteci ve tiyatro yazarı.1922 yılında Adana'da doğdu. Konya Lisesi'ni bitirdikten sonra, İstanbul Gazetecilik Enstitüsü'ne devam etti. Mezuniyetinden sonra, Vatan Gazetesinde çalışmaya başladı. İstanbul Şehir Meclisi'nde görev alan Bilginer, Akın ve Tasvir gazetelerini çıkarttı.Düşünce ve Yeni Çağ isimli dergileri de çıkartan yazar, edebiyata şiirle başlamış , bunu tarihsel oyunlar izlemiştir. Yunus Emre İlme Hizmet Vakfı Ödülü ve Türk Dil Kurumu Oyun Ödülü sahibi olan yazarın, bazı oyunları Devlet Tiyatrosu ve şehir tiyatroları tarafından sahneye konmuştur. 1998 yılında Kültür Bakanlığı'nca verilen Devlet Sanatçısı uvanını almıştır.Bilinen oyunları arasında "İsyancılar", "Sarı Naciye", "Yunus Emre", "Mevlana", ve kitapları arasında da "Politikada Bir Sarı Çizmeli", "Hapisliğim", "İnsan Bir Düşüncedir", "Hapiste Bir Gazeteci", "Zenginler Hükümeti", "Soruların Gündeminde", "Unutulmasınlar Diye" sayılabilir.https://www.ekders.net/edebiyat/turktiyatrosu/index.html

Coşkun Özarı (1 Ocak 1931, İstanbul - 22 Haziran 2011, İstanbul), Türk futbolcu, teknik direktör. Galatasaray'a hem futbolcu hem de teknik adam olarak hizmet veren Özarı, uzun yıllar Türkiye milli takımının antrenörlüğünü yaptı.Futbolculuk kariyeri [değiştir]Coşkun Özarı 1931 yılında doğdu. Galatasaray Lisesi'nde okuyan Özarı, mezun olduktan sonra, 1953 yılında, kendini Galatasaray takımının hücum çizgisinde buldu. Daha sonra Galatasaray takımının yanısıra milli takımın da defansta belkemiği olan Özarı, çetin oyunculuğu, ancak yumuşak huylarıyla tanındı. Özarı'nın defanstaki liderliği, Gündüz Kılıç'ın koçluğu, Turgay Şeren'in kaleciliği ve Metin Oktay'ın forvetliği ile birleşince takımı başarılara taşıdı.1954-55 sezonunda ilk kez İstanbul şampiyonluğunu kazandılar. Özarı, 18 maçın hepsinde forma giyip 3 gol kaydetmişti. 1955-56 ve 1957-58 sezonlarında takımın İstanbul Ligi Şampiyonluğu'nu yaşadığında da kadroda yer alıp, orta sağın ya da savunmanın sağında görev yaptı. 1956'da Galatasaray'ın ilk Avrupa maçları olan Dinamo Bükreş karşılaşmalarında cezasından dolayı forma giyemedi. Nisan 1956'da CR Vasco da Gama ile oynanan hazırlık maçında Pinga'ya attığı yumruk nedeniyle Federasyon tarafından 1 yıl ceza almıştı. Daha sonra bu cezası 6 aya indirildi.1959'da oynanan ilk profesyonel ligde, Coşkun Özarı 10 maçta forma giydi. İlk ve tek golünü ise Göztepe'ye kaydetti. 1959-60 sezonu oynadığı son sezon oldu. Bu sezon 5 maçta forma giyen Coşkun Özarı'nın son Galatasaray maçı 17 Aralık 1959'da Fenerbahçe'ye 1-0 yenildikleri maç oldu.Özarı'nın oyuncu olarak kariyeri, koç olma tutkusu yüzünden erken sona erdi. 5 kez A Milli Takım'da oynayan Özarı futbolu 29 yaşındayken bıraktı.Milli takım kariyeri [değiştir]18 Aralık 1955'te Portekiz ile oynanan hazırlık maçında ilk kez Türkiye Milli Futbol Takımı forması giydi. Aynı sene Akdeniz Oyunları kadrosunda yer aldı. Toplamda 5 kez A milli formayı giydi. 7 Aralık 1958'de ise ilk ve son kez Türkiye B Milli Futbol Takımı'nda forma giydi.Teknik direktörlük kariyeri [değiştir]Galatasaray [değiştir]1959'da İngiltere'ye antrenörlük kursuna gidip, ünlü İngiliz teknik adamlardan olan Walter Winterbottom'dan eğitim aldı. 1959-60 sezonuna Leandro Remondini ile başlayan Galatasaray, İtalyan teknik adamın kontratını feshedip, Galatasaray Lisesi ve Galatasaray Amatör takımını yöneten, ayrıca takımda da futbolculuğa devam eden Coşkun Özarı'yı teknik adam olarak göreve çağırdı. Beşiktaş'ın 7 puan gerisindeki lig ikincisi Galatasaray ile 19 maçta sadece 2 yenilgi aldı, ancak buna rağmen sezonu lig üçüncüsü olarak bitirdi. Galatasaray ile önce Kıbrıs sonra da Avrupa turuna çıktı. 1960-61 sezonunda ise Gündüz Kılıç'ın yardımcılığını üstlendi. 1961-62 sezonunda da bu görevine devam etti. Antrenörlük kariyerinin ilk şampiyonluğunu da o sezon yaşamış oldu. 1962-63 sezonunda bu başarıyı tekrarladılar.1963-64 sezonunun 15. haftasında Özarı, ikinci kez takımın başına getirildi. Sezonu üçüncü olarak tamamladılar. O sezon ikinci kez düzenlenen Türkiye Kupası'nın sahibi de ilk sezonki gibi Galatasaray oldu. Finalde Altay'ı hükmen mağlup eden Galatasaray'ın kaznadığı kupa, Özarı'nın kariyerinde tek başına aldığı ilk kupa oldu. 1964-65 sezonuna da Galatasaray'ın baş antrenörü olarak başladı. Ligde üç maç, Kupa Galipleri Kupası'nda da SC Aufbau Magdeburg karşısında iki maçta Galatasaray'ı yönetti. Ancak Gündüz Kılıç'ın antrenörlüğe geri çağrılmasıyla Galatasaray'dan ayrıldı. Bu dönemde kurs için İtalya'ya gitti.Galatasaray'daki üçüncü dönemi 1970-71 sezonunun başında oldu. Mayıs 1970'de takımın başına getirilen Özarı, gerekli transferleri gerçekleştirdi. Sezon öncesi TSYD Kupası'nı kazandı. Takımın başına İngiliz Brian Birch'in getirilmesi ile tek adamlığı sona erse de teknik danışman olarak takıma hizmet vermeye devam etti. Sezon sonunda kazanılan şampiyonlukta büyük emeği vardı. Sezon sonunda takımdan ayrılma kararı aldı.Galatasray'daki dördüncü ve son dönemi 1978-79 sezonu oldu. Bu sezon ayrıca Coşkun Özarı'nın başından sonuna dek devam ettiği ilk ve tek sezondu. Galatasray, son 10 hafta oynadığı maçların, Fenerbahçe derbisi dışında hepsini kazanmasına rağmen, Trabzonspor'un bir puan gerisinde kalıp ikinci oldu. Ancak Başbakanlık Kupası'nın sahibi oldular. 1979-80 sezonuna ise kötü bir başlangıç yaptılar. TSYD Kupası'nı alamayan takım, ligdeki ilk 5 maçında da galibiyet alamadı. 3 yenilgi alan takımın mağlubiyetlerinden ikisi Beşiktaş ve Trabzonspor'a karşıydı. UEFA Kupası'nda ilk maçta da Kızılyıldız ile İstanbul'da 0-0 berabere kalındı. Özarı, istifa edip görevi Turgay Şeren'e bıraktı.Türkiye [değiştir]Coşkun Özarı ilk olarak 1961'de milli takımda görev almaya başladı. Romanya ile oynanacak hazırlık maçı için Sandro Puppo ile beraber milli takımı hazırladı. Kısa süre sonra Galatasaray'daki görevine geri döndü. Mayıs 1965'te ise Türkiye Ümit Milli Futbol Takımı'nın başına getirildi.1971 yılının sonlarında Milliyet gazetesinde yazarlık yapan Coşkun Özarı, dönemin Türkiye Futbol Federasyonu başkanı Hasan Polat tarafından takımı 1974 FIFA Dünya Kupası eleme maçlarına hazırlaması için Türkiye Milli Futbol Takımı'nın başına getirildi. Özarı, Türkiye'nin başında ilk maçına 12 Nisan 1972'de Bulgaristan'a 4-2 yenildikleri hazırlık maçı ile çıktı. Eleme gruplarına ise 2-0'lık Lüksemburg yenilgisi ile başladılar. Ancak Lüksemburg'u İstanbul'da 3-0 yenip, güçlü İtalya ile deplasmanda 0-0 berabere kalmayı başardılar. Türkiye, 6 maçta iki galibiyet iki beraberlik ve iki mağlubiyet alarak averaj ile İsviçre'yi geçerek eleme grubu ikincisi oldular. Ancak, kupaya giden ekip birinci İtalya oldu. Eleme maçları dışında İspanya ile TFF'nin 50. yıldönümü nedeniyle özel bir maça çıkıp berabere kaldılar. Ayrıca 1973-76 arası Balkan Oyunları'nda ve 1974'te RCD Kupası'na katıldı. RCD Kupası'nı kazandılar. Özarı 1976 Avrupa Futbol Şampiyonası elemelerinde de takımı yönetti. Türkiye bu elemelerde de 2 galibiyet 2 beraberlik ve 2 mağlubiyet aldı ve grup üçüncüsü olarak turnuvaya katılamadı ancak dönemin güçlü SSCB ekibini 1-0 yenmeleri ses getirdi. Özarı, 1978 FIFA Dünya Kupası elemeleri için de takımı hazırlayacak isimdi. İlk eleme maçında Malta'yı 4-0 mağlup ettiler. İkinci maç olan Doğu Almanya maçına bir hafta kala Federasyon başkanı Polat'ın istifası sonrası, Özarı da istifasını verdi. İlk döneminde 29 maçta 8 galibiyet 11 beraberlik 10 mağlubiyet almıştı.1982 yılında Adana Demirspor'u çalıştırırken, 1984 Avrupa Futbol Şampiyonası'na takımı hazırlaması için sunulan teklifi kabul edip milli takıma geri döndü. Şampiyonaya hazırlanmak için Almanya'yı tercih ettiler. Tek resmi hazırlık maçlarında ise Macaristan'a 5-0 yenildiler. Turnuvaya ise Arnavutluk karşısında alınan 1-0'lık galibiyetle başlamışlardı. Ancak ikinci maç Avusturya'ya 4-0 mağlup oldular. Türkiye 8 maçta 3 galibiyet, 1 beraberlik ve 4 mağlubiyet ile 5 takımlı grupta dördüncü olabildi. Haziran 1984'te sözleşmesi biten Özarı'nın sözleşmesi uzatılmadı. 2. döneminde 17 maçta 5 galibiyet 2 beraberlik 10 mağlubiyet almış oldu.Son dönemi ise 1985-86 arasında oldu. 1986 FIFA Dünya Kupası elemeleri devam ederken takımın başına getirildi. Türkiye ilk 4 maçın hepsinde mağlup olmuş ve sadece 1 gol kaydedebilmişti. 11 Eylül 1985'te Kuzey İrlanda'yla 0-0 berabere kalarak ilk puan alındı. Ancak 2 hafta sonra Finlandiya'ya 1-0, daha sonra İngiltere'ye 5-0 ve Romanya'ya 3-1 mağlup olundu ve Türkiye eleme grubu sonuncusu oldu. 1988 Avrupa Futbol Şampiyonası elemelerinin ilk iki maçında da takımı yönetti ve görevi bıraktığını açıkladı. Son döneminde ise 8 maçta sadece 1 galibiyet, 3 beraberlik ve 4 mağlubiyet aldı.Toplamda oynattığı 54 maçla Fatih Terim'den sonra en çok maça çıkan Türkiye teknik direktörü oldu. Ancak görevde bulunduğu dönem olarak Türk milli tarihinin en uzun görev yapan teknik adamıdır.Diğer takımlar [değiştir]1964-65 sezonunun son 6 haftasında İzmir takımlarından Altınordu Spor Kulübü'nün başına getirildi. Düşme potasında bulanan takım ile 6 maçta 2 galibiyet alabildi. Lig sonuncusu olarak o sene ligden düşen takım oldular.1965-66 sezonunda yeni takımı Şekerspor oldu. Ancak burada da iyi bir performans gösteremedi ve sezon sonunda düşen iki takımdan biri oldular. Sonraki sezon Türkiye 2. Ligi'nde takımını yönetmeye devam etse de Nisan ayında görevinden istifa etti. İstifasına rağmen Ankara'da yaşamına bir süre daha devam etti. 1968-69 sezonunda Türkiye 1. Ligi ne geri dönmüş eski takımının başına 5. haftadan itibaren tekrardan geçti. Ancak sezon sonu bir kez daha küme düştüler. Bu nedenle Şekerspor'a bir kez daha istifasını verdi.1980-81 sezonunun 10. haftasında lig 15.si Adana Demirspor'un başına geçti. Sezon içinde düşme potasında mücadele eden takım ile son 4 hafta aralarında Galatasaray ve Trabzonspor'un bulunduğu takımları yenerek kümede kaldı. Sonraki sezon da Adana Demirspor'da kalan Özarı, takımını lig 6.cısı yaptı. Ancak bir yandan da milli takımdaki görevine devam eden Özarı sezon sonunda görevini bıraktı.Son yılları [değiştir]Teknik direktörlük kariyerinden sonra spor yazarlığına devam etmiştir. 1988 yılında Futbol Federasyonu seçimlerine katıldı, ancak başarılı olamadı. 1989'da Mustafa Denizli'nin milli takım döneminde idari menajerlik yaptı. Oğlu Murat Özarı da TV8'deki Bay Tahmin adlı programda yorumculuk yapmaktadır.Coşkun Özarı, 22 Haziran 2011'de vefat etti. Cenazesi Zincirlikuyu Mezarlığı'na defneildi.[1]Başarılar [değiştir]Futbolcu olarak [değiştir]İstanbul Profesyonel Ligi (3):Galatasaray SK: 1954-55, 1955-56, 1957-58İstanbul Futbol Ligi (1):Galatasaray SK: 1948-49Teknik direktör olarak [değiştir]Süper Lig (3):Galatasaray SK: 1961-62 (Yrd. teknik direktör), 1962-63 (Yrd. teknik direktör) , 1970-71 (Yrd. teknik direktör)Türkiye Kupası (2):Galatasaray SK: 1962-63 (Yrd. teknik direktör), 1963-64Başbakanlık Kupası (1):Galatasaray SK: 1979TSYD Kupası (1):Galatasaray SK: 1970RCD Kupası (1):Türkiye: 1974

Engin İnal (d. 1942 - İstanbul, ö. 20 Haziran 2004 - İstanbul) Tiyatro, sinema ve dizi sanatçısı, çevirmen, yazar.Engin İnalİstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Fransız Edebiyatı ve Mukayeseli Roman Dilleri Filolojisi bölümü mezunu olan sanatçı, bir süre eğitim alanında çalıştı. Galatasaray Lisesi Fransızca Öğretmenliği, Yabancı Diller Yüksek Okulu Öğretim Görevlisi, Marmara Üniversitesi Fransız Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı'nda Öğretim Görevlisi olarak çalıştı. 50 kadar kitap ve ansiklopedinin çevirisini de yapan Engin İnal; bir senaryo ve bir film de yazdı. 1965 yılından itibaren sinema filmleri ve dizilerde rol aldı. Sosyal yaşamında da oldukça etkin olan İnal, etkin bir şekilde spor yapıyordu. Kanser nedeniyle yaşamını yitirdi.Ödülleri [değiştir]22. Antalya Film Şenliği, 1985, En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Bir Kadın Bir HayatFilmografisi [değiştir]Umutların Ötesi - 2003Serseri - 2003Belalım Benim - 2002Kumsaldaki İzler - 2002Karaoğlan - 2002Cinlerle Periler - 2001Şeytan Çıkmazı - 2001Sultan - 2001Hesabım Bitmedi Seninle - 2000Bir Aşk Hikayesi - 2000Sensiz Olmaz - 2000Gece Şahinleri - 1999Cumhuriyet- 1998Sıcak Saatler - 1998Unutabilsem - 1998Yalan - 1997Kaside-i Bürde Şairi - 1997Aşk Acısı - 1996Bu Sevda Bitmez - 1996Çıkmaz Yol 1996Kurtuluş - 1996Yalnızlık Duygusu - 1995Ölümsüz Karanfiller - 1995Soğuk Geceler - 1994Gurur - 1994Aşk Ölümden Soğuktur - 1994Sevgili Oğlum - 1994Büyük Bedel - 1994Ölüm Oyunu - 1994Hayri Beyin Son Aşkı - 1993İstanbul'un Orta Yeri Sinema - 1993Kelebekler Sonsuza Uçar - 1993Kederli Yıllar - 1993Üç Kişilik Dünya - 1993Hasat - 1993Kanlı Para - 1993Oyun İçinde Oyun - 1993Sürgün - 1992Aşkın Sonsuz Dansı - 1992Aysarının Zilleri - 1992Mümin ile Kafir - 1992Bir Zamanlar Sarhoştu - 1992Çizme - 1991Aşk Üçgeni - 1990Üç Arkadaş - 1990Kanımdaki Şeytan - 1990Fazilet - 1989Güneş Yine Doğacak - 1989İstanbul - 1989Geçmiş Bahar Mimozaları - 1989Atlı Karınca - 1989İnsanlar Yaşadıkça - 1989Öyle Bir Kadın ki - 1989Sessiz Fırtına - 1989Suçumuz Kadın Olmak - 1989Bir Kadın Bir Yaşam - 1989Acıların Günlüğü - 1988Yengeç Burcu - 1988Sesini Arayan Kadın - 1988Bir Yaz Yağmuru - 1988Kıbrıs'ta Vuruşanlar - 198872. Koğuş - 1987Bir Avuç Gökyüzü - 1987Biri Ve Diğerleri - 1987Hayallerim, Aşkım Ve Sen - 1987Papatya - 1987Bütün Kuşlar Vefasız - 1987Günah Gecesi - 1987Sevgiye Hasret - 1987Ziyaret - 1987Skandal - 1987Suçumuz İnsan Olmak - 1986Oteldeki Cinayet - 1986Mavi Melek - 1986Bir Kadın Bir Hayat - 1985Kuyucaklı Yusuf - 1985Kadın İntikamı - 1968Kadın Düşmanı - 1967Baybora'nın Oğlu - 1966Meyhanenin Gülü - 1966Fırtına Beşler - 1966Kıran Kırana - 1966Yosma - 1966Dişi Kartal - 1966Sevgili Öğretmenim - 1965Yasak Sokaklar - 1965

Cahit Külebi (d. 1917 Tokat- ö. 20 Haziran 1997 Ankara), Türk şair.Halk şiirinden, türkülerden yararlanarak çağdaş bir şiir oluşturmuş, konu olarak yurt sevgisini, insan ve doğa sevgisini işlemiştir. Şiirlerinde çocukluğunun ve gençlik yıllarının geçtiği yörelerden izlenimlerini yansıtmıştır.Yaşamı [değiştir]10 Ocak 1917de Tokat’ta doğdu. Sivas Lisesinden mezun oldu. İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Antalya Lisesinde, Ankara Devlet Konservatuvarında, Ankara Gazi Lisesinde edebiyat öğretmenliği yaptı. Milli Eğitim müfettişi oldu. İsviçre’ye kültür ataşesi ve öğrenci müfettişi olarak atandı. Yurda dönünce Milli Eğitim Bakanlığı Başmüfettişliği ve Kültür müsteşar yardımcılığı görevlerinde bulundu. İlk şiirlerini "Nazmi Cahit" takma ismiyle 1938de Gençlik Dergisi´nde yayınlandı. Sonra Varlık Dergisinde yayınlanan şiirlerinde de aynı imzayı kullandı. 1940 sonrasında başlayan şiirimizin yenileşmesi hareketinde kendine özgü bir yeri vardır. İlk şiir kitabı "Adamın Biri" 1946da yayınlandı. 1949da çıkan ikinci kitabı "Rüzgâr"da Orhan Veli şiirine yaklaştığı dikkat çekti. 1950-1954 arasında Sokak, İnsan, Türk Dili, Yaratış, Kültür Dünyası gibi dergilerde çıkan şiirleriyle ünlendi. "Atatürk Kurtuluş Savaşında" adlı eseri, Nevit Kodallının "Atatürk Oratoryosu"na temel oluşturdu. 1972de emekli oldu. 1976dan sonraki dönemde Türk Dil Kurumu Genel Yazmanı’ydı. 1983 yılına kadar Türk Dil Kurumunda çalıştı. Rahat anlatımı, içtenlik ve duyarlılığıyla ilgi çeken titiz bir şairdi. 20 Haziran 1997 tarihinde Ankara’da hayata gözlerini yumdu.Eserleri [değiştir]Şiirleri ve Kitapları [değiştir]Atatürk Kurtuluş Savaşında (1952)Yeşeren Otlar (1954), 1955 Türk Dil Kurumu Edebiyat ÖdülüSüt (1965)Şiirler (1969)Türk Mavisi (1973)Sıkıntı ve Umut (1977)Yangın (1980)Bütün Şiirleri (1982)Güz Türküleri (1991)Bütün Şiirleri (1997)Güzel Yurdum (1996)Zerdali ağacıKamyonlar Kavun Taşır (1999)Biz Biliriz Bizim İşlerimiziHerkesin Bir Derdi VarEkinin Göz YaşlarıAnısı; [değiştir]İçi Sevda Dolu Yolculuk (1986)Düz Yazıları [değiştir]Şiir Her Zaman (1985)Ecenin GünlüğüÖdülleri [değiştir]1997 Türk Dil Kurumu Edebiyat Ödülü (Yeşeren Otlar ve Keçiler)1985 Yeditepe Şiir Ödülü (Yangın)

Hasan İzzettin Dinamo (d. 1909, Akçaabat, Trabzon - ö. 20 Haziran 1989), Türk yazar.Ailesiyle önce İstanbul'a sonra Samsun'a yerleşti. Babası I. Dünya Savaşı'nda öldü. Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü'ndeki eğitimini tamamlayamadan ayrılan yazar, geçimini çeviriler yaparak ve özel ders vererek sağladı.Dinamo, gençliğinde bireysel şiirler yazsa da Nazım Hikmet'in şiirleriyle tanışınca kendine toplumcu bir çizgi çizdi. Nazım'ın yanında, Sabahattin Ali, Rıfat Ilgaz ve A. Kadir gibi şairlerle birlikte çalıştı. yedi ciltlik Kutsal İsyan ve Savaş ve Açlar gibi önemli romanlara imza atmıştır. 1977 yılında, "Kutsal Barış" adlı romanıyla, Orhan Kemal Roman Armağanı'nı kazanmıştır. Genellikle savaş dönemini anlatan romanlarının yanında şiir kitapları ve bir de öykü kitabı bulunmaktadır.https://cemilacar887.wordpress.com/

GÜNGÖR DİLMEN KİMDİR? Güngör Dilmen, 1960 yılında İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Klasik Filoloji Bölümünü bitirdi. Öğrencilik yıllarında geçici işlerde çalıştı. Fakülteden mezun olduktan sonra Tel-Aviv ve Atina'ya gitti; tiyatro alanında incelemeler yaptı. Sonra ABD'nin Yale ve Washington Üniversitesinde tiyatro üzerine eğitim gördü (1961-1964). İstanbul Şehir Tiyatrosunda ve İstanbul Radyosunda çalıştı. İngiltere'de Durham Üniversitesinde Doğu Dilleri okutmanı (1971), Eskişehir Anadolu Üniversitesinde öğretim görevlisi (1982) oldu. İlk yazılarında Güngör Kalyoncu imzasını kullandı.İlk şiiri 1956'da Yücel dergisinde çıktı. Sinema-Tiyatro Dergisi'nin açtığı bir perdelik oyun yarışmasında Midas'ın Kulakları adlı oyunuyla ödül alınca sesini duyurdu.Oyunları: Canlı Maymun Lokantası (1964), Midas'ın Kulakları (1965), Kurban, (1967), İttihat ve Terakki (1969), Ak Tanrılar (1976), Üç Oyun: Midas'ın Kulakları, Midas'ın Altınları, Midas'ın Kördüğümü (1978), Bağdat Hatun (1982), Hasan Sabbah (1983), Aşkımız Aksaray'ın En Büyük Yangını (1988), Hakimiyet-i Milliye Aşevi (1991), Avcı Kavkap, Ayak Parmakları, Küpçü Hamit, Montezuma, Akad'ın Yayı, Anzavur, Deli Dumrul, Ben Anadolu, İnsan ve Devlet, Toplu Oyunlar (5 cilt, 1993-2000).-----------------------------Güngör Dilmen Kalyoncu bilinen adıyla Güngör Dilmen, (d. 1930 Tekirdağ - ö. 29 Haziran 2012 İzmir) oyun yazarı, dramaturg.1959'da Sinema - Tiyatro Dergisi`nin açtığı yarışmada, yazdığı tek perdelik oyun Midas'ın kulakları ile birincilik ödülünü kazanan Dilmen, 1960 yılında İstanbul üniversitesi Edebiyat Fakültesi Klâsik Filoloji bölümünden mezun olmuştur. Sanatçı, İsrail ve Yunanistan'da tiyatro çalışmaları yaparak, ardından 1961'den 1964'e kadar Amerikan Yale ve Washington üniversitelerinde tiyatro öğrenimi gördü. İstanbul Şehir Tiyatroları'nda yönetmen yardımcılığı ve dramaturgluk yaptı. TRT İstanbul Radyosu'nda tiyatro alanında şef olarak çalıştı. Halen İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Tiyatro Bölümü’nde öğretim görevlisi olarak çalışmaktadır. Dilmen'in birer de sinema filmi (İttihat ve Terakki) ve dizi (Bağdat Hatun) senaryosu çalışmaları bulunmaktadır. 29 Haziran 2012'de İzmir'de özel bir hastanede hayatını kaybetmiştir. [1]https://www.ntvmsnbc.com/id/25362632/https://tr.wikipedia.org/wiki/G%C3%BCng%C3%B6r_Dilmenhttps://vetiyatro.blog.com/2010/07/06/canli-maymun-lokantasi-gungor-dilmen/

Fatoş Sezer (31 Ocak 1958; Gölcük, Kocaeli - 1 Haziran 2011, İstanbul), Türk tiyatro, sinema ve dizi oyuncusu.Yaşamı [değiştir]Fatoş Sezer, 1958 yılında Gölcük'te doğdu. Üç kardeşin en küçüğü olan Sezer'in anne ve babası Polonyalı olup, II. Dünya Savaşı sırasında Hitler Almanyası'nın kamplarından kaçarak Türkiye'ye yerleştiler.[1] Sezer babasını 6 yaşındayken, annesini ise 10 yaşındayken kaybetti.[1] 17 yaşındayken ilk evliliğini yaptı.[1] 1980'de mankenliğe başlayan Sezer, aynı yıl Bilsak Tiyatro Atölyesi'nde oyunculuk, dekor, kostüm ve yaratıcı drama eğitimi aldı. Dört yıl sonra Gönlüm ve Ben adlı filmde rol alarak, sinemaya atıldı.[2] Daha sonra tiyatrocu Beklan Algan'la bir süre ilişki yaşadıktan sonra eğitimi için Paris'e yerleşti.[1] Burada Collège de Sorbonne'un Fransız Dili ve Edebiyatı bölümünde okudu. 1986 yılında Paris'te yaşayan Mehmet Ulusoy'la ikinci evliliğini yaptı. Ulusoy'un kurmuş olduğu Theatre de Liberte kadrosuna girdi.80'li yılların ikinci yarısında özellikle Halit Refiğ'in yönettiği filmlerde oynayan Fatoş Sezer, yine Refiğ'in 1987 yılında yönettiği Kurtar Beni filmiyle 25. Antalya Altın Portakal Film Festivali'nde En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu ödülüne lâyık görüldü.[2] 90'lı yılların başında pek fazla sinema filmlerinde rol almayarak, eşi Mehmet Ulusoy'un yönettiği tiyatrolarda oynadı. 1994 yılında Hüsrev Gerede'nin oğlu Selçuk Gerede ile birlikte yaşamaya başlayarak, Mehmet Ulusoy'dan boşandı.[1] Sezer, kariyerinin son dönemlerinde televizyon dizilerinde rol aldı ve Rugby Türkiye ve Auto Türkiye isimli dergilerin sanat yönetmenliği görevini üstlendi.[2]Fatoş Sezer, 1 Haziran 2011'de Kurtuluş'taki evinde, uykusunda geçirdiği kalp krizi sonucu 53 yaşında vefat etti.[3] Sanatçının cenazesi bir gün sonra Şişli Camii'nde kılındıktan sonra, Edirnekapı Sakızağacı Mezarlığı'nda toprağa verildi.[2]

Ali Cağaloğlu (5 Ağustos 1930 - İstinye - 23 Haziran 2011 - Kanlıca, Beykoz) Tiyatro, sinema ve dizi oyuncusu.İstanbul'un Cağaloğlu semtine adını veren Cağaloğlu Rüstem Paşa'nın torunu olan sanatçı, Adapazarı Halkevi tiyatro kolunun, Adapazarı'nda yerel tiyatronun ilk kurucularındandır. Tiyatro, sinema ve televizyonda çeşitli rollerde yer almıştır.81 yaşındaki tiyatrocu, karaciğer ve kalp yetmezliği nedeniyle tedavi görüyordu. Kendisinden haber alınamayınca çilingir yardımıyla Cağaloğlu'nun Kanlıca'daki evine girildi. Ünlü sanatçı yatağında ölü bulundu.Cağaloğlu, Sevgili Dayım, Batsın Bu Dünya, Gurbetçiler, İki Aile gibi yapımlarda rol almıştı. Mezarı Kanlıca, Beykoz'da Mihrimah Sultan Mezarlığı'ndadır.Filmografisi [değiştir]Umut - 2007İki Aile - 2006Tatil Aşkları - 2004Biz Boşanıyoruz - 2004Ömerçip - 2003Alacakaranlık - 2003Yeter Anne - 2002Benimle Evlenir misin - 2001Çilekli Pasta - 2000Hiç Bana Sordun mu? - 2000Dadı - 2000Gurbetçiler - 1996Mahallenin Muhtarları - 1992Kanca - 1986Davacı - 1986Güneşli Bataklık - 1977Sevgili Dayım - 1977İntikam Meleği / Kadın Hamlet - 1976Batsın Bu Dünya - 1975Yarınlar Bizim - 1975Baba Bizi Eversene - 1975Kuvvet Macunu - 1975Güler misin Ağlar mısın - 1975Eşkıya - 1996

Peride Celal (d. 10 Haziran 1916[1], İstanbul; ö. 17 Haziran 2013) yazar. İlk öyküsü Sedat Simavi'in Yedigün Dergisi'nde Ak Kız'ın Hikâyesi adıyla 27 Kasım 1935'te P. Gençay imzasıyla yayımlandı. Daha sonra Son Pasta, Cumhuriyet, Tan ve Milliyet gazetelerinde öyküler, röportajlar yayımladı.[2] Roman da yazmaya başlayan yazar, Üç Yirmidört Saat adlı romanıyla Sedat Simavi Vakfı Edebiyat Ödülü'nü kazandı. peride celal duruşuyla ve başarısıyla aynı zamanda geldiği noktayla türk edebiyetında önemli yere sahiptir. 17 Haziran 2013'de hayatını kaybetmiştir.Yapıtları[değiştir]RomanlarSönen Alev (1938)Yaz Yağmuru (1940)Ana Kız (1941)Kızıl Vazo (1941)Ben Vurmadım (1941)Atmaca (1944)Aşkın Doğuşu (1944)Kırkıncı Tepe (1945)Dar Yol (1949)Üç Kadının Romanı (1954)Kırkıncı Oda (1958)Gecenin Ucundaki Işık (1963)Güz Şarkısı (1966)Evli Bir Kadının Günlüğünden (1971)Üç Yirmidört Saat (1977)Kurtlar (1990)Deli Aşk (2002)ÖykülerJaguar (1978)Bir Hanım Efendinin Ölümü (1981)Pay Kavgası (1985)-----------------------------1916 yılına İstanbul'da doğdu. İstanbul'da Saint Pulchérie Fransız okulunda okudu. Bazı işlerde çalıştıktan sonra, İsviçre'ye gitti (1944). Bern'de Basın Ateşeliği'nde sekreterlik yaptı. Dönüşte Basın-Yayın Kurumu ve Yeni İstanbul gazetesinde görev aldı. Sanat hayatına, Yedigün dergisinin 142. sayısında (27 Kasım 1935) yayınlanan "Ak Kızın Hikâyesi" adlı öyküsüyle başladı. Son Posta, Cumhuriyet, Tan, Milliyet gazetelerindeki öykü, röportaj ve romanları izledi.Üç Yirmi Dört Saat adlı romanıyla 1977 Sedat Simavi Edebiyat Ödülü’nü, Kurtlar adlı romanıyla da 1991 Orhan Kemal Roman Armağanı’nı kazandı.ESERLERİ:Birinci dönem romanları:Sönen Alev, Yaz Yağmuru, Ana-Kız, Kızıl Vazo, Ben Vurmadım, Atmaca, Aşkın Doğuşu, Yıldıztepe, Dar Yol.İkinci dönem romanları:Daha sonra Peride Celal’in yazarlığında büyük bir dönüşüm gerçekleşti. Bu yeni dönemde daha gerçekçi, bir bakışla yazdı: Üç Kadının Romanı (1954), Kırkıncı Oda (1958), Gecenin Ucunda (1963), Güz Şarkısı (1966), Evli Bir Kadının Günlüğünden (1971), Üç Yirmi Dört Saat (1971), Jaguar (1978), Bir Hanımefendinin Ölümü (1981), Pay Davası (1985), Üç Kadın (1987), Kurtlar (1991), Mektup (1994), Melahat Hanım’ın Düzenli Yaşamı (1999), Deli Aşk (2002).

Ayşe Şasa, (1 Ocak 1941, İstanbul - 16 Haziran 2014, İstanbul), Türk senarist ve yazar.
Çerkes[1] bir anne ve yarı Çerkes yarı Kürt[2] bir babadan dünyaya gelen Ayşe Şasa, 1 Ocak 1941 tarihinde İstanbul’da doğdu. Babasının babası Bekir Şasa Orman Genel Müdürlüğü yapmış ve Ankara’nın Eskişehir çıkışında, yol kıyısında hatırasına oluşturulmuş bir orman vardır. Şimdiki adı Robert Kolej olan Arnavutköy Amerikan Kız Koleji’nde okudu, 1960 yılında mezun oldu. Robert Kolej’in İdari Bilimleri Bölümü’ne devam etti (1963-1965). 1963 yılından itibaren senaristlik yaptı. Bu yıllarda kendisini Marksist olarak tanımlıyordu. Kemal Tahir ile güçlü bir dostluk kurdu ve bu dostluğun onun üzerinde derin etkileri oldu. Son Kuşlar, Ah Güzel İstanbul, Utanç ve Gramofon Avrat gibi filmlere imza attı. 1993 yılında sinemayla ilgili Yeşilçam Günlüğü adlı denemeleri yayınlandı. Bu ana kadar başından üç evlilik geçti. İkinci evliliğini ünlü yönetmen Atıf Yılmaz ile yaptı.
1980li yıllarda ağır bir psikolojik rahatsızlık geçirdi. Doktorlar şizofren teşhisi koydu. On yıllık inziva dönemi sırasında sinema piyasasından tamamen çekildi. Bu süreçte yanında 3. eşi olan Bülent Oran vardı. Bu dönemden sonra, düşünsel anlamda kendisini değiştirdi, daha bilimsel/sezgici bir hayat sürmeye başladı. Bu yeni yaşam tarzı, eserlerine de yansıdı. İbn Arabi ve Andrei Tarkovsky üzerinde derin düşüncelere sahiptir.
16 Haziran 2014 tarihinde bir süre tedavi gördüğü zatürre rahatsızlığı sebebiyle hayatını kaybetmiş ve Sahrayıcedid Mezarlığına defnedilmiştir.[3]

Prof. Dr. Yusuf ERŞAHİN Kimdir1981 yılında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesinden mezun oldu. Ekim 1981’de sınavı kazanarak Beyin Cerrahisi ihtisasına başlamaya hak kazandı. YÖK’ün kurulması ve tayinlerin durdurulması nedeniyle 3 ay gönüllü çalıştıktan sonra tayini oldu. 1986 yılında Hollanda’nın Rotterdam Kentindeki Erasmus Üniversitesi Beyin cerrahisi kliniğinde 1.5 ay süreyle çalıştı ve hem erişkinlerde hem de çocuklarda ameliyatlara girdi. 1987–1988 yıllarında Chicago Northwestern Üniversitesine bağlı Children’s Memorial Hastanesinde çocuk beyin cerrahisi eğitimi aldı ve aynı zamanda özellikle omurilik oluşum kusurları üzerine deneysel araştırmalar yaptı. Oradayken Prof. Dr. David G. McLone, Prof. Dr. Tadanori Tomita ve Prof. Dr. Bruce Storrs ile çalıştı. Amerika kıtasında bile sayılı merkezlerde yapılmakta olan spastisite tedavisinde uygulanan selektif dorsal rizotomiyi Dr. Storss’dan öğrendi ve ülkeye döndüğünde Türkiye’de ilk kez bu ameliyatı yapan hekim oldu.İhtisasını tamamladıktan sonra zorunlu hizmet dolayısıyla 1.5 yıl süreyle Van Devlet Hastanesinde yaklaşık 5–6 ilin tek beyin cerrahı olarak çalıştı. Askerlik hizmetini Ankara GATA Beyin ve Sinir Cerrahisinde tamamladı.Ege üniversitesi Tıp Fakültesi Beyin ve Sinir Cerrahisi Anabilim Dalına akademisyen olarak döndükten sonra özellikle çocuk beyin ve sinir cerrahisi dalında hizmet verdi ve halen çalışmaya devam etmektedir. Bebeklerde beyin ile beyin zarı arasındaki kanamalarda kendisinin geliştirdiği hastayı ameliyathaneye almadan uygulanabilen drenaj yöntemi vardır. Yine aynı konuda kendisinin tasarladığı ve Medtronic firması tarafından üretilen “subduro-peritoneal şant” bulunmaktadır. 1998 yılında ayrık omurilik kusurları ile ilgili yaptığı araştırma ve tanımladığı tip Beyin Cerrahisinin dünyada bir numaralı dergisinde yayınlanmış ve kapak olmuştur. Türkiye’de nöroendoskopik cerrahinin öncülerindendir. Türkiye’de endoskopik akueduktoplasti be tümör biyopsisini gerçekleştirmiştir.Doğum öncesi kafatası kemiklerinin erken kapanmasına bağlı gelişen kafa şekil bozukluklarında (kraniosinostoz) endoskop yardımlı ameliyatı ülkemizde ilk uygulayan hekimdir. Bu çalışmasıyla Antalya’da yapılan 21. Nöroşirurji Kongresi’nde birinci seçildi...Omurga eğrilikleri konusunda uygulanan Paris’te Dr. Keyvan Mazda’nın geliştirdiği yeni bir enstrüman olan Universal clamp’i ilk kez Türkiye’de uygulamıştır. Yine bebelerdeki omurga eğriliklerinde kaburga ve omurga arka kısmına leğen kemiğine takılarak 6 ayda bir uzatmaya izin veren hastayı büyük tehlikeli ameliyatlardan kurtaran ve hastanın boy uzamasına izin veren bazı ortopedistlerce kullanılan “VEPTR’ı” hastalarda uygulayan ülkemizdeki ilk ve tek beyin cerrahıdır. Tıp öğrencileri ve beyin cerrahisi asistanlarının eğitiminde önemli katkıları bulunmaktadır. Özel pratiğinde çocuk ve erişkinlerde beyin, omurilik omurga ve sinirlerle ilgili hastalıkların cerrahi tedavisi konusunda hastalarına hizmet vermektedir.

İzzet Özilhan (d. 11 Mayıs 1920, Kayseri - ö. 22 Haziran 2014, İstanbul[1] , Türkiye, Türk sanayici ve işadamı.Orta öğreniminin ardından 1937 yılında babasının yanında iş hayatına atıldı. 1950 yılında Kamil Yazıcı ile ortak işletmeciliğe başladı. Ortaklığın başarılı olmasıyla 1960'lı yılların sonunda Anadolu Grubu kuruldu. 1979 yılında, ortağı Kamil Yazıcı ile birlikte Anadolu Eğitim ve Sosyal Yardım Vakfı'nı kurdu. Ölümüne kadar Anadolu Holding Onursal Başkanlığı görevini sürdürmüş ve sosyal sorumluluk çalışmalarına öncülük etmiştir.

Tanju Gürsu (27 Ekim 1938, Trabzon - 7 Haziran 2016, İstanbul), Türk sinema oyuncusu, senarist ve yönetmen.

Tanju Gürsu, Hayati ve Mediha Gürsu'nun 3'ü kız, 2'si erkek 5 çocuğundan biri olarak 1938'de Trabzon'un İskenderpaşa Mahallesi'nde doğdu. Trabzon Lisesini bitirmiştir.[2] 1962 yılında Ses dergisinin açtığı yarışmayı kazanıp oyuncu olarak sinemaya başlayan sanatçı, birçok film ve dizide rol almış, Anıt Film adlı bir şirket kurarak yapımcılık işine de girmiş, ayrıca üç film senaryosu yazmış ve beş filmde yönetmenlik yapmıştır.

İlk kez 1988 yılında Kurtar Beni filmiyle Altın Portakal kazanan Gürsu, 1997 yılında tartışmalı biçimde Köpekler Adası filmiyle En İyi Erkek Oyuncu dalında bir kez daha ödüle layık görüldü.[3] Gürsu, ayrıca 1998-99 yılları arasında yaklaşık bir yıl boyunca Trabzonspor'da İdari ve Teknik Konulardan Sorumlu Başkan Yardımcısı olarak görev yaptı. Gürsu, Ayla Gürsu ile evli olup Kerem ve Emre adında iki oğlu vardır.[3] Yönetmen, yapımcı, senarist, oyuncu ve seslendirme sanatçısı Temel Gürsu'nun ağabeyidir.

1953 yılında Kars Kağızman'da dünyaya geldi Selçuk Tekay, Vefa Lisesi ve Konsevatuvar eğitiminden sonra Emin Ongan, Feridun Darbaz, Teoman Önaldı gibi hocalarla çalışmıştır. 100'e yakın albüm yönetmenliği yapan Tekay, Müzeyyen Senar, Zeki Müren, Emel Sayın, Bülent Ersoy Muazzez Abacı ve daha birçok ünlü sanatçının gerek sahne, gerekse albüm çalışmalarını yönetmiştir.
1991 yılında vurgun adlı bestesiyle 1992'de "beraber yürüdük biz bu yollarda" 1993 yılında da "yorgunum dostlarım" adlı besteleriyle "Altın Kelebek Yılın Bestecisi Ödülü"nü almıştır.
Ünlü bestesi ve keman virtüözü Selçuk Tekay'ın besteleri arasında; ''Beraber Yürüdük Biz Bu Yollarda'', ''Vurgun'', ''Unuturum Diye Yorma Kendini'', ''Yorgunum'', ''Aradığın Aşkı Buldun Mu'' gibi şarkılar yer alıyor.

Ayşegül Atik ya da Mürşide Ayşegül Arsoy (d. 1948, Ankara - ö. 9 Haziran 2020, İstanbul), Türk sinema ve dizi oyuncusu, yönetmen, senarist ve tiyatrocu.[1]
1948 yılında doğdu. Asıl adı Mürşide Ayşegül Arsoy’dur. Ankara Devlet Konservatuvarı Tiyatro Bölümü'nü bitirdi. Füsun Demirel, Defne Yalnız ve Sema Çeyrekbaşı gibi isimlerle aynı sınıfta okudu. Devlet Tiyatrosunda başta Gömü, Ezgiler Ezgisi, Ceza Kanunu, Yollar Tükendi gibi oyunlarda rol aldı. 1978'de Devlet Tiyatrosu'ndan ayrılarak çeşitli topluluklarda çalıştı. Eski eşi Ali Atik ve Levent Kırca'yla TRT tek kanal iken çeşitli skeçlerde yer aldı. Daha sonra En Son Babalar Duyar gibi çeşitli dizilerde oynadı.
En son, Yakın Doğu Üniversitesi'nde Oyunculuk Anasanat Dalı öğretim görevlisi olarak görev aldı. Atik, 9 Haziran 2020’de İstanbul’da uzun süredir tedavi gördüğü kanser hastalığı nedeniyle 72 yaşında vefat etti.[2] Cenazesi İstanbul'daki Erenköy Galippaşa Camii'nde kılınan cenaze namazından sonra Başıbüyük Mezarlığı'na defnedildi.